bir köylüyle evlenirim. bu birçok açıdan çok üzücü olurdu. zira annem gibi biriyle ömrümü sürdürmek, isteyeceğim en son şey olurdu. Beni hiç anlamayacak, destek olamayacak, ortalama olanı arayıp isteyecek, basit birisi olacak. Belki el değmemiş bir teni olacak, ışıl ışıl aydınlık yayacak beyazlığı, belki baktıkça onu gibme isteğimi artıracak çekiciliğe sahip tam istediğim gibi asimetrik bir suratı olacak, bazı kelimeleri yanlış söyleyecek ve bunun farkında bile olmayacak (beni çok tahrik ediyor), hiçbir şey bilmemesine rağmen her şey hakkında konuşma cüreti olacak, inanır mısın şivesi bile olacak belki, bunun gibi kimi onu çekici kılacakken kimi de tiksinti yaratacak birçok kusuru barındıracak karakterinde, bedeninde. Küçücük ayakları, incecik bilekleri, toprağı incitmekten imtina edercesine kendini hafifleterek yürüyüşü, zarafetin ta kendisi. bu onun bendeki imajı elbette kendi doğallığında bu varlık biraz eğreti duracak ve onu bu yüzden seveceğim. her zaman kafamdakini seveceğim.

Kafandakini sevip önündekini gibersin. Çok konuşma yat artık