Nerden nasıl başlayacağımı tam kestiremesemde, biryerlere yazmalıyım diye düşündüm şimdi anlatacaklarımı. Ben 4 kişilik sade bir ailenin en büyük çocuğuyum. Babam ise 92'li bir kd. Bşcvş. Yıllardır her asker gibi ordan oraya sürüklenmiş, bu mesleğe yıllarını vermiş ve emekliliğine sadece aylar kalmış bir adam. Annem ise küçük kardeşime bakan, evle ilgilenen ve lojmandan lojmana evden eve 2 çocuğu ile sürüklenmiş bir evhanımı. Daha ben 5-6 yaşlarında iken Babamın şark görevi sebebiyle diyarbakıra gitmiş ve orada 2 yıl kalması nedeniyle bizimle yüz yüze konuşma fırsatı bulamamıştı. O zamanın doğusunda bizi bulundurmak istemediği için bizi memlekette bırakmıştı. Buda bizim aile yapısını o yillarda etkilemişti. Kocasından kilometrelerce uzakta, tek çocuğu ile başbaşa kalmış bir kadın vardı... O yıllardan sonra kardeşim dünyaya geldi. Zedelenmiş duyguları bağlayan bir armağan gibi gün yüzüne çıkmıştı. Ama çok uzun sürmedi...

Varsa bir kaç kişi derdimi dinleyecek devam edeyim

Var bn varım

kardes yazda bi asker cocugu yasadiklarini prim icin anlatmaz

  5 yıl mutlu aile yapısını oluşturduktan sonra yine gelen bir şark tayini aileyi sarsmıştı. Ama zamanının en durgun terör olaylarını geçiren bir doğu bölgesi olunca bu azda olsa yüzümüzü güldürmüştü. Yerleştiğimiz ilk yıl hiçbir sıkıntı yaşamadık. Ortalık durgun, biz askeri lojmanda arkadaş bağlarımızı kurmuş ve ayriyettende rahat sayılırdık. Ardından gelen yıl ise terör olayları yine alevlendi. Babam günlerce eve gelmiyor, geldiği günlerde ise annemin endişesi yüzünden tartışıyorlardı. Ben ve kardeşim ise bunları duymazdan gelip okula gidip gelmekle meşguldük. Ben bazı şeylerin o yıllarda farkında olsam bile kardeşime asla yansıtmadım.

Şimdilerde sene 2016. Şark görevi bitip üstünden 5 senenin üstünde geçmiş ama eskiler asla unutulmamış bir vaziyette. iki taraf restini çekip bitti demiş, avukatlar tutulmuş imzalar atılmış, mahkemenin başlaması beklenir olmuş. Ben mi ?çekilmişim bi köşeye kardeşimle arada dertleşiyoruz. Söylediklerimi anlar diye ümit edip konuşuyorum işte. Ikimizde bu günlerinde geçeceğine inanıyoruz. Öylece bekliyoruz

http://m.youtube.com/watch?v=aBG_Ja85ZKA