bedensiz varlıklar ve insanların savaşı bu

beyler 6 part yayınladım hadi sizi seviyorum öptüm :d

okuyanlar kendini belli etsin ki bende devam edeyim beyler

@284 tamam panpam

tamam beyler zar zor girdim sözlüğe yazıyorum hikaye yarıda kalmiycak merak etmeyin

ni hayet güneş doğmaya karar vermişti, okul hayatımıza bugün kaldığımız yerden devam edecektik. yolda emreyle sohbet ede ede okulun yolunu tuttuk. okula vardık girer girmez. bizi seyit hoca tuttu . "günlerdir neredesiniz" dedi. şehir dışında cenaze vardı bırakamadık diye geçiştirdik. holün sonunda bir kızın arkasına bakıyordum. bu emrenin dikkatini çekti. "ne bakıyorsun dıbına koyiyim kıza şimdi laf edecekler olay çıkacak" dedi. ben bu betül dedim. emre hayır lan betül değil falan diyip beni tutmaya çalıştı ben elleri arasından kayıp kızın önüne geçtim hemen betül? dedim. ve yuzune baktım kız gülümseyerek "pardon ?" dedi betül değildi. emre yanıma geldi omuzumdan beni tuttu. emre "arkadas birine benzetti" dedi beni oradan uzaklaştırdı. daha sonra gün boyu o kız ile karşılaştım. yavaş yavaş sohbetimiz oluyordu kendine betülcük diyordu. ben ondan kahvemi doldurmasını istedim betülcük şimdi dolduruyor fılan diyordu. sevimli güzel bir kizdi benimde duygularım yavaş yavaş betülcük e kaymaya başladı. emrede kendine bir manita yapmıştı yaptığı manita ilede iddaa kuponu yapıyordu amk. betülcük ile okul dışında da görüşmeye başladık henüz sevgili değildik . ama ben buna içimi dökecektim. betul olayını anlatıp sonra onun bana iyi geldiğini betülü unutmaya başladığımı açıklıyacaktım. haftasonu açıkladım oda boş değilmiş. hafta sonu beni evine çağırdı arkadaşlarıyla güzel bir gün düzenliyecekmiş

pazar günü gel zaman git zaman gelmişti. pazar sabahı emreden önce uyandım hayatım normale dönüyordu. emreyle ev arkadaşı gibiydik. mehmet dede de otuz yıl sonra intikdıbının sonunda oda kendine bir hayat kuruyordu. mehmet dedenin korktugu tek şey vardı sabın öğrencisi ! fakat bunca zaman ortaya çıkmamıştı buna göre sabın öğrencisi olamazdı. mehmet dede nasıl beni yıllarca eğitip elimden tutmuş ise,sab da aynısını yapacaktı. ama yapmamıştı belkide sab mehmet dede kadar zeki değildi. yada ömrü çok uzun olduğu için gerek duymamıştı

zaten sürüsüyle ordusu vardı. neyse biz pazar gününe dönelim ben uyandım elimi yüzümü yıkadım dümdüz holde karşımıza salon hemen yanında da mutfak vardı. mehmet dede kahvehanede takılıyordu artık sabahları :D. salona baktım emrenin manitası vardı selam vereyim bare dedim nasılsın gizem dedim "iyidir bro" dedi ben sustum amk tam emreye göre bir manitaydı.bu arada emre ile gizemin iddaa ya girdiği maçta gizem haklı çıkmıştı. öyle delikanlı kız olduğuna bakmayın emre ağzının tadını bilir.

hemen kahvaltı yaptık gizem ben emre. betulcukun evine doğru yol aldık. betülcükün binasına girdik iki kat çıktık ilk karşımıza çıkan kapının ziline bastık. kapıyı betülcük açtı "hoşgeldiniz" dedi hepimiz sarıldık içeri geçtik. içeride 3 kız 1 erkek vardı iceride emre ben gizem ile 4 kız 3 erkek olduk.ben dış kapının oraya gidip ordaki aynaya bakıp tipimi düzeltiyordum. emrede yanımda küfür ediyordu.zil çaldı bu arada betulcuk mutfakta yemek hazırlıyordu

