ben bu yazıyı sana yazdım

bir iletişim yöntemi olarak düzüşmek. böylesi çok rahat geliyor insana, hesap vermek zorunda değilsin, sevmek zorunda değilsin, sevilmemeyi umursamak zorunda değilsin, uzun uzun sohbetler gereksiz. sana bir şey anlatmıştım, deli vardı delik deşik edip öldürüyordu bir kişiyi bırakıyordu. hatırlarsın, unutmuyorsun çünkü sen, her türlü detay aklının içinde geziyor. düzüşme teklifini sana iletmeden önce tek niyetim bunu yaşayıp arkama dönüp bakmadan gitmekti, açıkcası öyle yapacaktım. hissettiğin şeyleri de umursamayacaktım, mal gibi bırakacaktım seni ve bir daha görüşmeyecektim, uzun zamandır tanışıyor olduğumuz gerçeği benim için önemsizdi. senden önce biri vardı, çok sevdi beni, bir gün sevmesi sıkıcı geldi. hani diyorsun ya kötü birisin diye, doğru.

ama sana karşı kötü olamadım, hak ettiğin çok zaman oldu, kıyamadım. önemli olan iyi ya da kötü olmak değil, ben bunu anladıktan sonra farklı hissetmeye başladım. bir zamanlar insanların kolayca kırıp darmadağın ettiği kişi bendim bir gün bunu yapan kişi oldum. insanı hayat kötü yapıyor. o ilk görüşmeden sonra senden uzak duramadım, aşık oldum, ilk başta beni sevmen önemliydi sonra bana karşı ne hissettiğin de önemsizleşti, benim ne hissettiğim önemli hale geldi, yıllar sonra birini çok sevmenin keyfini çıkarmaya çalıştım. izin vermedin. sen benim her zaman kötü yanım oldun, bu yüzden saygı duydum. bana aslında nasıl biri olmamam gerektiğini öğrettin.

bir kaç gün önce eski sevgilim buldu beni, telefon numaramı değiştirdiğim halde, ulaşabildi, çalıştığım yere ulaştı, oradan görüştük. sen de tüm bilgiler olduğu halde bir kez olsun günaydın mesajı çekmedin mesela, bir kez olsun nasılsın mesajı gelmedi. o zaman anladım kimi seçmem gerektiğini. kimi sevmem gerektiğini fark ettim. bir de o doyamama hali var, yapılamayan onca şey. yapılamayan o sohbetler, ne biliyoruz birbirimiz hakkında, bir gece uyuyamadık, sarılamadık uzun uzun, sevişmeyi başlatmayan öpücükleri keşfedemedik henüz, el ele yürümedik, el ele oturamadık, bir film açıp izleyemedik, nasıl uyursun sen? uyurken nasıl görünüyorsun? sinemaya gittiğinde nerede oturmayı tercih edersin? o balkonda otururken nasıl vakit geçiriyorsun? benim için zaman yaratsaydın ve içinde fiziksel şeyler olmasaydı neler yapardık? merak var, özlem var, o doyamama hali. bazen vazgeçmek ne kadar zormuş. bir dünya insanı bıraktım arkamda, bir an olsun bunları düşünmedim şimdi düşünüyorum. hani kırmadan, üstüne basmadan, gücendirmeden gitmek lazım demiştim ve gidememiştim. bu sefer biraz değişti işler.