Ama artık hiç bir şey hissedemiyorum beyler, anlatacaklarım benim merkezimde gelişen ilişkilerim ve bu ilişkilerde kazandığım deneyimlerdir.

ilk sevgilim 15 yaşında oldu ve ben her şeyimi onunla yaşadım. Onunla gezdim, onunla dolaştım, ilklerimi onunla yaşadım kalbimi açtım. Canımı verecek noktaya geldiğim zamanlar oldu, kör kütük sevdim. Onunla sokakta olsam da mutluydum, çok güzel bir mekanda olsam da. Onunla öpüşmek bile her şeye değerdi, ona dokunmak, onunla sevişmek harikaydı. Saatlerce öpüşürdük beyler, saatlerce birbirimizi izlerdik yatakta.

Daha sonra o yaşta bir insanın kaldıramayacağı çok çirkin olaylar yaşadım. En yakın arkadaşımla aldattı, onunla bununla öpüştü ve bir yandan peşimi de bırakmadı. Çok şey çektim ve erken yaşta güvensizlik problemi yaşamaya, kimseye bir şeyler hissedememeye başladım. Daha sonra gibtir ettim hayatımdan, intikamımı da aldım.

Ve değişmeye başladım, duygusuz, sırf menfaati için insanlarla birlikte olan birisi oldum. Bu durum beni canavarlaştırdı.

Daha sonra bir kaç sevgilim oldu ama sadece hayatımda iz bırakmayı başarabilmiş kişilerden bahsedeceğim.

devam ediyorum...

edit: anlatacaklarım devam ediyor, ikinci sayfada bitti zanneden arkadaşlarım için söylüyorum.

edit2: yalan, kurgu diyen arkadaşlar bu kadar mı yabanisiniz. Yalan olacak bir şey yok asosyal olmayan azıcık özgüveni olan ortalama bir insan hayatında böyle şeyler yaşayabiliyor haberiniz olsun. Tabii siz zütünüzü bilgisayardan kaldırmadığınız için inandırıcı gelmiyor.

17 yaşımda güzeller güzeli bir kızla tanıştım, insanlar onun arkasından konuşmasına rağmen önyargısız bir şekilde sevdim. Birlikte yedik, birlikte içtik ve çok güzel vakit geçirdik ama artık eskisi gibi değildi. Seviyordum ama daha önce sevdiğim gibi değil, daha farklıydı. Zaman geçtikçe amacım yatağa atmak, kullanmak oldu. Kendime hiç yakıştıramadım ancak kendime hükmedemeyerek hoş olmayan şeyler yaptım. Kızı zorladım, olmazsa biter dedim ve bir şekilde amacıma ulaştım. Ve ulaştığımda hissettiğim şeyler de bitmişti, artık öylesine cinsel açlığımı doyurmak için çağırdığım birisi olmuştu. Bu canımı çok acıtıyordu, yapmak istemiyorum ama resmen çift kişilikli bir yavşak olmuştum. Sürekli ayrılıp barıştık, kız beni hiç bırakmak istemedi ama ben onu hep bıraktım.

Ve onu bıraktığımda o daha çok bana geldi, işte bu zamanda kaçan kovalanırmış onu öğrendim.

Ondan ayrıldıktan sonra bir sürü kızla takıldım, eve zütürdüm, kullandım. Yeri geldi seviyorum dedim yalan söyledim, yeri geldi paralarını yedim, yeri geldi işim bittikten sonra gönderdim.

Ne kadar istemesem de geçmişin acısını böyle ondan bundan çıkarıyordum.

Ve hayatım bomtak durumda, düzenli bir ilişki artık hayal oldu.

Öyle ki bir hafta önce beni deliler gibi seven bir kızı eve çağırdım işimi gördüm ve diğer gün başka birisini çağırıp onunla beraber oldum.

Sonuç ne mi? Hiç bir zevki yok çünkü duygusal manada bir şey hissetmiyorsun karşındaki kıza. Hiç mi güzel değil güzel ama bu haz 15 dakika, hadi 20 olsun 20 dakika sürüyor ve bittiğinde öyle bir kaçma hissi geliyor ki yerin dibine girmek istiyorsun.

Az önce seviştiğin o güzeller güzeli, senin her bir yerini yalayan iltifatlar eden manita gözünde bitiyor.

Diyeceğim odur ki arkadaşlar böyle kızdan kıza atlayan adamlara özenmeyin hiç bir gibe faydası yok tam tersi zevksiz gelmeye başlıyor o zaman da kendinizi yiyip bitiriyorsunuz. Eğer sevip aşık olabilecek biriyseniz sevin, ona sahip olun ama sakin ola ki erkenden yaşamayın böyle şeyleri tadı kaçıyor.

Hiç bir zaman ciddi bir ilişkiyse ciks manalı imalarda bulunmayın, bulunursanız kız istiyorsa da uzaklaşır toplumumuzdaki yapı gereği böyle.

Kısacası sevin beyler, bir sürü insanın bedeninle arayış yapacağınıza tek bir kişiyle bütünleşin.

insan bir yerden sonra o kadar çok sevmek istiyor ki o birlikte olduğu kaşarlara bile sevgili gözüyle bakmak istiyor. O kadar acı bir şey ki bu beyler, ilk seferinde yatağınıza giren kızı sevmeye "çalışmak", ama buna bile razı oluyorsunuz. Kız her gün başka bir erkekle, başka birinin evinde ama merak etmek, sahip çıkmak istiyorsunuz. Ve lanet olsun ki bu olayı yaşamak zorunda kaldım.

