belki hayatımı anlatırım

rizörvd

ve kuşadasındayız... en son 15 yaşındayken gelmiştim... özlemişim... hava bunaltıcı... güneş tepemizde... ne yapıcaz ne edicez ( kuşadasında yazlığımız var fakat oraya gidemeyiz çünkü polisin ilk bakıcağı yerlerden).

bu arada beyler ufak bir detayı atlamışım arabadaki herkes telefonları ve hatları kayışdağında gömdük hatları telefondan ayırdık bataryaları çıkardık gömdük babam annem amcam ve yengemde telefon var kuzenlerim ve bende telefon yok . sadece ben eski telefonumdan 1-2 kişinin numarasını not ettim onlar duruyor cüzdanımdaki kağıtta.

neyse beyler adaya geldik ne yapıcaz ne edicez davutlarda bir siteye baktık 15-20 günlük ev tutucaz anlaştık tuttuk evi. biz tatil yapıyoruz havuza giriyoruz falan ama babamla amcam evden çok nadir çıkıyor genelde geceleri çıkıyorlar havuza falan giriyorlar. babam sürekli birileriyle telefonda konuşuyor keza amcam da öyle. çok sonradan öğrendim beyler biz tatildeyken limanda tekne hazır bekliyormuş. herhangi bir olayda yunan'a geçmemiz için. belki bu anlattıklarım bir çok kişiye inandırıcı gelmiyor çoğu aaa hagibtir pekekente bak zütünden uyduruyor amk diyor ama hikayenin sonunda mahkeme tutanaklarına kadar capsler vermeyi düşünüyorum. ha bu arada hikayeyi yarıda da kesebilirim. hikaye çok uzun bu sizin ilginize bağlı güzel ilgi olursa detaylı detaylı anlatırım. sözlükte böyle bir olayı yaşıyan pek yoktur diye düşünüyorum.

baba ne oluyoruz ne yapıcaz derken babam döndü oğlum tatil'e nereye gitmek istersin dedi. ulan dıbına koyayım kaçaksınız lan siz ne tatili ? polis gördüğü yerde ebenize atlıcak amk siz tatilden bahsediyorsunuz. kem küm bişey diyemedim baba siz bilirsiniz dedim. kuşadasına gidelim ozaman dedi. amk şoktayım ben noluyoruz ne tatilinden bahsediyoruz. neyse beyler özet olarak biz yola koyulduk tatile gidiyoruz amk kuşadasına. babamda amcam da çok hızlı araba kullanırlar yani açık diyim ömrünüzde öyle şöförler'i çok nadir görürsünüz. 260 - 280 yardırıyoruz bir ara babamla amcam gaza geldi amk yarış yapıyorlar. balıkesir susurluk tarafını geçtik hooop çevirmeeee... aha şimdi sıçtık işte dediğim an o andı. 2 arabayı da durdurdu polis annem bir yandan titriyor ben bir yandan titriyorum babam gayet sakin gülüyor falan memur geldi beyfendi radara girdiniz işte hızınız şuydu cart cur ehliyet ruhsat lütfen... - ehliyet ? - ruhsat ? beyler kuşadasına vardıktan sonra babam söyledi aralarda 8 er tane ruhsat 8 er tane ehliyet 8 ertane kimlik 8 er tane pasaport varmış . adamlar herşeyi ayarlamış düşünmüş amk. tabi bu işi yapmak o kadar kolay değil beyler büyük bir organizasyon bu . herkesin de harcı olduğunu düşünmüyorum. ha aranızda sivri zekalılar çıkıcaktır ulan o kadar haberlere çıkmış adamlar resimleri verilmiş nasıl olur da polisler tanıyamaz amk diye. onlara cevabım sadece saç sakal. neyse beyler biz polis çevirmesinden yırttık sadece radar cezasını alıp çıktık tekrar yola...

ertesi gün eşyaları toplayıp türkiyeye dönüyoruz. uçakta giderken her dakika ağladım beyler çok zor bir durum düşündüm şimdi ne olucak ? ne yapıcaz ? alışmışım arkamda dağ gibi babamın durmasına o olmadan ben ne yaparım nasıl yürürüm ? beyler türkiyeye girdik havaalanının kapısında bizi şöför aldı cihangir'e eve bıraktı eşyalarımızı yerleştirdik oturuyoruz. benim telefonum çaldı. açtım konuşma aynen şu ;

-eşyalarınızı hazırlayın 30 dk sonra gelip alıcam sizi.
-alo kimsin
-dıt dıt dııııt...

