Yeni yazdığım şiir beyler... Bi bakın bakalım..

Ama değişiklik olacak bunda.. Daha güzel ve akıcı olabilmesi için..

Uzun zaman oldu seni görmeyeli.
Gel otur karşıma .
Göreyim benzersiz o güzelliğini.
Bugün sana söyleyemediğim bütün kelimeleri,
Duyacaksın cümlelerimde.
Nerden başlasam bilemedim şimdi.
Gözlerin hala kocaman ve kahverengi,
Saçların hala uzun, siyah, dalgalı...
Yüzüne hala yakışıyor gülümseme.
Benim yüzüme gittiğinden beri yakışmıyor...

Neyse , beni boşver. Sen anlatsana.
Ardında bıraktığın yıllarda neler yaptın ,
Hangi şehirlere gittin,
Oralarda hangi yemekleri yedin.
Neyse yediğin içtiğin sende kalsın ,
Sen kimlerin elini tuttun onu anlat!
O kocaman kahverengi gözlerle ,
Kimlere hayat verdin.
Kimler söyledi,
O koca gözlere bakarak
Seni sevdiğini,

Sen sormadan ben söyleyeyim,
Bana kimse sevdiğini söylemedi.
Kimsenin elini tutmadım ,
Kimseye de söylemedim sevdiğimi.
Birinin gözlerine dalıp ona hayat vermedim.

Sen gittiğin günden beri

Bekledim yıllarca o gözlerini!
Birgün kaburgalarımız kırılırcasına ,
Sarılmayı bekledim.
O kocaman kahverengi gözlere dalıp,
O üç kelimeyi söylemeyi bekledim.
Ben bazen "Seni çok seviyorum" cümlesini bekledim!

Çok merak ettim şimdi.
Sana kimler söyledi ,
Seni çok sevdiğini.
Dedim ya, bana senden sonra kimse söylemedi.
Kimse bana sarılmadı,
Kimse gözlerime dalıp beni çok sevdiğini söylemedi.
Bana kimse hayat vermedi.

Sonra bende bekledim seni...

Çünkü ben sevmeyi babamdan

Sabretmeyi annemden öğrendim

Babam Annemi nasıl sevmişse

Ben de seni öyle sevdim