ben biscolata erkeği olabilme ihtimalimi sevdim

Kuzenlerle oturmuş geyiğin dibine vurmuşuz; birbirimize karşı cinsle ilgili taktikler veriyoruz. Sonuçta ben en deli çağlarında bir erkeğim, onlar da araları yaşça çok olmayan üç kız kardeş. Aldığım taktikler ve bilgiler belki de binlerce erkeğin bir türlü bulamadığı cevabı bulmamı sağlayacakken o meşum reklam çıkıyor üç kuzenin üçü de ilk defa aynı fikirdeler "ay çok tatlılar, çok şekerler".

Komşuda misafirlikteyiz; komşu kızları oldukları için çıkabilme ihtimalimizin hemcinslerime göre daha fazla olduğuna inandığım kızlar kıkırdıyor aralarında "off şuna bak, çok yakışıklı yaa!". Her seferinde ilgi benden TV’ye saniyenin on’da birinden kısa bir sürede kayıyor. Üzerinde günlerce çalıştığım esprilerimin, yan bakışlarımın, havalı sözlerimin hiçbir değeri yokmuşçasına elin Carlos’u Enrico’su yurdumun kızlarının aklını çelmekte, italyan benim ispanyol senin kardeşi kardeşe düşürmekte.

Baktım durum ciddi, rakip ama bunlar gay’mışlarla, ağda yapmışlar bunlaralarla ekarte edilebilecek gibi değil ben de bükemediğim bileği öpmeye karar vererek başladım şınava barfikse, çok kolay olmasa da bir sabah uyandığımda kendimi devcileğin bir Biscolata erkeği gibi hissediyordum. Vücut geliştirme forumlarından olsun Youtube’dan olsun öğrendiğim beslenme düzeni ve taktikler işe yaramıştı. Bundan aylar önce sıradan bir ergen vücuduyken bugün bir Yunan heykeline modellik yapabilecek bir hale gelen vücuduma bakmak için aynanın karşısına geçtim. Dönüşümümün tamamlanmasına sadece bir engel kalmıştı; hepsine kıyamasam da ata yadigarı göğüs kıllarımın büyük bir bölümüne şimdilik veda etmek zorunda kaldım.
Fiziğimle beraber özgüvenimin de hazır olduğu bir pazar günü indim Sarımsaklı plajına. Kız ortalaması en yüksek olan stratejik noktayı bulmaya çalışırken kendimi buram buram ciksi hissediyordum. Yıllarca güzel ve ciksi kadınlar metalaştırılıp bir pazarlama aracı olarak kullanılmış bir süs gözüyle bakılmıştı, ben de kirli sakalım ve altımda sadece kotumla, duyguları yokmuş gibi davranılan ruhunun ve bedeninin ne istediğinin önemi olmayan, sadece arzulanabilecek bir erkektim… Bu durum tuhaf bir şekilde hoşuma gitmekteydi. Doğru noktayı bulduğuma inandığımda ayaklarımı suyun kumsalla birleştiği yerde vurarak reklamdaki gibi ispanyol dansı yapmaya başladım.
Daha stratejik noktama varmadan kazandığım seyircim dansımla beraber daha da dikkat kesilir olmuştu. Kimi kitabından başını kaldırdı kimi de çekirdek keyfine meze etti dansımı. Çıplak ayaklarım suya vurdukça kotum ıslanıyor ve ağırlaşıyor, düşük bel olduğu için de kıçım ironik bir biçimde güneş görmediği halde güneş gibi plajdakilerin gözünü alıyordu. Bir yandan kotumu yukarıya çekerken ispanyol olmayınca bu dansın ne kadar saçma olduğunu ve biraz da bizden bir şeyler katmam gerektiğini düşünerek doğaçlama yaptım ve ellerimi arkaya zütürüp ıslanan saçlarımı da sallayarak kolbastıya çevirdim dansımı.

Kısa sürede tüm plajın yıldızı olmuştum. Kumdan kale yapan çocuklar bile oyunlarını bırakmış beni izliyorlardı, etraftaki teyzelerin “Allah akıl fikir versin” telkinleri amacımdan saptıramazdı beni; sonuçta onlar komşu kızları ya da kuzenlerim gibi ne reklamın ne de benim hedef kitlem değillerdi. Amacıma ulaşmak için reklamın aynısını yapmaya devam etmeliydim, belli ki işe yarayacaktı. Kolbastıyı bitirerek aynı reklamdaki gibi bir dal parçasıyla kumsala bir şeyler yazmak için plajda dal bulmaya çalıştım. Ben aranırken etrafımdaki kalabalık bir starın işine engel olmamak için adeta ambulansa yol verir gibi iki yana açılıyordu. Dal parçası bulamayınca kumların arasında bulabildiğim meşrubat pipetiyle yarım züt uzanarak kumsala adımı yazmaya başladım, içime bir şey giymediğim için ıslak kotumun daha da ciksi bir hal aldığının farkındaydım. Artık vakit ıslanmış ve sağ gözümün üzerine hafiften dökülmüş saçlarımın arasından bakarak hedef kitlemle göz teması kurma vaktiydi.

Şovuma bayanların bol olduğu kısımdan başlamama rağmen ilk reaksiyon ve göz teması pek dostça olmasa da, en yakın şemsiyenin altından o sırada karpuz yemekte olan ve ailenin yeni damadı olduğunu tahmin ettiğim beyden geldi. Onun durumunu da anlıyordum sonuçta aylar önce bizzat yaşadığım sinir bozucu durumu yaşamaktaydı, şu anda o özenen ben ise özenilendim.

Reklamın geri kalanındaki gibi yapmaya devam ettim. "ne ayaksın sen birader" diyen kıskanç damada; "merhaba ben Sinan, boş zamanlarımda kumsalda dans etmekten ve yağmurun altında gitar çalmaktan hoşlanırım" dedim. Arkada top oynamakta olan kayınçosu ve arkadaşlarının da katılımıyla bir biscolata severe yakışmayacak şeyler yapmaya başladıklarında hala “umarım benim hazırladığım biscolatayı seçersin" demeye çalışıyordum…
Yıldızlar etrafımda dönmeye başladığında hedef kitlemden olduklarını tahmin ettiğim kızların yorumlarını duyuyordum; “Pazar günü de hep kıro doluyor plajda”, “kotla denize girmiş ayı”. Sanırım o gün beni kurtaran hedef kitlemden olmayan bir teyzenin yorumu oldu “ vurmayın yazık, belli ki meczup çocuk” .