ne olduğunu anlayamadım anneme söyledim o da hemen eşyalarımızı hazırladı oturduk evde bekliyoruz. annem camda kapıya bir araba yanaştı annem tuttu kolumdan direk indik valizlerle aşağıya. beyler arabada babam vardı . eşyaları attık ben arkaya geçtim annem ön koltukta. bilinmeze doğru gidiyoruz. hani babamlar yunanistan'a kaçmıştı ? hani onlar ordaydı ? hani bak işte babam karşımda kokusunu doya doya çekiyorum içime doya doya boynuna sarılıyorum. ne oldu o kaçak adam'a ? beyler türk basınında gördüğünüz çoğu şey'e inanmayın. yalan basın. yunanistan'a kaçtılar dedikleri adamlar olay gününden beri türkiyedeydiler. hiç bir yer'e kaçmadılar sadece yer değiştirdiler. maltepe kayışdağına geldik. orda bir arabanın içerisinde amcam yengem ve kuzenlerim vardı bizi bekliyorlardı. peki ya burdan sonra ne olucaktı teslim mi olucaklar dı ?

dur hele cayımı alıp gelıyorum yer acın

televizyonu açtık , süslü püslü kokana bir haber spiker'i , şöyle bir haber ; x firmanın sahibi x x ile kardeş'i x x her yerde aranıyor... iş adamı x ile kardeşi x ambarlıda yapılan baskında ele geçirilen xxx miktarda eroin'in sahibi oldukları şüphesi ile her yerde aranıyor. interpol'ün devreye girdiği olayda x ile kardeşi x in yunanistan'a kaçtıkları sızan bilgiler arasında. ilk başta eroinin x ton civarında olacağı ve ilk haberin bu yüzden x ton olarak türkiyede yakalanmış rekor miktardaki uyuşturucu olarak geçtiği anlaşıldı fakat daha sonra xxx kilo olarak düzeltildiği anlaşıldı ( ilerleyen zamanda bu x ton un neden kiloya düştüğünü açıklıcam.)

o anda beynimden aşağıya kaynar sular döküldü beyler düşünün hangi haber kanalını açsanız ekranda babanız ve amcanızın resmi altında şu yazı " interpol devrede." o anki duygularım tarif edilemez. ağlıyorum , bağırıyorum , çağırıyorum , evdeki herkes perişan ne yapıcağını bilemez halde.

yaz tatilindeyiz lanet olasıca o yaz tatili :( annem ve beni almanyaya dayımların yanına gönderiyor babam 15 gün sonra ordan italyaya geçicez babamda italyaya geçicek hep beraber biraz daha tatil yapıp türkiyeye dönücez. almanyadayız... herşey çok güzel kuzenlerimle geziyoruz eğleniyoruz 17.yaşıma girmişim... (atlıya atlıya geçiyorum çok detaya girmenin bir anlamı yok.) sanırım almanyaya gidişimizin 7. yada 8. günüydü telefon çaldı.. o sırada tatilya tarzında bir yere gidiyoruz kindarland mı öle bir yerdi. annem telefonu açtı sadece tamam dedi ve telefonu kapattı. almancıların arabalarını bilirsiniz beyler çoğunluk vito tarzı minibüslerdir annem orta koltuktaydı ben arka koltuktaydım yolu seyrediyordum annem hıçkıra hıçkıra ağlıyordu... anlam veremedim herkes şaşkın dayımlar soruyor ne oldu falan kimseye cevap vermiyor bizde çok üstelemedik açıkcası. neyse o eğlence yerine geldik. hepimiz biletlerimizi aldık falan. o sırada annem dayımı çekti kenara birşeyler anlattı sonra dayım böle bi şok oldu uzaktan onları izliyorum bende sigara üstüne sigara yakıyor dayım yengem gitti yanlarına konuşuyorlar falan onunda yüzü düşüyor benim hiç birşeyden haberim yok tabi biz girdik kuzenle eğleniyoruz , beyler o merkezin içerisinde hayvanat bahçesi falan var baya büyük bir yer orda maymunlara falan bakıyoruz işte bir ton şey yaptık sonra akşam eve döndük...

reserved tabiki panpa..

reserved

@20 takip et capsler gelicek en sonunda.

