ben baba sevgisi nedir bilmedim beyler

ben tam 22 yaşındayım beyler. yıllardır babamın adımı söylediğini duymadım. kendisi sürekli hakaretlerle küfürlerle seslenir. şu an çok uzun zamandır kendisiyle konuşmuyorum. yıllar önce çocukken tvde dizilerde filan sürekli benimle aynı durumdaki çocuklar hasta olunca babaları geceleri gizlice gelir evladının kafasını okşar alnını ya da yanağına bi öpücük koyar giderdi. o bahsettiğim adamlar çocukları karşısında güçlü tutumlarını bozmamak için öyle yaparlardı. ben de hasta olduğumda babamın gelmesini beklerdim. hiç gelmedi. benim babamın neden öyle yaptığını anlamışsınızdır. yıllardır aynı çatı altında olsam bile baba özlemi çeken biriyim.


yıllardır dayılarımla ne bileyim mahalle büyükleriyle konuşurken herkesten hayat tecrübesi almaya çalışırdım. büyüdükçe babamdan bir halt alamayacağımı anlıyordum çünkü. haa tabii kimse annemin eline su dökemez bu konuda. : ) herkesten çok o babalık etmiştir bana.


8 yıldır odamın kapısında olan eve girdiğimde ilk baktığım şey olan bir çıkartma vardı. böyle kocaman birşey. 8 yıl önce en sevdiğim dayım almıştı onu bana. kendisi de geçen temmuz vefat etti. yani o artık en kıymetli objeydi. babalar gününden bir gün önce babam onu yırttı beyler. sebebi ne bilmiyorum. cidden bilmiyorum. sinirlendim neyse dedim.


sonuçta yarın sınavım vardı. neyse dedim vurdum kafayı uyudum. bu sabah uyandığımda hafif bi heyecan vardı. kahvaltımı yaptım okunmuş suyumu içtim şekerimi yedim(annemin gönlü olsun maksat) yola koyuldum. dicle üniversitesinde giricektim sınava. varınca yol kenarında oturan insanlar baktım kimi heyecanlı çocuklarını yatıştırmaya çalışan ebeveynler... ilerledim ilerledim sonra yanlış binaya gitmişim hafif bi heyecanla 'lan sınavı kaçır mıyım amk? diye binamı aradım ve buldum. içeri girmeden önce son çekerimi çıkarıp yedim. polisler arama yaparken 2 önümde duran çocuğun babası yanına geldi yanaklarını alnını saçını öptü öptüü öptüü. öyle bi sarıldı ki dayanamadım abi girer girmez tuvalati bulup içeri daldım millet 'sınava girmeden neye ağlıyo bu amk' dercesine bakıyordu. o sahne bunca zamanın geçmişteki yaralara tuz basmıştı. sınava gözlerim kızarmış yarı bulanık görerek girdim. alnımın akıyla da çıktım ama... eve geldim gelince kapıyı annem açtı sarıldı filan her annede olan heyecan onda da vardı. sonra baktım babam çıktı salondan. tamam aylardır konuşmasak da bi beklenti oluyor insanda. sonuçta hayatımızın sınavını veriyoz amk. hiç sormadı yahu. hiç hea hiç naptın bile demedi. bu gün babalar günü evet peki babamın babalar günün kutladım mı? hayır. kutlayacak mıyım? hayır. yıllardır varlığını hissetmediğim, yokluğunu pek aramadığım bir insan zaten. onun yerine gidip annemin iki elini de sıkı sıkı utup öptüm. bunca yıldır bana hem annelik hem babalık ettiği için teşekkür ettim. o da ağladı sonra odama tüydüm bende daha çok üzülmesin diye. şimdi bunları yazarken bile hakim olamadığım gözyaşlarımın hesabını soracağım günü bekliyorum. o adamdan günün birinde bu yaptıklarının ve yaşattıklarının hesabını sorcam.


sizin ve babalarınızın babalar günü kutlu olsun arkadaşlar. okuyana da okumayana da teşekkürler