EŞCiNSELLiĞiN iLK BELiRTiLERi
Çocukluk yıllarında biyolojik cinsiyete uygun olmayan davranışlar ve diğer aynı cins çocuklarla ya­şanan problemlerin birlikte görülmesi eşcinselliğin ilk belirtileri olarak kabul edil­mektedir. Aynı cinse çocuklar tarafından dışlanma ve kişinin kendi cinsi­yetinden alacağı kuvvetten mahrum kalması, aynı cinsin ero­tikleştirilmesine neden olabilir. Sıklıkla rastlanan, teşhircilik ya da aşırı tutuk davranışlarla kendini gösteren bir bedene yaban­cılaşma süreci söz konusudur. Ayrıca kişisel güç duyumunda ekgiblik yaşanır. Sonuçta, örselenmiş cinsiyet kimliğini onar­ma dürtüsü olarak eşcinsellik gelişebilir.
Erkeklerde eşcinselliğin ilk belirtileri şunlardır;
—hakkını savunmada ve kendini ortaya koyma da zorlanma,
—bağımlılığın ve öfkenin cinselleştirilmesi,
—aynı cinsten savunmacı bir tutumla kopma,
—aynı cinsle erotik olmayan arkadaşlık ilişki­lerinde zorluk yaşama,
—sözle arkadan vurma,
—kendini bir sporcu olarak hayal edememe,
—fiziksel aktivitelerden ve spor oyunlarından nefret etme,
—macera ve spor hikâyeleri okumakta sıkılma veya okumama,
—5–12 yaşları arasında anneye, bü­yük anneye, teyzeye ya da ablaya yakın durma,
—yaşıtı olan diğer erkek çocukların karşısında korkak ve ihtiyatlı olma,
—erkek oyunları yerine kız oyunlarını tercih etme,
—tehlikeli görünen yırtıcı oyunlar oynamakta olan akranlarını dışarı­dan izleme yani bir nevi “mutfak penceresi çocuğu” haline gelme,
—bir köşeye çekilme ve sosyal olarak yalnız kalma eğiliminde olma,
—diğer erkek ço­cukların rekabet içeren oyunlarına katılmama,
—erkek çocukların oyun ve etkinliklerine karşı rahatsızlık duyma,
—bebeklerle oynama,
—kızlarla birlikte olmaya eğilim,
—kız kıyafetleri giymeden hoşlanma,
—yetişkin erkek­lerden ziyade yetişkin kadınların refakatinde olmayı tercih et­me,
—kızlar yerine erkeklere cinsel ilgi gösterme,
—diğer çocuklar tarafından “nonoş” lakabının takılması,
—etrafındakiler tarafından kız gibi bir çocuk şeklinde algılanma,
—erkek akranla­rına karşı kendini pasif ve zayıf olarak algılama,
—kavga dövüşten kaçınma,
—incinmekten ve yaralanmaktan korkma,
—çekingen davranma,
—çok kitap okuma,
—kırılgan ve hassas bir yapıda olma,
—utangaçlık veya teşhircilik,
—aşın derecede duygusal olma,
—yapayalnız hissetme,
—kadınsı olma,
—girişken olmada zorlanma,
—kendini bir erkek olarak ekgib ve yetersiz görme duygusu,
—erkek çocuklar yerine kız çocuklarla oynama,
—çocuklukta daha narin ve beceriksiz olma,
—kendini hayal kırıklıkları içinde, mutsuz ve reddedilmiş olarak hissetme,
—öfkeyi açığa vurma ve sosyal or­tamlarda kendini ortaya koymada tutukluk yaşama,
—saldırganlık içeren davranışlardan kaçınma eğiliminde olma, vb.
Eşcinselliğin öngörül­mesinde, çocukluk yıllarındaki erkeksi davranışların ekgibliğinin görülmesi, kadınsı özelliklerin varlığından bile daha güçlü bir belirleyicidir. Eğer ebeveynler kadınsı davra­nışları tasvip etmediklerini aktif bir şekilde göstermezlerse tarafsız tutumları, çocuk tarafından göz yummak olarak yorumlanabilir. Hatta anne, çocukla olan iletişiminde bilinçli veya bilinçsiz düzeyde, kadınsı davranış beklentisini bir şekilde çocuğuna aktarabilir.