ben bir katilim ve benim de bir hikayem var

✞ şu an da , kafa dağıtmak için girdim yine buraya , çok eğlenceli vakitlerim oldu fakat kişiliğimin altın da elleri kana bulanmış bir günahkar var.

bunu yapan bendim , bunu yapan ben değildim.

fakat öyle de böyle de her gece uyumadan önce gözümün önüne gelen bir fragman gibi.

devam devam , kana bulanmış eller , olmadığı halde çaldığını zannettiğim paranoya polis sireni sesleri.

karanlık , köhne bir sokak arası.

şimdilik kafamı dağıtmam lazım , yarın saat 19:00'dan sonra hikayeme başlayacağım.

günahlarımdan arınmam gerekiyor.

not : beni yakalatmaya çalışacaklar olacak onlar için , ayrıca bu ip üzerinden yapılacak herhangi bir suçlama vs şekil de yer tespitim söz konusu değil , yurt dışındayım , çıkalı fazla olmadı ve en azından kendi bilgilerini saklayabilecek kadar , bilgisayar bilgim var.

edit 1 ; Andolsun ki siz ölümle karşılaşmadan önce onu arzuluyordunuz. işte onu gördünüz, ama bakıp duruyorsunuz.

ilk ölümü kabil kardeşini öldürdüğün de işlemişti. bir sıralama yapmaya kalkarsak , kabilden benim dönemime , güneş bile eski sıcaklığın da kalmamıştır ve tanrıya vereceğim hesap bile planlarım dahilindedir. ✞

edit 2 ; sadece benim yazdıklarımı okumak için.

http://inci.sozlukspot.co...@amina-goyduhum-cocuklari

✞ babam dört yaşımdayken gözlerini hayata yummuştu , trafik kazasında.

annem dedem anneannem birlikte yaşıyorduk. kasaba gibi bir yer hayal edin , dedem eski askerdi , disiplinle yaşardık. babam varken istanbulda yaşıyorduk , fakat öldükten sonra kasaba gibi olan bir yere yerleştik ( neresi olduğunu söyleyemem ) dediğim gibi sıkı bir disiplin vardı evin içinde arkadaşlarım gibi futbol falan oynamak yerine , dedemle avcılık yapıyorduk. ✞

✞ avcılık da çok ustalaşmıştım dedemin yanında , vurduğumu ıskalamazdım. ıskalamam , anneannem alışık olduğu için bazenleri yakaladığımız hayvanları pişirirdi , yerdik falan. fiziksel olarak güçlü bir gençlik dönemine girmiştim , spor yapıyordum , müzikle uğraşıyordum. kitap okuyordum bol bol , film izliyordum genel kültür olarakda çok bilgili bir ergenliğin içerisindeydim , fakat babamı özlüyordum , ne yaparsam yapayım aklımdan çıkmıyordu , onun hatıraları , onun arkadaşları , onun anıları , her şey istanbuldaydı , babamı istanbula gidip tanımalıydım , bir ağacın bana babamı anlatması lazımdı , onu gören iki çift kartal gözünün bana anlatması gerekiyordu , denizin bana babamı anlatması gerekiyordu , aynı rüzgarın tenimize esmesini istiyorum , istanbula gitmek istiyordum. ✞

bazen bazıları , odaya girdiğim de dedem ve babannemin konuşmalarını yarıda kestiğine şahit olurdum , 19 yaşlarındaydım.

nedenini merak ediyor fakat sormuyordum , babama dairde çok merak ettiğim şeyler vardı , baba tarafını tanımıyordum , akrabalarımı tanımıyordum , babam ne iş yapardı bilmiyordum , nasıl trafik kazası geçirdi bir tek onu anlatmışlardı , ıslak yolda arabasını kontrol edemiyor uçuyor , takla atıyor ve yolda iken ölüyor.

babama dair bildiğim tek şey ıslak yol ve uçan bir araba idi.

annemlere ne zaman sormaya kalksam , ne iş yaptığını falan , bir dükkanı vardı orayı işletirdi falan diye geçiştiriyorlardı , çok fazla konuşmak istemiyorlardı bu konu hakkında. eşelendikçe yüzeye çıkan toprak içinde ki böcekler gibi olacağını bilemezdim.

bu canavarı ben yarattım olması gereken buydu çünkü , baba tarafını tanımalı , babamın asıl mesleğini öğrenmeli en önemlisi ölümünü öğrenmeliydim.

bir duş almam gerek , geleceğim , kafam rahatlamış olur hem.

sizlerde reservedlerinizi alabilirsiniz.

bir kış akşama idi , dedemlere mevzuyu açtım , televizyon seyrederken. ben istanbula gideceğim , baba tarafıyla tanışmak istiyorum.

bizimkiler hayır , olmaz falan demeye başladı fakat ne kadar kararlı olduğumu gözlerimden anlayabiliyorlardı.

dedim istanbulda kalan bana en yakın duracak kişi kim ise ismini adresini bulmam lazım , tanışmak istiyorum onlarla falan fakat daha önceden öteki ailemden kimseyle tanışmamıştım.

bizimkilerin eli mecbur kaldı , annem telefonuna uzandı ve aradı.