bende gölcüklüyüm .ayrıca biraz üsturuplu at amk

okuyan varsa devam edicem

beyler biz yaklaşık 10 gün o züt kadar konteynerda annem , yengem , 2 tane kuzenim , dedem ve babannemle kaldık 11. gün dü sanırım babam geldi . biz bir anlam veremiyoruz hala normalde babam yurtdışına çıktığı zaman ( -ki 5-6 günde bir çıkardı o dönem ) en fazla 5 gün kalır gelirdi. bu sefer neden geç döndü amk . çocuğum aklım ermiyor hiç bir şeye . neyse beyler biz herşeyi hallettik eve geri döndük korka korka da olsa . ulan 16 yaşında bir çocuğum ben neden yaşadım böyle bir olay diyemiyorsun . neyse... o zamanlar bulunduğum ilin en iyi özel okulunda okuyorum beyler . sanırım 2 ay civarı falan okullar kapalıydı deprem dolayısıyla. deprem olayını burada bitiriyorum. anladığınız gibi babamlar ilk işi o deprem günü yaptılar. hayatımızı değiştiren gündü o bizim için. çok sonraları anlıcaktım bunu . keşke hiç yaşanmasaydı diyorum şimdilerde.

okullar açılmıştı ben okuluma gidip geliyordum derken birgün babam gelip artık şirketi istanbul'a taşıyoruz. buralardan çok sıkıldım dedi . ve 1 hafta içerisinde istanbul - cihangir'e taşındık. normalde oturduğumuz yer istanbul'a 2 saatlik bir mesafedeydi . şirket'i de beşiktaş'a taşıdık. cihangir de yeni bir okul yeni arkadaşlar. beyler yanlış hatırlamıyorsam o zaman gittiğim okulun yıllık parası 16-17 milyar falandı belki daha fazla olabilir emin değilim pek. yeni arkadaşlar , yeni çevre herşey güzel alıştım artık derken o kara olay patlak verdi...

17 ağustos 1999 türkiye için kara bir tarih... bazı insanlar için ise muazzam bir tarih. herkes biliyor 99 depremini , o yaşanan acı kaybı. çok bunaltıcı bir 17 ağustos sabahıydı güneş baya bir yakıcıydı , ozamanlar 16 yaşındayım yeni yeni ergenliğe giriyoruz heycanlıyız kanımız deli akıyor. neyse oraları biraz özet geçiyim. gece oldu yatağıma girdim. ve bir titreme ile uyandım lan dedim noluyor dıbına koyim derken babam annem bir can havli ile geldiler beni aldılar dışarı çıktık , tek çocuğum beyler , burada bir dip not düşmek istiyorum : ailem nakliye işi ile uğraşıyor , ve bulunduğumuz çevrenin en zengin en köklü ailelerinden , aile şirketimiz var o dönemdeki varlığımızı anlamanız için bir örnek veriyim ; 115 adet tırımız var 1 tır ( çekici - dorse ) ortalama o zamanlar 120-130 milyar , gerisini siz hesap edin -ki bunlar sadece araçlar bunun haricinde ki taşınmazlar , gayrimenkuller falan hesaba katmıyorum .

neyse beyler 17 ağustos gecesi biz çıktık dışarıya bulunduğumuz ev çok şükür ağır hasar almamıştı sadece vitrinler vs devrilmiş ufak tefek çatlaklar vardı binada o kadar. evimizin arka tarafında bize ait boş bir arazi vardı gece yarısı babam oraya konteyner getirtti eve girip 3-5 battaniye alıp geceyi orda geçirdik ( gece dediğim saat sabaha karşı 6-7 civarıydı sanırım ) 17 ağustos çok kara bir tarihtir demiştim ya gerçekten herkes için öyle değil o gün babam eşyalarını hazırladı ve ben hollandaya! gidiyorum dedi. tabi kimse bir anlam vermedi ulan dıbına koyim deprem olmuş herşey taka sarmış züt kadar konteynerda kalıyoruz sen aileni bırakıp hollandaya gidiyorsun ne ayak. tabi kimse birşey diyemedi babama -ki diyemezler de.

nerden anlatmaya başlasam ki zamanında uyuşturucu kacakcılığı yapan ailemden mi ? ayrıldıktan 2 ay sonra nişanlandım ben diyen sevgilimden mi ? korku ile geçen 7 senemden mi ? yoksa değiştirdiğim okullardan mı ? gezdiğim illerden mi?

maruz kaldığın tecavüzleride anlatıcak mısın panpa

13 tane il gezdim türkiyede 6 senede 7 okul değiştirdim , edirneden sinopa kadar , ege taraflarını , sinoptaki eski cezaevinin ordaki pala bıyıklı adam ile muhabbetimizi , korumalarla okula gidişimi , ilk aşkımı , kısacası herşeyi belgeleri ile açıklıcam. karar aşamasındayım yalnız biraz sabır.

merak ettim panpa anlat dinliyorum

o büyük depremin belki de hayatımı değiştiriceğini nereden bilebilirdim ki beyler ? nereden bilebilirdim o depremden sonra tak gibi para içinde yüzüceğimi fakat o paraların hiç bir zaman bana huzur , mutluluk getirmiyiceğini.

http://inciswf.com/anlatamk.swf