Bir kızla tanıştım, kızın nasıl bir kız olduğunu bildiğimden ona göre şerbet veriyordum ancak konuştukça hoşuma gitti. Kızla kendimi çok farklı bir ilişkinin ortasında buldum ama kendime yediremedim.

Ama belki de o da benim gibi sevemiyordu artık, belki o da acısını böyle hafifletiyordu. Bir sebebi vardı belki geçerli olabilecek, ben kimim ki onu yargılayabiliyordum. Bende bir erkek huursuydum, onu bunu oynatıyordum sonuçta.

Kendimden uzak tutmaya çalıştım kötü davrandım ancak o yine de neden böyle yaptığımı sordu. Derdimi halimi sordu, dinleyebileceğini söyledi ve o an cidden çok kötü oldum. Onda bulunan sıcaklığı kimsede bulamıyordum, yine de onunla sevgili olmadım.

Evime gelmek istedi, geldi de.

Çok güzel öpüşüyordu, her şeye çok hakimdi ve ben oldukça tecrübesiz kalmıştım. Boynumu, kulağımı, göğsümün üstlerini sıcak sıcak öpüyordu. Bir süre sonra hakimiyeti sağlamak adına ben üste geçtim ve tek kolumdan destek alarak ona yüklenmeden öpmeye başladım. Tişörtümü çıkardı, tişörtümü bir kenara attı ve şehvet hat safhadaydı. O gün hiç bir şey yapmadık, 1 saat öpüşüp elleştikten sonra bıraktık ve uzandık. Çok hoşuma gitmişti, ancak aklım resmen ikiye bölünmüştü.

Duygularımla hareket etmek istiyordum ancak beynim o işlevi kapatalı çok olmuştu.
Mantığım ise olmayacağını söylüyordu.

Onun benim için bir halt hissetmediğini bildiğimden araya mesafe koymaya karar verdim, zaten karar verdiğim gün bir kaç erkekli kızlı tatile gideceklerini söylediler bende iyi eğlenceler dileyip mesafeyi koydum. Yapmak zorundaydım, sevemezdim çünkü eğer seversem beni eski sinir krizleri bekliyor olacaktı. Zaten ondan sonra o da çok arayıp sormadı, ama içimde hep bir ekgiblik kalmaya devam etti. Başka birisiyle tanışmak istesem de artık canım ciks yapmak dahi istemiyordu. Bir muhabbet edecek kız, içki içebileceğim bir arkadaş arıyordum. Ancak birlikte olduğum kızların çoğu iki lafı bir araya getiremeyen kültürsüz tiplerdi(hepsi böyle demiyorum ancak zaman geçtikçe işini halledip kaçacağını bildiğin için sadece güzelini arıyorsun).

Kızların hiç birinin sohbeti sarmıyordu, hepsiyle konuştuktan sonra bir daha yazmıyordum. Eskiye dönmüştüm yine, alkole sarmıştım.

Param bana yetip artıyordu bile, iki tane de çok sağlam dostum vardı. Bu arkadaşlarımla bir kaç ay önce alkol komasına girecek kadar içiyorduk, çünkü hepimizin derdi farklıydı.

Birimizin dünya yansa umrumda değildi, karı kız hiç birine bağlanmamış. Ama can sıkıntısından alkolik olmuştu.

Birisi hayattan istediğini alamıyordu, hemen hemen benim dertlerime ortaktı.

Her gün iki şişe şarabımız fix oluyordu, üzerine bira cilalıyorduk. Eğer bir gün içmediysek içeceğimiz gün vodka gibi çarpacak içkiler alıyorduk. Kendimizi 3 ay eve kapattık sabah akşam içip mal gibi dolaştık ve bir daha yaşamak istemediğim şeyler olduğundan alkolle çok sıkı fıkı olmuyordum.

Ama alkolle daha önce sabıkası olan bir insan boşluğa düştüğü anda alkole sarılır.

https://www.youtube.com/watch?v=LTSPAVr_o-s

Sonucunda artık ne o kız beni arıyor ne ben onu, her fırsatımda içmeye başladım. Hatalarım, acımı başkalarından çıkarmamdan dolayı azap çeker oldum. Az da olsa oturttuğum hayat disiplinim de tekrar bozuldu, ve şimdi yine hastalığım tetiklenecek büyük ihtimal manik ataklar başlayacak.

Evet bir de bu sorun var, manik depresif hastasıyım. Bazı vakitler çok şiddetli ataklarım oluyor ve son yaşadığım atak haziran ayında başlayıp nisanda bitti. Her zaman korkuyorsun atak girecek, yine düşüşe giricem, kimse beni istemeyecek vesaire bunlar gibi düşünceler kafanda dolanıyor hep.

Ve yaptıklarım yüzünden o kadar pişmanım ki içimde insanlığımdan kalan son şeyleri de böyle itlikler yaparak körelttim. Şimdi duygusuz birinin tekiyim, olaylara karşı tepkisiz kalıyorum. Gözüm her zaman sevecek birini arıyor, yüzüne baktığımda bıkmayacağım o kızı arıyor. Sevilmek istiyorum, ama olmuyor.

inanın ne eskisi gibi o mekan mekan dolaşasım var, ne de yeni birisiyle tanışacak gücüm kaldı. Tekrar ölüme eğilimim artmasın diye ailemin evine geri döndüm, boş boş duvarları izlemekten başka bir şey yapmıyorum.