ben bu yazıyı sana yazdım

oraya buraya yazmayayım dedim ama dayanamadım işte tak ediyo insana bi yerde. zütüne bi yannan giriyo onu çevirip başkasına sokamıyosun ya ben hırs yaparım normalde yapamadım. sen geldin aklıma hep. herkesin ağlayacak bi omzu vardı. babama gidemedim, babam değil gibi çünkü. sanki çağrının omzuna yatacakmışım da ağlayacakmışım gibi hissettim, ertesi gün dalga geçer gibime geldi. geçmeyeceğini biliyorum ama yapamadım yine de. annem zaten beterdi. çok az insanın yanında ağlayabildiğimi fark ettim bugün gizli gizli ağlarken. ehe insanın dayısı ölünce aklına sevdiği kız gelir mi lan? çok saçma. ben hep senin ya da benim cenazemi düşünürdüm. çok saçma di mi? sevdiğim insanların hep cenazelerini düşünürdüm. ama dayım hiç gelmemişti aklıma. annem babam arkadaşlarım halalarım kuzenlerim sen. senin cenazende sahte gözyaşları vardı. biraz elçin biraz miray biraz da liseden arkadaşların bi de ben ağlardım. eski sevgililerin falan pis pis bakardım. ağlaya ağlaya. ölürsen çok ağlarım. sana bişi diyemiyorum. ne iyi ne de kötü. dersem kötü olurum, sen de kötü olursun. en iyisi böyle. kendi yolumda. senin yerine başkalarını koyarak yaşamak. sonra kendi cenazem, en çok annem beyza sen ağlardın. en büyük pişmanlık sende olurdu. bundan çok korkuyodum, öyle ölümü yakınlarından çok tatmış bir insan değildim. ama hep bunu düşünürdüm. ehe hatta bizimkilere söyledim ben ölürsem aradan sahte göz yaşları dökeni ayıklayıp gibtir edin ordan demiştim cenke.
çok garip be hatun, adam geçen hafta okula bıraktı beni şakalaştık. şahinle okula bıraktım diye karizman mı çizilcek muallak benden mi utanıyon dedi. yok be dayı alakası yok dedim. harbiden de böyle takıntılarımın olmadığını biliyodu. ama içimde o kaldı işte. bi de ondan önceki gece geldi oturdu seninle konuşuyodum ben durmadan odama gidip geliyodum. git içeri oğlum boş ver beni dedi. biz sonra da görüşürüz dedi. ha işte bi de ondan sonraki sabah görüştük. yaptığımız gibtiri taktan bi geyik benim içime böyle oturdu. adam ölüverdi.
sandığım kadar ben değilsin. ben karı gibiyim sen erkek. ama haklıymışsın. çıkmaya başladığımız ilk gün anladım beni neden ertelediğini. ama öyle mutluydum ki kafamı çevirip olan bitene bakamadım. aptal değilim biliyosun. sandığından fazla her şeyin farkındayım. almak istediklerini verememiş olabilirim. belki yazmadım. belki nasıl olsa seni elde ettim diye saçma davrandım. ama kendimi çok ezik hissettim be. yanında olduğum elini tuttuğum her dakika daha da ezildim. ama mutluydum, heyecanlıydım. biliyodum bi gün biteceğini, ama tadını çıkar dedim kendi kendime kokusunu ezberle dedim. ezberledim de. aynı kokuyu duyar duymaz gözlerim doluyo.
bi gece beyzayla yatmıştım geçen sene bizim oda soğuk oluyo diye salonda yatmıştık birlikte. yeni banyo yapmıştı. seninle uyuduğumuz ilk gece kokladığım koku. bazen gerçekten allahın beni sınadığını düşünürüm. bugün düşündüm de ben hep sınanıyorum. ama ilk o gece hissettim. döndüm sırtımı ağladım. yine aynı koku. yine aynı karın ağrısı. hissetti ağladığımı beyza. sarıldı bana. yazarken yine ağlıyorum. kimse yok nasıl olsa. rahat rahat ağlarım.
tarihten saatten haberim yok artık. ne kadar oldu benden gideli? 2 ay falan galiba. öyle güzel geçiştiriyorum ki kendimi. saçma sapan işler yapıyorum. sen varken saçma işler yapıyodum. artık sapanı da koydum yanına. çok güçlü bi silahım var. kuş vurabilirim. kanadından! ne zaman uçsam vurdular beni. olsun iyileşir yine kanatlanırım ben. birlikte uçup birlikte vurulmak içindi bütün çabam. olmadı. olmasın. nabayım? başkasıyla uçar başkasıyla düşerim.