ben bir limanım

sen hırçın yelkenli..
seversin dalgalı denizleri
büyük okyanuslar hep cezbeder seni

ben bir limanım
sessiz, kendi halimde..
bilmezsin ki bir demir atsan yüreğime
huzuru bulacaksın sessizliğimde.

ben bir limanım, evet durgun..
dalga olmaz bedenimde
hep sakladım, saklarımda..
o dalgalar içinde kaybolmaya yüz tutmuş siz yelkenlileri

heyecan arıyorsun değil mi? o zengin, züppe denizlerde
konuşmamam mı yoruyor seni? sessizliğim mi boğuyor?
sıkıcıyım biraz kabul de neden o zaman hep son durağın ben?
hani boğuyordum? hani heyecan yoktu bende?

ben bir limanım
sen hırçın yelkenli
biliyorum döneceksin sonunda geri
güneş varken iyi tabi, iyi hissettiriyor züppelerin o sahte serinliği
ayaz düşünce güneşin önüne üşütür pahalı elbiseleri

yorulursun sende, bitsin istersin biliyorum,
bitmez biliyorsun, biliyorsun da...

ben bir limanım, sen hırçın yelkenli
gel, at demirini yüreğime
oluk oluk kanatsın farketmez
korurum seni o pervasız dalgalardan
yeter ki özleme, özleme o şuursuz geceleri
kahretsin ki biliyorum, özleyeceksin
yine açılacaksın o denizlere
unutma çapanıda, çek yüreğimden zincirini
sen git, ben beklerim sıradakini...

biraz çocukça oldu belki ama özledim ve bıktım lan amk

o kadar edebiyat yaptık, emeğe saygı lan bari

@3 son dediklerini yapıcam

bin ettiniz