ben bir asosyalim ama

ben de asosyaldim. lisede 1 sevgilim 1-2 de kardeşim dediğim arkadaşım vardı. zaten kardeşim olmadığından onları ciddi anlamda kanımdan görüyordum. mutluydum kendi ufak dünyamda. sonra üniversite başladı. hepsiyle koptum. doğup büyüdüğüm şehirden uzakta başkentte tek başımaydım. başlarda çok zor geldi yurtta kalmak, tanımadığım 4 kişiyle odamı paylaşmak. bir asosyal için odanın ne denli önemli olduğunu yalnızca asosyaller bilir. herneyse aştım bunları da iyi kötü arada dışarı çıkıp sosyalleşebileceğim arkadaşlarım olmuştu yurtta. sonra bi de araba aldı peder. hayat güzelleşiyordu. sosyalliği tatmaya başlamıştım. ama kendimi çok kaptırdım. birlikte yola çıktığım insanları yolda bulduklarıma değiştim. 5 sene çok çabuk geçti. içimde çok şey kaldı. burslu girdiğim okulu burssuz bitirdim. ota düştüm. bi süre sonra tekrar asosyaldim. 3 ay evden çıkmadım mezun olduktan sonra. iş görüşmesine gittim konuşamadım. dıbına koduğumun sosyal fobisi yok oldu zannederken güçlenip geri gelmişti. şuan yalnızlıktan gebermek üzereyim. saygılar

@4 kullanmayı bilecen panpa

@1 nick6

@9 tam söylediğin gibi biriyim panpa zekiyim ama insanlarla pek iletişim kurmadığımdan anlatma kabiliyetim 0 ve biliyorum ki çoğu kişide konuşma becerisinden yoksun , kendimizi bu yönde geliştirmeliyiz ama nasıl geliştiricez orasını bilmiyorum bilen yardım etsin

@44 kitap oku, bol bol okursan kendini ifade etme yeteneği kazanırsın

beşyüzyüzlü ???

@46 aynen oyle

@48 yazdığım nimetlerin farkına varamamışsın demektir

updullah

Okuyun kaybedecek bir seyiniz yok, kaybedecek bir zamaninizda yok

okusam asosyal olurum arkadaşım ben bunu

sonra okucam

reserved

ne alaka amk asosyallik hastalık gibi bişi beyin hastalığı

evde bilgisayar başında oturup bütün gün 31 çekersen bi taka yaramaz ama

@1 katılıyorum asosyal insan daha mutludur en azından kendine has huzuru vardır

rezerved

ben de asosyalim ama dediklerinin hepsi deli saçması.

rezrved

@5 saygı duyarım