Nefret nedir? Sinirlendiğimizde veya bizi üzecek olaylar yaşadığımızda hissettiğimiz bir duygudan mı ibarettir nefret? Hayatımızda asla yapamayacağımız şeyler için bir tetikleyici midir? Yoksa en basitinden, televizyonda her gün gördüğümüz ve midemizi bulandıran politikacılara karşı olağan hislerimiz mi? Bu duygunun nelere sebep olabileceğini, bir insanın hayatına ne denli etki edebileceğini anlatacağım.

gibsen okumam

Hayatta en sevmediğim zorunluluk, sanırım her gün uyanmaktır. Hem de annemin zoruyla kurulan alarmın taktan sesiyle uyanmak... Çoğu aile gibi iyi bir geleceğimin olmasını istedikleri için, her ne kadar mantıksız bir hareket olsa da, kendi seçtikleri lisede okudum. Ondan önce de onların giymemi istediği şekilde giyindim. Belki doğduğumdan beri çekingen birisi olduğum için, belki kendimi ayrı bir kişilik olarak göremediğim için.

Bir yandan da Özgür ile aynı durumdaydım. Gün geçtikçe o evde boğuluyordum. Kendime katabildiğim hiçbir şey yoktu. içimdeki huzursuzluk her geçen gün yoğun bir nefrete dönüşüyordu. Yine böyle gelecekle ilgili konuşurken, Özgür, “Kanka hep ben anlatıyorum olmuyor böyle. Senin gelecekle ilgili düşüncelerin neler?” diye sordu. Sahiden, ne olmak istiyordum, ne yapmak istiyordum? Ona “Kendime ait bir hayatım olmasını istiyorum” diye cevap verdim. Belki saçma gelecek bu isteğim fakat bu zamana kadar yaşadığım hiçbir anı isteyerek yaşayamadım. Bu yüzden artık bir değişim istiyordum. Kökten bir değişim...

Okulda her zaman arkamı kollayan birinin olması çok güzel bir duyguydu. Bir insana güvenebilmek benim için çok önemliydi. Lise bittikten sonra Özgür ile daha da samimi olduk. Artık gelecek hakkında da konuşuyorduk. Her fırsatta bana, “Oğlum anlamıyor musun? Daralıyorum artık bıktım. Kendi başıma bir şeyler yapmak istiyorum. Kendimi keşfetmek istiyorum” diyordu. Cesaret hakkında en ufak bir kırıntıya sahip olmadığımdan, bir şekilde geçiştiriyordum onu. Kendime ait gelecekle ilgili hiçbir düşüncem yoktu.

Sanırım hayatımın en önemli dönüm noktası, lisenin son yılıydı. Gereksiz samimiyetlerden nefret ettiğim için ve sürekli gerçekleri söylediğim için okulda pek sevilen bir tip değildim. Bu durum son sene okulumuza gelen Özgür ile tamamen değişecekti. Çabucak herkesle kaynaşan Özgür, aynı samimiyeti bana da gösterince hem şaşırdım hem de sevindim. Adı gibi özgür ruhlu bir insandı. Paradan nefret ederdi, cebinde hiç para tutmazdı. Anı yaşayan tiplerdendi Özgür. Düşüncelerimiz, zevklerimiz hemen hemen aynı olduğundan kısa sürede çok yakın arkadaş olmuştuk.

Hani bazı insanlar için ‘şeytan tüyü var onda’ derler ya, Özgür tam da böyle bir insan. Çevresi hem babasının sayesinde, hem de kendisinin cana yakın birisi olmasından dolayı oldukça geniş. Bu yönden oldukça iyi durumdaydık fakat asıl önemli olan nasıl bir zincir kuracağımızdı. Saadet zincirinden kısaca bahsetmek gerekirse, bir piramit düşünün; Her bir katmandakiler, altındakinden para kazanıp üstündekine para kazandırıyor fakat ortada hiçbir hizmet veya mal yok. Kısaca para ile para kazanma metodu da diyebiliriz.

Özgür her ne kadar çok yönlü bir insan olsa da, yalan söylemek konusunda tam bir fiyasko. Bu noktada ben devreye giriyorum. Küçüklükten beri asla hislerimi yansıtamadığımdan, çok soğukkanlı birisi oldum ister istemez. Bu sayede herhangi bir konuda çabucak bir kılıf uydurabiliyorum. Çok büyük paralar kaldırabilmemiz için gerekli olan tek şey güven. Müşterilerin bize güven duyması gerekiyor. Özgür bu konuda önemli bir etken olsa da, somut veriler de gerekli olduğundan daha detaylı bir şekilde düşünmeye başladık.

Düşmanlarından nefret etme bu senin yargılama yetini etkiler.

- Michael Corleone

Özgür’ün babası çok ilginç bir adam. Belirli bir mesleği yok fakat bir şekilde köşeyi dönmüş. Özgür’ün söylediğine göre, ilk parayı saadet zincirinden bulmuşlar. Sonrası meçhul. Babasını ayda bir iki defa görebildiğinden o da benim gibi sevgisiz bir çocukluk geçirmiş. Özgür’e benim de bir değişim istediğimi, harekete geçmeyi düşündüğümü söyledim. Bir şekilde köşeyi dönüp kendi yolumuza bakmalıydık artık. Bu yüzden birkaç plan oluşturduk. Eleyerek en mantıklı olanı seçip yola koyulacaktık.

Aklımıza ne gelse bir şekilde elimizde kalıyordu. Kolay yoldan para kazanıp en azından hayatımızı biraz daha anlamlı kılmak istiyorduk. Her ne kadar paradan nefret ediyor olsak da, istediğimiz hayatı yaşayabilmek adına para en gerekli olan araçtı bizim için. Birden, “Biz neden bir saadet zinciri kurmuyoruz ki? En kolay böyle kazanırız” diye bir teklif sundu. Kolay para olsa da çok riskli ve çok tehlikeliydi. En başta aklıma pek yatmasa da elimizde başka bir plan olmadığından bu yoldan devam etmeye karar verdik. Aslında neye kalkıştığımızdan hiç haberimiz yoktu...

saniyorum ki bazi dostlarimiz yemek falan yiyorlar. biraz sonra devam edecegim partlari atmaya okuyan panpalarim, burada oldugunuzu belirtirseniz sevinirim.

Okurum bi ara

Müşterileri ikna edebilmek için en ince ayrıntıyı bile hesaplamalıydık. insanları cezbedecek bir yatırım gerekliydi. Sadece ikimiz düşünürsek altından çok zor kalkacağımızı anladığından, Özgür yanında bir arkadaşını getirmişti. Elif hukuk okuyan birisiydi. Riski en aza indirebilmek adına önemli önlemler almamıza yardım edecekti. Selamlaşırken elini sıkacağım anda ellerimin fena halde terlediğini farkettim. Çünkü Elif gerçekten de bakımlı ve güzel bir kadındı. Ama odak noktam Elif değil, işimizdi. Bu yüzden daha soğuk davranmaya karar verdim.

Okuyorum ben panpacım devam et

sevgi mi nefret mi adını sen qoy.

okuyan varsa son parta 1 suku ativersin devam edeyim veya bir entry de girebilir, pm de atabilir.

Rez panpa okuyorum

okuyorum panpa

Copy paste ise okumam