ismi çekici geldi reserved

ooo taşşaklı bir yazardan taşşaklı bir hikaye görmek güzel

buralar sonradan değerlenir reserved

ben okuyorum kardeşim sen devam et sardı eline sağlık

Rezerved

rez ilgimi çekti devam et reis

rez ilgimi çekti

Bu robotu tekrar programladım. Ancak bir sorun vardı. Robot yazılımsal yüklemeyi reddediyordu. Her defasında ortak robot progrdıbını yüklediğimde hata aldım. Hani şu ben robot filmindeki 3 yasa gibi. evet robotların yazılımlarında bir güvenlik vardı. Bu güvenlik sayesinde robotlar kapatılamıyor ya da hacklenemiyorlardı. Bu da asilerin işine pek gelmiyordu. Bu sebeple bu robotu bozmuş olmalıydılar.

Biraz daha ilerlemem lazım. O günden sonra asilere karşı duruşum daha radikal bir hal aldı. Hükümet daha çok robot üretebilmek için yeni bir tesis açtı. Bu tesise yollanmıştım. işte tam da süpürülmeden bir önceki gündü bu. Tüm ülke ortak teknoloji ve güvenlik ağı kullanıyordu. Savunma bakanlığı artık askeri işleri tamamen robotlara devretmişti. insan gücü yalnızca üretimde kullanılıyordu. Tüm angarya işler robotlara devredilmişti. Yeni tesisin içerisinde o gün elime asiler tarafından işlevsiz bırakılmış bir robot geldi. Robotun işlemcisi yanmıştı. Ama buna sebep çatışma ya da donanımsal bir arıza değildi. Bu robotun işlemcisi ile oynanmıştı. Açıkça belliydi. Bunu üstlerime söylediğimde aldığım cevap işime bakmam oldu. Ne kadar ortak bir halk haline gelsek de Türkler pek de değişmiyordu.

http://inciswf.com/ka%C3%...5%9F%C4%B1ndas%C4%B1n.swf

Robot 603 ü karantinaya kapatıp o gün evime gittim. Sabah uyandığımda yeniden çok farklı bir dünyaya gözlerimi açacağımı tabi ki bilmiyordum.
Henüz sabah alarm çalmadan bir ses tarafından uyandırılmak nasıl kötü bir histir. O sabah bunu yaşadım. Bir ses yüzünden uykumdan gözlerimi açtım. Kafamı sıcacık yastığa koyup 1 saat daha uyumanın zevkini tatmak üzere iken bu sefer ses çok şiddetli bir şekilde geldi. Size askeri tesiste kaldığımı söylememiştim. Evet tüm teknikerler asiler tarafından kaçırılmamaları için burada kalıyorlardı.

Fakat ateş ettikleri şey asiler değildi. Etrafa rastgele ateş açmaya başlamışlardı. Binadan çıktığım anda ise korkunç gerçeği anladım. Etrafta kanlar içinde yatan insanlar vardı. Gözlüğümü elimle düzelttim çünkü buna pek inanamıyordum. bahçede 3 robot koşan insanları avlamaya başlamışlardı. Eğer ani bi refleksle duvarın yanına çekilmesem beni hedef alıp attıkları kurşunların hedefi olacaktım. Arkamdan gelen 3 kişiyi aradı gözlerim. ancak onların sığınağa indiklerini anladım. Güvenli mi değil mi karar verip harekete geçmem gerekiyordu.

Bir anda kendimi binanın diğer yanına koşarken buldum. Sığınağa inmemi bir şey engellemişti. Koşarken iş arkadaşlarımdan birinin cesedine rastladım. Tüm midem ağzıma geldi. Orada kusmamak için ağzımı gerçekten uzun süre kapattım. Hemen bileğindekini söktüm. Bu bi el bilgisayarı idi. Kendi bileğime taktım.

