okumadım okuyanı kutlarım

Oku bro oku şükredin hayatınızdan

Devam ediyorum isterseniz kısa yazıcam part part atıyorum

babanın yokluğunda anan manava verdiği için tüm bunlar

Devam et

Zaman beni sevmeyen bir babamla geçmişti, ve sevgiye hasret kalan bir çocuk olarak ilk okula başlamıştım, Okulun ilk günü herkes babası ile gelmişti sanki, hep gözüme onlar çarpıyordu, annesi ile gelen sadece bendim sanki, Annem canım annem, o benim sığındığım bir limanım..

Nevzat hoca ile tanismamiz oldu ilk baş, bir baba şevkat i ile ilgileniyordu benimle, sanki ayrı bir ilgileniyordu benimle beyler, özellikle bana soruyordu sanki anladın mi diye ?
1 sene iyi kötü anılarımla geçmişti, karnem pek de iyi sayılmazdi amk, bir tek Nevzat hocanın dersi pekiydi, diğer huur çocukları onun kadar iyi değildi, benim gözüm de.. sürekli dövuyorlardi beni, diğer arkadaşlarım i dövdükleri zaman hemen babaları geliyordu, ve bir daha o öğrenci dayak yemiyor du , ama benim babam hiç gelmediği için hep beni dovuyorlardi.

Beyler babam karneye baktı, getirdiğin karneyi gibiyim pic dedi ve bana bir aduket çekti, resmen babamın 5 parmağı yüzümde belirmisti, Ve ben koşarak annemin şevkat dolu kucağına bıraktım..

beyler babam benim adam olmayacağımı, görür görmez anladı ki, sen adam olmazsın bin, yarın hazırlan senide zütürecem inşaata dedi..Ne inşaatı amk ? oda nereden çıktı ?
"Beyler daha 7 yaşındayım anlıyormusunuz" ?

Neyse yazıyorum burda olduğunuzu belli edin

Evet ana şevkatin den 350 km uzakta olan bir şehire gelmiştik, ilk defa bu kadar yüksek binalar görüyor, ilk defa bu kadar büyük bir şehir ve, bu kadar kalabalık insanlar görüyordum..
el ele tutuşan babalar çocuklar anneler, beyler o an gözümden iki damla yaş geldi, ağlayamıyorum bile, çünkü gözyaşlarımı silecek annem yoktu yanımda..

çocuklar babalarının ellerini tutuyordu, ben ise elimde annemin bana koyduğu elbiseler vardı, babam 4-5 adım önden gidiyor arada bir bana hadi hızlı yürü bin diyordu, sanki benim babam değildi amk..
Hikayemi gibmeyin bir dinleyin binler..

evet beyler inşaat a varmıştık, artık ne çocuk kalmıştı nede anneler kalmıştı, hep saçı sakalı bir birine karışmış adamlar vardı.
beyler ilk gece öyle böyle değil gözyaşlarım içime akıyordu, ağlasam biliyorum babam gibecekti o yüzden ağlayamıyorum, sabaha kadar hiç uyumamış sabah olana kadar babama sövmüştüm..

aradan 1 ay geçti beyler feleğim gibildi amk, tuğlaya gücüm ancak yetiyor, bazı ustalar daşşak geçiyor, spermken gelseydin niye geç kaldın diye.. inci ruhu vardı binler de ...
dedim giberim annemle bu ara telefon da konuşuyorduk beyler, telefon u aldım kaçtım odadan, annem e ağlıyordum beyler çalıştığım yerleri abartarak anlatıyorum, biran önce çağırsın beni diye, ama yok annemden ses yoktu beyler, ben karışamam babnın işine oğul dedi. gibi tutmuş bir şekilde hunharca ağladım beyler, ama bildiğiniz zütüm den ter aka aka çalışıyorum binler, bir çoğunuz babanızın taşakların da geziyordunuz sperm olarak

sonun da 3 ay bitiyor ve ben anneme, ve o sevmediğim gibik hocaların yanına, okuluma gidecektim, Çok sevdiğim Nevzat ögretmenimin de yanına gidecektim tabiki, bu azda olsa beni sakinleştiriyordu, birde bu inşaatdan kurtuluyordum ya o yetiyordu beyler herşeye..

3 ay boyunca anne sevgisin den mahrum kalmış, bir çocuk olarak o günler aklıma geldikçe bir tuhaf oldum beyler, benim için hiç iyi geçmedi ve hep bir yara olarak kaldı, bir çok şey gibi..

Sonun da yola koyulduk, ve sonun da annemin sevgi dolu kucagına ulaşmıştım beyler, baya bir sarıldım, baya bir de ağladım..

"Annem bir dur bakalım kocaman adam olmuşsun oğlum dedi ve 2 damla yaş aktı gözlerinden".

babam denilecek adam ise, al kavuştun annene bin ne tak yiyeceksen deyip, içeriye geçip oturdu..

Neyse beyler ne diyordum anam diyordum gariban anam benim, yoldan geldiğimiz için bize çorba pişirmiş babam denen bin ise benim hakkımı da içmişti, o günü aç olarak atlattım beyler, olsun anneme kavuşmuştum sonun da,
fazla uzatmayım beyler günlar ayları giberken aylar yılları giberken babam da beni gibiyordu , ve aradan 3 yıl geçmişti.. ve kız kardeşim dünyaya gelmişti, niye geldi ki bu bin şimdi, zaten bunu da sevmeyeceklerdi, buna da yazık olacaktı beyler..

hem fakiriz hem de 2 çocuk senin neyine yaram diyemiyor insan, belki 1 kere daha şansını denemek istemişti babam..
kız kardeşimin ismi ayşelerin, fatmaların çok olduğu zaman da, hilal konmuştu...

ama ben bu hilal i hiç sevmedim sevemedim beyler, çünkü bana hep yalnızlığımı hatırlattı, babamın ona şevkat dolu sarılışını imrenerek izlerdim, bilemezsiniz binler anlayamazsınız beni..

Hilal büyüyordu beyler, ve ben artık 10 yaşında yalnız bir hiç olarak, kayboluyordum herkesin arasın da, kimse gibine takmıyor kimse sevmiyor kimse de ilğilenmiyordu, bildiğin bin muamelesi yapıyorlardı bana, arkadaşlarım oyuna almazlardı beni bazen anama söverlerdi  ama anama sövenin gider anasının zütüne pandik atmayı da ihmal etmezdim,
"denemeyin sizde" Çünkü o beni tek seven insandı, ama nevzat hocam da vardı unutmayım onu..

Bu Nevzat hocanın neden beni bu kadar sevdiğine, hiç anlam veremedim beyler, öz babam dan daha çok seviyordu lan, öz babam bana bin derken adam bana oğlum diyordu, ama anama yan gözle bakamazdı baksaydı anasını giberdim, namusum a da düşkünümdür beyler..

10 reze devam ederim beyler kbyinde uğraşıyorum burda emeğe saygı

Rezzzzzzz