Uyandığımda karanlığa alışan gözlerim ve vücudumun kilit noktalarındaki inanılmaz acılar da beni yalnız bırakmamıştı, tam da galiba rüya mı diye düşünürken gözlerimin o alıştığı bir mızrak edasıyla yaran sönük ampulün yandığını fark ettim, hemen ardından içeri giren iki orta boylu biri kalın sesli adamlar. Anlam veremiyordum ben kendi halinde bi ingilizce öğretmeniydim tek işim çocuklara liseye kadar hiç bir işlerine yaramayacak klişe kelimeler öğretmekti, bu da neyin nesiydi böyle? Gördüğüm üzere adamlardan kalıp olarak daha iri fakat daha çeviktim.Bu bana iki sıfır önde başlama olanağı sunuyorken diğer taraftan kilit noktamda hissettiğim acılar inanılmaz seviyede hareket kabiliyetimi kısıtlıyor ve hissettiğim açlık kesinlikle gücümü kullanmama izin vermiyordu, sahi ne zamandır burdayım? daha da mühim olanı neden buradayım?

Rez alın arada bi girer bakarsınız çok sık girebilen birisi değilim elimden geldiğince yazmaya çalışırım, hadi hadi diyen liseliler gibimde olmaz, umarım ortaya güzel birşey koyarız çünkü tamamı spontane(anlık-doğaclama) kurgu olacak yani şuan aklımda birşey yok geldikçe yazacağım, takipte kalın