Bu entry silinmiştir
-
1.
0Belki de insan yalnız refahı sevmiyor, refah kadar acılardan da hoşlanıyordur. insanoğlu için acıların refah derecesinde yararlı olması da mümkündür. Şurası kesindir ki, acıyı bazen tutkuya varan bir sevgiyle severiz. bunu anlamak için dünya tarihine başvurmaya gerek yok; eğer siz de bir insansanız, azıcık da olsa yaşamışsanız, kendinize danışın yeter. Benim düşüncemi sorarsanız yalnız refahı sevmek ayıptır üstelik...
-
2.
0mutluluk da mutsuzluk da insanın hayalgücüyle sınırlıdır ve her ikisi de insan kontrolündedir aslında. önemli olan dizginleri duyguların eline brakmamaktır. eğer insan duygularını değilde duygular insanı yönetmeye başlarsa işte o an sonun başlangıcıdır.vay dıbına koyim ilk defa bu kadar uzun küfürsüz cümle kurdum.3 cümledir tek küfür etmemişim.bu bir rekor tarihe geçirin giberim.