Aradığı kişinin ismi , arifdi , arif merhaba ben yengen demesinden anlamıştım.

benim oğlanı istanbula göndereceğim , bir kaç günlüğüne yanına alırsın akrabalarıyla falan tanıştırırsın dedi o ara telefonla içeriye gitti konuşa koşuna sadece tamammı söyleme gibisinden bir şey duyabildim ve içeri geldiğin de telefonu kapanmıştı.

Dededen kalma alışkanlık takım elbisesiz dışarı çıkmam , takım elbiseyi giydim paltomu da giydim dışarısı malum kışdı atkımı da ağzıma sarıp sabah yola çıktım sırt çantamla birlikte , istanbul esenlere gelmiştim yolda bir kaç film falan seyretmiştim , aksiyon filmleriydi zannedersem. esenlere indim , istanbul çok büyük bir yerdi , bir kere derin bir nefes çektim içime.

hava hafif kararmaya yüz tutmuştu , sokak lambasının biri titriyordu ileride ilk dikkatimi bu çekmişti , geceleri kötü bir yer izlenimi verdi istanbul , ufaklığın biri yaklaştı o ara yanıma , birader sigara var mı dedi ? birader mi dedim , dönüp yüzüne baktım , abi sigaran var mı dedi , yaşın kaç oğlum senin sigara kullanıyorsun dedim , eleman arkasını döndü bir şey demeden gitti , bizim oralar da böyle şeyler yoktu , ufak bir şok atlatmıştım çünkü en baba 13 yaşın da falandı. o ara bir arabanın selektör yaktığını gördüm..

yavaş ve uslu adımlarla arabaya doğru yaklaştım , arabanın kapısını biri açıp çıktı dışarı vay tarığım kocaman adam olmuşsun ya lan diyip sarıldı , arifdi sanırım bu ilk kez görmüştüm ama o beni ilk kez görmemişti sanırım ufaklığımı biliyor olmalıydı merhaba abi dedim , boğazının bir karış üzerin de bıçak yarası vardı 4 cm falan çapındaydı.

hehe geç aslan parçası diyip arabanın ön kapısını gösterdi , kapıyı açtım çantayı arkaya salladım , arabaya bindi arif , arabanın iki cdıbınını da sonuna kadar açtı , bir tane sigara çıkarttım cebimden yaktım hafif sakallarım çıkmış hafif de saçlarım uzamıştı , sigara içerken birden bana döndü daha arabayı çalıştırmamıştı , ulan aynı rahmetli amcam gibisin , sigara tutuşunuz bile aynı , bir an o oturuyor yanımda sandım dedi , kafasını çevirdi dışarıya doğru , araba hala stop vaziyetin de amk başladı hıçkıra hıçkıra ağlamaya.

yazarken ben bile kötü oldum o anı hatırladım , çok duygusal bir andı.

bu entry okuduktan sonra şu parçayı kesinlikle dinleyin bir mola verin.

http://www.youtube.com/watch?v=s9l2d6kFdUg

şarkı bittikten sonra okumaya devam edebilirsiniz.

sigaramdan derin derin bir kaç nefes çektim , o zaten ölmedi dedim.

onun kanı benim damarlarımda gezdiği müddetçe yaşayacak , o gün o ıslak zeminde hız yapmasaydı belki her şey daha farklı olabilirdi dedim , ince bir zarf niteliğin de konuyu açar belki diye , ya evet dedi , keşke tarığım kontağı çalıştırdı , yavaş yavaş kalkışa geçtik.

radyoya uzandı elleri hafif titriyordu sanki , şansımıza ilk parça mahsun kırmızıgülün hepimiz kardeşiz türküsüydü , bu şarkı onun için hiç bir anlam ifade etmiyordu , fakat ben üç yaşındaydım , köyümüze gidiyorduk , altımızda kırmızı bir menager vardı. çok iyi hatırlıyorum , bağlık bahçelik bir yoldaydık bu şarkı yeni çıkmıştı , radyoda çalıyordu direksiyonda hayal meyal hatırladığım haflf sakallı hafif uzun saçlı bir adamın yani babamın olduğuydu bu babamla ilk ve son dinlediğim şarkıydı , arife çaktırmadım.

şarkı bitti , biraz daha gidiyorduk hava kararmıştı , kar hafif hafif çiseliyordu arabanın üzerine hayal ediyordum , babam buralarda dolaştımı , bu sokaklar onun kokusunu içine çektimi diye , bir takıntı olmuştu yani baba kavramı başka bir şey düşünemiyordum buraya geliş amacımda oydu zaten derken arabayı durdurdu arif , bu günlük benim evde takılalım yarın çıkarız amcanlara halanlara falan zütürürüm seni tanışırsın onlarla dedi , peki abi dedim. arif benim amcamın oğluydu. ona dair tek bildiğim şey de buydu şimdilik.

