1. 201.
    0
    dedeme sarıldım. dede söze şöyle devam ediyordu "melda oradadır çocuklarım oradadır artık zamanı geldi gitmenin" artık zamanı gelmişti gitmenin. ben ne kadar inkar etsem de herkes bu dünyada kaderini gerçekleştirince artık gitmenin zamanı gelmişti. mehmet dedenin gözleri kapandı..
    ···
  2. 202.
    0
    benimde kapandı fakat bir iki damla yaş ile. hayır gerçek olamaz diyordum gözlerimi açtığımda ifade veriyordum. mehmet dede ölmeden önce bana şunları söylemişti. "seyit ile sen sizin sonunuz sab ile benim sonum gibi olmasın". ifademi verdikten sonra çıkmama izin verdiler. dışarı çıktığımda sokaklar insanlar, gökyüzü daha farklıydı artık başım sıkıştığında bir şey yapamadığım da mehmet dede yoktu artık mehmet dede yoktu nasıl ? ben şimdi nasıl gelicem bu kadar şeyin üstesinden. mehmet dedenin evine gittim holde bu düşünceler ile hıçkıra hıçkıra ağladım.
    ···
  3. 203.
    0
    @258 15 yaşımda mehmet dede beni yanına almıştı ben geçmişteki olayı anlattım dikkatli okuyun.
    ···
  4. 204.
    0
    kapıyı biri çalıyordu. kapıyı açtım çalan emreydi. emre bana sarıldı geçicek kardeşim bunlar da geçicek dedi. karşımda iki seçenek vardı ya pes edecektim. yada daha güçlü bir şekilde yeniden doğacaktım. emrenin bana umutla bakan gözleri olmasaydı. çoktan pes ederdim. ve emreye şunları söyledim. biz asla kötü olmadık emre biz asla seyit kadar kötü olamayız olmadık.
    ···
  5. 205.
    0
    kendimi eve kapattım. bir hafta mehmet dededen kalan kitapları okudum bir hafta. onun gibi düşünebilmek için onun gibi plan kurabilmek için onun gibi zeki olabilmek için. emreninde sabrı taşıyordu gidelim ikimiz dalalım ne varsa elimizde saldıralım diyordu böyle olmazdı.
    ···
  6. 206.
    0
    emre kafasından, seyiti öldürme planları kuruyordu. ben bir gün emreye kalk bugün seyitin ölüm günü dedim , emre kalktı ne yapıcaz? dedi. sen gel dedim evden çıktık. emre "yanımıza hiç bir şey almıycaz mı ?" diyordu. seyit beni öldürmüştü seyit beni bitirmişti ama silahsız, başını belaya sokmadan emrenin kafasına kalsak ikimizinde sonu mapushane olurdu.
    ···
  7. 207.
    0
    beyler geçen gecenin özrü olarak bol bol yazdım fakat geçen gece internette sorun oluştu.
    ···
  8. 208.
    0
    seyitin evine girdim. emre ile, seyit sehpasında oturmuş mum ışığında bir kitabı okuyordu. emreye sen burada kal ben yanına gidicem dedim. emreyi ikna ettim, seyitin yanına geçtim yan sandalyeye oturdum. seyit "ne istiyorsun mehmet dedenin intikdıbını almaya mı geldin ? " dedi hafif bir alaycı gülümseme ile. ben hayır dedim, seni affetmeye geldim betülüde aldın elimizden mehmet dedeyide aldın herşeyi aldın lan ama seni affediyorum ne kadar bencil olsanda seni affediyorum dedim.
    ···
  9. 209.
    0
    seyit yüzüme baktı teminki seyit yoktu "dalga mı geçiyorsun ?" dedi. ben hayır dedim. seni affediyorum al kır istersen beni öldür, emreyi öldür, betülüde öldür dedim. hadi benide öldürsene en büyük amacın bu değil mi ? öldür bir fırsat hadi senin evindeyim.
    ···
  10. 210.
    0
    dedim. seyit gözü hafif sulandı ama belli etmemeye çalıştı. git buradan torre dedi. ben he gideyim ben giderken arkamdan vurarak öldür sen herkesi böyle öldürdün değil mi ? dedim. seni küçüklüğünde kendi takımına kimsenin almadığı ama seni forvet yapan torreyi öldür. sevdigi kızla konuşmayı utanan sonra benim o kızı sana ayarladığım torreyi öldür. ortaokulda seninle sınavda kağıtları değiştirirken yakalanan torreyi öldür. kimsesiz kaldığı zaman sana sığınan torreyi öldür dedim.
