insanın ömrünü bitirir her gün içindeki umutlar git gide azalır ama biter mi ? bitmez her zaman aklında bir soru işareti kalır her gün umutsuz bir şekilde bugün olacak lan diye kalkarsınız gün sonunda aynaya baktığınızda dünden daha dibe batmış görürsünüz kendinizi ve dersiniz ki belki yarın gelir he , bu döngüyü tekrarlaya tekrarlaya insanlıktan çıkarsınız çevrenizde hiç kimse kalmamıştır eve vardığınızda sizi bekleyen biri yoktur insanlardan nefret etmeye başlarsınız yavaş yavaş eve girdiğinizde sizi karşılayan o yalnızlık hissinin verdiği huzur ise tarif edilemez