dünyaya gözlerimi açtığımda yüzlerce balık vardı çevremde.
sanırım bir yoğurt kovasındaydık yahut bir bidonda.
etraf karanlıktı , kirli , kokuyordu.
çevrende hareketsiz türdaşlarımı görünce kapıldığım korku 'O' nu görünce yaşadığımın yanında hiçbir şeydi.
'O' geldi.
bizi zütürdü ve nispeten daha temiz ve aydınlık olan akvaryum denen yere koydu.
sonraki üç gün rahat geçti denebilir , hem de mutluydum hareket edebiliyordum , görebiliyordum ve gelenimiz gidenimiz oluyordu.
aramızdan ayrılanlarda oluyordu ama ben halimden memnundum.
ta ki o güne kadar.

evet arkadaşlar bu başlıkta yeni hikayede buluşalım kurgu farklı olacak , konu farklı ama duygu yükü ve sürükleyicilik aynı hepinizi beklerim.
buraya gelenler bunu nasıl yapıyorlar

hepimiz o günün geleceğini biliyorduk.
çaresiz bekliyorduk.
yüzgeçlerimizden birşey gelmezdi.
korkuyorduk ama bekliyorduk , biliyorduk.
o gün geldiğinde beni kolayca yakaladılar ve naylon , dar bir poşete koydular.
sayısız depremden ve korkunç görüntülerden sonra benim gibi iki , bende büyük üç balıkla daha 15 litrelik gibim kadar bir fanusa koyulmuştum.
beni satan huur çocuğu akvaryumcuda biliyordu o fanusta yaşanmayacağını ama sattı pic.(belki akvaryumuda büyütür diye satmışta olabilir).

şıkışık tepişik geçen 1 haftadan sonra oç akvaryumcunun planı başarılı oldu ve bizim salak akvaryumu büyütme kararı aldı.
bu süre zarfında bardak olsun , sürahi olsun , pet şise olsun poşet gibi bilimum yaşam alanları keşfetme fırsatım oldu.
yeni akvaryuma taşındık , tabi akvaryumcu çok mutlu. sokmuş bizim salağa kazığı bide demiş ki olum sana bir balık da benden. bizim salakda gelip bize anlatıyor işte akvaryumcudan bir balık kopardım felan.
kim kimi koparıyor ammk sen bilmiyosun o adam sana ne pis geçirdi.

salağın aldığı balık da lepistes.
bu lepistesler canlı doğuruyorlarmış.
bunu öğrendik bizim akvaryum bayram etti ammk hemen planı yaptık.
bu lepistes doğurana kadar onunla arkadaş olacaktık.
sonra yavrularını bi güzel gömecektik.
doğuma daha 15 gün vardı.
15 gün boyunca normal yem'in dışında bize ülker çubuk kıraker parçaları atardı ammk salağı. başlarda kimse yemedi bizim ki yine mal gibi kaldı tabi. ben bu bozulmasın diye bikaç parça yedim.
benim yediğimi görünce bunun hoşuna gitti , yedikçe benim hoşuma gitti.
bide bu besleyiciymiş güzelce büyüdüm hepsini anlatacağım.

ülker çubuk kraker yemek çok hoşuma gitti.
bir haftayı böylece geçirmişitim.
büyük ziyafete yani lepistesin doğumuna 1 hafta kalmıştı. hepimiz heycanlıydık. ben çubuk kraker yiyordum.
benim bu kadar sevdiğimi gören zumikler çubuk krakerlere dadanmaya başladılar.
ama ben akıllıydım.
ihtiyacım kadar ülker çubuk krakeri cüce vatoz'un yuvasına saklıyordum.
böyle akıllı hareketlerim vardır , balıkların bakamayacakları yerlere ülker çubuk krakerlerimi zulalar ve sinsice aramalarını ama babayı almalarını seyrederim.

ülker çubuk kraker stoklarım azalmaya başladığı sırada beklenen an geldi ve lepistes doğurdu.
o kadar çok doğurdu ki , bizim salak yavruları satsa akvaryumu beleşe getirebilirdi.
ama biz yavruları gömdük tabi.
gerçi ben değil diğer zumikler gömdü.
mallar çünkü.
balıkda olsak bir aklımız var ama 3 saniye nedir ya , derdimi anlatıyorum unutuyorlar kafayı yiyeceğim.
ben biraz ülker çubuk kraker yiyeyim bari.

lepistes doğurdukça doğurdu , ama o kadar çok sancı çekti ki üzüldüm gerçekten ve ona ülker çubuk kraker ikram ettim.
bizim zumiklerede , o yavruları yemeyin lepistese yazık dedim.
ama 3 saniye sonra unuttular ve yavruları hunharca gömdüler.
lepistes ağlıyordu , umarsızca çırpınıyordu ama yapabileceği birşey yoktu.
ben , lepistes ağlamasın diye fıkra anlatmaya karar verdim.
böyle zekiliklerim vardır sıkışık durumlarda komik bir fıkrayla durumu yumuşatmasını bilirim.