    ···
  11. 211.
    0
    seyit ağlar bir ses tonu ile "torre git burdan" dedi. ayağa kalktım. ben sana hiç bir zaman düşman olmadım. ben hep senin ortaokulda ki kankan oldum. bu sefer seni affediyorum dedim. seyit ağlayarak affetme dedi. ben seyite sarıldım affediyorum seni kardeşim dedim. seyit bana sarılmış bir şekilde ağlıyordu. sen öldür beni dedi. sen öldür ! ben hayır dedim. geri ittim bir gün belki sab ile dede değilde seyit ile torre olabiliriz dedim.
    ···
  12. 212.
    0
    hikayenin sonuna çok yaklaştık beyler.
    ···
  13. 213.
    0
    okuyanlar belirtsin beyler bende ona göre yazıyım
    ···
  14. 214.
    0
    @378 okumadan yorum yapan bir muallak daha
    ···
  15. 215.
    0
    yazmaya başlıyorum beyler
    ···
  16. 216.
    0
    seyit gözleri yaşlı biçimde "peki" dedi. ben aliye kafam ile işaret ettim çıkıyoruz anlamında. son birşey daha dedim seyite. seyit nedir ? dedi. sende bana ait şeyler var dedim seyitin kütüphanesinden ilk ritüel yaptığımız kitabı aldım. seyit al önemli değil dedi. seyitin önünden kalktım dış kapıya doğru gittim dış kapıda betül bekliyordu. betüle ya şimdi benimle gelirsin ya hiç dedim. betül bana sarıldı belli çok hasret çekmişti. bende gelicem dedi. emre sessizce vay be diyordu.
    ···
  17. 217.
    0
    betül seyitin yanına gitti. şöyle dedi "ben gidiyorum" seyit betülün yüzüne baktı. "gidemezsin nereye gidiyorsun gidemezsin" diye bağırıyordu. betül ben sana hiç ait olmadım biliyorsun fılan tarzı konuşuyordu. betül yanıma geldi "hazırım gidelim" dedi ve o arada seyit geldi aramıza benim yüzüme baktı. bende ona baktım bakışlarımız da sevgi vardı nefret vardı. o anda işte o anda karar vericektik o saniyeler içerisinde ki bakışmalarda karar vericektik bu savaş burada bitiyormuydu yoksa yeniden mi başlıyordu. bu sefer melda için değil. sab için değil insanlar cinler için değil betül için bu savaş yeniden mi başlıyordu.
    ···
  18. 218.
    0
    betülü aldım mehmet dedenin eve doğru araba ile yola çıktık. arabayı emre kullanıyordu. arka koltukta ben ile betül vardı. ben az önce bir adamı öldürdük betül dedim az önce dostumuz olan seyiti öldürdük diyordum. mehmet dedenin evine varmıştık. hep birlikte arabadan indik. betülü eve bıraktık. kapıda emre "siz takılın benim işim var" diyordu ben tamam dedim yolladım emreyi.
    ···
  19. 219.
    0
    betül mehmet dededen kalan kitapları kurcarıyordu çoğu ya felsefi yada cinlerle ilgili kitaplardı. ve bana "daha bu savaş bitmedi" dedi. ben ne yapıcaz betül ne yaparsak bitecek ? diyordum. mehmet dedenin kitaplarını yere atmaya başladı bütün kitapları hızlıca atıyordu. ben betüle ne yapıyorsun onlar çok kıymetli diyordum. betül "anlamıyormusun onları hayatımızdan kaldırmadan bu savaş bitmeyecek" kitapları alıyor yırtıyor yere atıyordu.
    ···
  20. 220.
    0
    ben betüle sarıldım bu savaşı bitirecez dedim sen bende kalacaksın seyit yine eskisi gibi dostumuz olacak hayatımıza giren bütün saçmalıklardan kurtulcaz sana söz veriyorum dedim. betül çok bitkindi onu mehmet dedenin yatağına yatırdım. duvarlarda parapgiboloji ile ilgili tablolar. bizi biz olmaktan çıkaran herşey vardı. ben tablolara baktım. betül yanımda beni izliyordu. mehmet dedenin anıları ile sevdiğim kadın arasında kalmıştım ve tabloyu aldım kırmaya başladım. betülde diğer parapgiboloji ile ilgii herşeyi evde kırıp döküyordu.
    ···