O anda zeminin altından inanılmaz bir sansıntı geldi. Toprak içeriye doğru çökmeye başladı. Sığınağın çökmekte olduğunu anladım. Aşağıdan inanılmaz çığlıklar geliyordu. Sanırım tanıdığım her arkadaşım orada ölmüştü. Bense farklı yöne koşan 3 robotu izleyip tam tersi istikametlerinden tesisten çıktım.

işte tam şu anda büyük süpürülmenin üzerinden tam 1 yıl geçti. Karşımdaki çocuğa kısık gözlerle bakıyordum. Bunun bir açıklama beklemek olduğunu anlamış olmalı ki ağzında gevelediklerini cümlelere döktü.
"1 yıldır sürekli kaçıyorum. Yaklaşık 6 farklı grupla beraberdim. Ama her tesis ele geçirildikçe kaçmaya devam ettik. Dün buradaki tesis de ele geçirildi. O sırada biz de pusuya düşürüldük. 7 kişiydik. ben hariç hepsi kaçtı. Ben burada sıkışınca bıraktılar beni."

Ona inanmalı mıydım, bunu kestiremiyordum. Silahı tutuşunda bile güvensizlik vardı. Fakat artık temkini elden bırakamıyordum. Bu benim için doğal bir şey olmuştu.

Okumadim okumayacagim okumam

Dışarıdaki hareketlilik geçmişti. Kolumdaki bilgisayardan dışarıyı taradım. 1 yıldır üzerimdeydi. Vücut ısısıyla çalışıyordu. Yani ben ölmeden bu da ölmeyecekti orası kesin. Çocuğa beni takip etmesini söyledim. Yavaşça kapıyı araladım. Dışarıdan vuran gün ışığı gözlerimi kamaştırıyordu. Elimdeki 9 mm lik silahı sıkıca tutuyordum. Dışarı çıkınca her zamanki manzara ile karşılaştım. Ölü insan bedenleri ve yanan şeyler. Arabalar, evler, mağazalar, hatta insanlar. Hepsi yanıyordu.

Evet, hepsi o 603 numaralı robot ile başlamıştı. O gün bozulmamış, bilerek programlanmış ve bekletilmişti. Biz onu bulup tamir edince de tıpkı programlandığı gibi tüm tesisi ve dolayısıyla tüm robotları kendisi gibi programladı. Ama asilerin bunu neden yaptığını hala çözebilmiş değildim. Aslında bundan daha büyük sorunlarım da vardı. Bir kaç kez insanlar tarafından vurulan ve etkisiz hale gelen robotları tekrar tamir edip programlamaya çalıştım. Aslında bir kaçında başarılı da oldum, ancak unuttuğum şey bu robotlar standart sistemle programlandıklarında diğer robotlarla savaşmıyorlardı. Bunu değiştirmem lazım, bunun için 1 yıldır tesisleri dolaşıyorum.

Dışarı çıkıp bir araç aramaya başladım. yanmayan tek tük tüm araçlara bakıyordum. sonunda bir tanesini çalıştırmayı başardım. Çocuğu burada bırakmak istemiyordum. O yüzden onu da yanıma aldım. yolda ilerlemeye başladık. Tüm sistemde korsan olarak dolaşabiliyordum. Bulduğum açık sayesinde çevremdeki robotların nerede olduklarını, ne yaptıklarını görebiliyordum. Kendi aralarında bir kodlaşma sistemleri vardı. ve ben de teknikerdim. Dolayısı ile artık aralarında bir komuta zinciri ve yapay zeka oluşan bu robot ordusunun içine sızan casustum denilebilir.

Çocukla ufak bir sohbete dalmıştık. ana yolda kalan yanmaktan kapkara kesilmiş araçların arasından ilerliyorduk. Söylemeyi unuttum. Artık benzin kullanılmıyordu. insanoğlu alternatif yakıtlar konusunda kendini geliştirmişti. tek kullanılan şey elektrik idi. Bu zamanlarda elektrik bulmak ciddi manada zor.