bir kaç kat çıktıktan sonra onun oturduğu dairenin kapısına geldik , o ara telefonu çıkarttım cebimden bir kaç çağrı var dedem aramış , aradım hemen , merak etmeyin ben geldim diye , tamam evlat dikkat et bir de arifi ver bakayım dedi , o ara arif abi anahtari zor bulmuş kapıyı yeni açmıştı abi dedim telefon dedem ver bakalım dedi , içeri girdik o ara telefonu aldı , buyur rahmi amca dedi , biraz sessizlikten sonra tamam tamam merak etme diyip kapattı , ne dedi abi dedim , dikkat et dedi tarığa hafif bir gülümseme yaparak , o öyledir biraz disiplinlidir dedim , hadi ne ayakta duruyorsun geçsene içeri dedi , paltomu aldı üzerimden askılığa astı içeri geçtik , ceketimi çıkartıp sandalyenin üzerine koydum.

evi güzeldi , siyah deri koltuklar üçlü şekilde geçmişti bir tane televizyon vardı , cam sehpa , siyah perdeler falan duvarda bir kaç fotoğraf hoşuma gitmişti ortam.

bu adamdan başlamak istiyordum aceleciydim bir an önce ne bilmiyorsam öğrenmem lazımdı fakat bu adamın amacı bana bir şey anlatmaktan ziyade bu yaşıma kadar neler yaptım falan onları öğretmek gibiydi bu adamı çözmenin en iyi yolu alkoldü. öyle muhabbete girebilirdim bunun için gece yarısını beklemek zorundaydım daha iyi sarardı öyle biraz havadan sudan muhabbet falan ettik , cama çıktım bir tane sigara yaktım , gökyüzü kızıl gibiydi unutmam , şehr-i istanbul ayaklarımın altında gibiydi , manzara uçsuz bucaksız , manzara uzun , manzara ölüm , diyordu ya şair istanbulu dinliyorum gözlerim kapalı o geldi aklıma , kapadım gözlerimi sıkıca ve ayağa kalkarak demir perdeliklere koydum ellerimi buz gibilerdi , kar çiselemişti üstüne. sesleri dinliyordum..

hasta olacaksın oğlum daha ilk günden diye bir ses duydum içeriden , ulan ben siz yokken tam 19 kış atlatmışım , şimdimi aklınıza geldi diyemedim onları tanımalıydım.

girdim içeri , üstümde hala takım elbise duruyordu , şunları değiştireyim dedim , odan içeride keyfine bak dedi gittim üstümü değiştirdim , geldim tekrar odaya biraz film falan seyrettik ne yapalım ne edelim mevzusu çıktı içelimmi falan dedim geliyor oltaya.

olur içeriz abi dedim.

arkadaşlar bu gecelik kusuruma bakmayın , dün gece sadece üç saat uyudum , biraz dinlenmem gerekiyor.

dinleyen arkadaşlar reserved atsın , yarın başladığım da şukularım sizi , panelinizden görürsünüz başlamış olduğumu.

yarın konunun çoğunu anlatacağım.

dışarı çıktı , 10 dakika sonra geldi geldi , bir tane rakı almıştı.

oturduk meze falan da vardı , açtı başladık içmeye , bir dakika dedi ikinci kadehleri içerken gitti odaya biraz karıştırdı geldi elinde sarı bir tesbih vardı kehribar sanırım , bu dedi babanın tarık öldükten sonra ben almıştım fakat bu benden çok sana yarar , çok mutlu olmuştum elime aldım kavradım tesbihi , başladım ufak ufak çekmeye muhabbete girmiştik , arif abi dedim anlatsana biraz bana babamı.

normal bir adamdı oğlum işte , cesurdu biraz kimseyi ezdirmezdi falan , bir çok kez kavga ettiğine şahit oldum kendi kavgası olmamasına rağmen , onu tanımak istiyorsan , görmek istiyorsan git aynaya bak sen aynısısın onun ikizi gibisin.

dördüncü bardak gibi , sırtımı yasladığım koltukta uyuya kalmışım , yol yorgunluğu falan da vardı. o gece ilk kez o gece rüyamda babamı gördüm aslında rüya değildi pek. yeşillik bir alandaydık , siyah takım elbise giymiş elinde benim ariften aldığım tesbih vardı , filmlerde ki gibi dumanın içinden çıka geldi beni gördü yanımda durdu sinirliydi , baba naber dedim , iyiyim dedi sen ? iyiyim dedim tesbihine baktım versene dedim olmaz dedi , neden yahu hatıra olarak kalır işte dedim ne hatırası dedi , öldün ya sen dedim o yüzden hatıra olarak kalsın işte ne ölmesi saçmalama dedi , baba dedim bu bir rüya sen öldün , inanmazsan kanıtlayayım rüyamda uçabilirim dedim saçmalama dedi uçmak için zıpladım uçamadım.

birden arifin eliyle uyandım yatağa yat diyordu , kalktım yatağa yattım..

sabah olmuştu.

yazmaya gece devam edeceğim.

sabah yorum yapan insanlar ile akşam yorum yapan insanlar arasında uçurum var , sanırım bu da yaştan kaynaklı.

iyi eğlenceler.