ben alper kamu

rezerve

1

2

3

4

yeni sayfa

yet write, oh write me all, that i may join
griefs to thy griefs, and echo sighs to thine.
nor foes nor fortune take this pow'r away;
and is my abelard less kind than they?

http://fizy.com/#s/1bd1ao

vay amk!

nick değişikliği sebebi ile buradayız, eski nick (bkz: madafakakaksaka)

ben alper kamu, birkaç ay önce beş yaşına bastım. doğum günüm yaklaşırken vaktimin büyük kısmını pencerenin önünde, dışardaki insanları izleyerek geçiriyordum. hızlanarak, yavaşlayarak, türlü sesler çıkararak ve bir yerlere bakarak yaşayıp gidiyorlardı. bir gün onlardan biri haline geleceğimi düşünmek beni hasta ediyordu. ne yazık ki bundan kaçış yoktu. zaman acımasızdı ve ben hızla yaşlanıyordum.

hayatımdaki tek iyi şey artık anaokuluna gitmek zorunda olmayışımdı. zarardan kâr. uzun süre annem ile babama anaokulunun bana göre bir yer olmadığını anlatmaya çalışmıştım aslında. bütün rasyonel dayanaklarıyla. hiçbir işe yaramamıştı maalesef. illa ki uykumda kan ter içinde tepinmek, servis minübüsü kapıya geldiğinde küçük çaplı bir sinir krizi geçirmek gibi yöntemlere başvurmam gerekecekti derdimi anlamaları için. kepazelik. insanı kendinden utandırıyorlardı

hazırla beni kafam almaz seni
yürüyor kanımdaki zehirdin sen
ha bakma böyle
sinsarsan albumdinle.com bile
soldum bilip bilmez oldum
sal artıkta gidin burdan burdan
gerçekten olmaz bırak bırak beni
dağla akar seni benden çıkar
donmuş içim kormuş diye
sabah aşkına beni bağla bağla
gerçekten olmaz bırak bırak beni
doymuş gibi bak duymuyor gibi bak
ay yerindeyse beni gördün say
bilmeden olmaz kırıver kırıver beni
bilmeden olmaz veda bu sana

249.

250.

bir daha mahalleye gelmedi müjgan, gelemedi. bizim dar ve eski sokaklara otomobili sığmıyormuş dediler. senede birkaç ay zaten avrupa'daymış dediler. zaman şifalı bir ilaçtır unutursun dediler, unuttum bende. hiç aklıma gelmedi. hatırlamıyorum bile müjgan'ı.
hatırlamıyorum...