aradan günler geçti.
aslında plan anne lepisteside gömmekti ama ben engel oldum. sonuçta ülker çubuk krakerle besleniyorum güçlü , kaslı ve adonisliyim bana kimse gider yapamaz.
lepistesle iyi dostluğumuz akvaryumda dedikodulara sebep olmuştu.
allahtan japonlar 3 saniye sonra unutuyorlar.
ama diğer balıkları susturmak kolay olmadı.
dedikoduların önüne geçebilmek için ülker çubuk kraker stoğumun %70ini harcadım diyebilirim.
acaba nezaman çubuk kraker atacak.
önce yem atsa bari , diğer balıklar doysun benim ülker çubuk krakerlerime sarmasınlar.
benim böyle sinsice planlarım vardır.
önce diğer balıkların doymasını bekleyip ülker çubuk krakerlerle ziyefet çekerim.
umarım çocukda benim kadar akıllıdır.

burda günler hep aynı geçiyordu.
anne lepistesle iyi arkadaş olmuştuk ama bir sorun vardı.
anne lepistes nasıl doğurmuştu?
onu kim hamile bırakmıştı?
bu sorular kafamı kurcalıyordu.
bir yandan da kendi annemi düşünüyordum.
arada sırada diğer balıklar annemi sorarlardı sizene annemden huur çocukları der ve hemen oradan uzaklaşırdım belkide anne kavramı benim için muallaktı. hiçbir zaman kafamda çözemediğim bir denklemdi.
günün en güzel saati olan ülker çubuk kraker ikramı sırasında televizyondan öğrendiğim rakında balık olsam şarkısını ezberlemiştim ve onu söylüyordum.
anne lepistesede şarkıyı öğretmiştim artık bana o söylüyordu.
evet özel şarkıcım vardı.
anne lepistes bana mugibi söylediği sırada rakı niyetine ülker çubuk krakerlerimi gömerdim , e zaten balıktım yani demeyin keyfime.
böyle keyiflendiğim anlarım vardır.
ülker çubuk kraker sayesinde gelişen üstün aklımın yardımıyla diğer balıkları kullanırdım ve kendime eğlence çıkarırdım.
çok akıllı , kaslı ve adonisliyim teşekkürler ülker çubuk kraker.

anne konusunu hala çözememiştim.
acaba annem beni nasıl doğurmuştu.
sonra ne oldu da ben buraya düştüm?
kardeşlerime ne oldu?
ülker çubuk krakeri neden bukadar çok seviyorum?
babama ne olmuştu?
acaba rakıyı sever miydi , heralde severdi yoksa ben neden ülker çubuk krakerlimi rakı niyetine yiyeyim.?

final yapıyorum beyler çok efsane bir final olacak ama duygu yükünün artması için hikayeyi baştan aralıksız okuyun finali öyle okuyun.
etki kaybolmasın diye hikayeyi kısa tuttum.
okuyan varmı bi ses verin

yavaş yavaş herşey aydınlığa kavuşuyordu.
annem rakı içip sarhoş olan biri tarafından tecavüze uğrayıp hamile kalmıştı. üçüzdük diğer kardeşlerimi hiç tanımadım.
gözlerimi açtığımda çocuk esirgeme kurumundaydım daracık bir binaydı , başka gelenler olunca daha büyük bir binaya taşınmıştık.en sevdiğim yiyecek ülker çubuk krakerdi.
acaba bunlar da mı rüya , ben şimdi neredeyim , anneme ne oldu , kardeşlerimin başına neler geldi , bu çocuklar kimler , çubuk krakerlerim nerede?
lütfen , lütfen ışıkları kapatmayın
korkuyorum...

evet beyler o lepistes kimden hamile kaldığı belli değil , o annemi canlandırdı.
kardeşlerime ne olduğunu bilmiyorum demiştim onlar lepistesin yenen yavruları.
rakıyı sevmem , annemin rakı sofrasındaki adamın tecavüzü ile hamile kalmasından kaynaklanıyor. diğer balıklar yetimhanedeki diğer çocuklar.
çubuk kraker ise ucuz , kolay bulunuyor ve kolay saklanıyor ondan dolayı en sevdiğim yiyecek.

lütfen şukulayalım destek olalım

olm 5 - 10 kişi için mi o kadar bağlantılı senaryo yazdım. şukulayın görelim bi.

panpacığım finali yaptım bence duygu yükü yoğun güzel bir hikaye oldu elimize sağlık

beyler başka bir başlıkta devam edelim mi farklı bir hikaye formatında.

evet arkadaşlar bu başlıkta yeni hikayede buluşalım kurgu farklı olacak , konu farklı ama duygu yükü ve sürükleyicilik aynı hepinizi beklerim.
http://www.incisozluk.com...s%C4%B1l-yap%C4%B1yorlar/

bu hikaye değerlidir.
http://www.incisozluk.com...inde-kayboldum-hikayedir/