misafirler salonda sohbet ediyor. betülcük iş yapıyordu betülcük bana "torre kapıya bakarmısın" dedi tamam dedim. kapıyı açtık geleni bekliyorduk. topuk ayakkabı sesi geliyordu gelen kızdı. emre biz burada harem kurarız diye saçmalıyordu. emre beklemekten sıkıldı mutfağa betülcükün yanına gitti ne yapıyorsun fılan dedi amk aç gözlüsü. merdivenlerde ki kız iki merdivenide çıkmıştı. o topuklu ayakkabı seslerinin sahibini görünce şok oldum ! çünkü gelen betüldü. betul beni görünce sadece "sen" diyebilirdi

ben mutfaga dogru emrenin duyabilceği şekilde seslendim. emre abi betül geldi dedim. emre "oğlum yine başlama ya" dedi yanıma geldi kapıya baktı teminki alaylı ifadesi tamamen yok oldu. donup kalmıştı üçümüzde şaşkın bir şekilde bakışıyorduk derken bakışmamızı. betulcuk un "torre canım kim geldi ?" demesiyle son buldu. betul, onu terk ettiğimi ve ettikten sonra betulcukle gönül eğlendirdiğimi zannetti ve aşağı inip kaçıcakken.

betül ben seni terk etmedim bu sefer sana yetişicem dedim dizlerimin üstüne düştüm. merdiven aralığında betüle sarıldım yine terk etme beni yine terk etme bak bu sefer yetiştim kurtardım seni ama sen gerçek değilsin yine yok olacaksın betül diyordum. betülde göz yaşlarını tutamıyordu "tamam ama" dedi ben sus devam etme çünkü edersen biliyorum gidersin betül devam etme diyordum. devam etme betül korudum işte seni yetiştim sana diye betülün midesine sarılmış bir şekilde ağlıyordum. betülün gözlerinden de yaşlar geliyordu. herkes duygulanmıştı.

beyler kabul ediyorum @297 @296 @295 @294 pek heyecanlı değildi ama bizde batman değiliz sonuçtu olaylar @298 ve @299 da geri başlıyor

beyler şuanda aktif okuyucumuz yok mu ?

betül kendini toparladı "ama ben yalnız gelmedim" diyordu.. yalnız gelmemesinden de pişmanlık duydugunu hissettim
ve dış kapı açıldı.. merdivenlerden biri çıkıyordu bu gelen muhtemelen betülün yeni manitasıydı emre bağırmaya başladı emre "hadi gidin yok birşey hadi" diyordu. manitası gelince tekrar şok olduk. çünkü gelen seyit ti. betul söze şöyle başladı. " sen yokken o hep yanımda oldu, o hep benimle oldu eskiden de böyleydi en kötü günümde seyit benimle oldu ama sen yoktun" demişti.ben hayır diyordum hayır ! biraz ağlamaklı bir ses tonuyla seyitin yüzüne doğru bağırıyordum onun yüzünden yanına gelemedim betül diyordum betül söze karıştı. "yıllarca hep seyiti suçladın torre" ben ama bu farklı diyordum. arkamdan da emrenin seyite dalmaması için tek elimle emrenin göğsünü tutuyordum.

betül sağlam durmaya çalışarak "sende o içerdeki canım diyen kız ile çıkıyorsun zaten öyle değil mi" diyordu ben cevap veremedim. betül artık kendini tutamadı ağlayarak "artık birlikte olamayız torre ben seyiti seviyorum" dedi ve daha fazla konuşamadı. seyit ile aşağı indiler. aşağı inerken seyit birde utanmadan betülü teselli ediyordu. dış kapı kapandı ah o kapanma sesi tokat gibi geliyordu tokat gibi !

ben emreye döndüm. misafirlere eğlence iptal deniyordu yanımızdan hiç tanımadığımız insanlar omuzuma dokunup teselli edercesine merdivenlerden iniyorlardı. arkamı döndüm betülcük bana bakıyordu. betül ise betülcük ün sağında betülcük lafa girdi "betülü giriyorsun dimi orada ? beni hiç bir zaman görmeyecek sin dimi ? "diye isyan ediyordu. ben betulcuk u teselli edip sarılmaya çalıştım "sarılma sen bana ait değilsin sen betülünsün diyordu.

sussss dedim sarıldım. "sen benim için ap ayrı birşeydin ceyda(betulcuk un gerçek adı) sen çok özeldin çok güzeldin diye konuşuyordum. emre manitasıyla bizi izliyordu hafiften hasgibtir be kotu zaman denk geldi dedi gizeme.

beyler bugünlük bu kadar.

@310 panpa bu dönem betül ile geçti ilerde hikaye özüne dönüyor duygusallık bitiyor.

@312 panpa en heycanlı yerde keseyim diye bir takıntım yok ben hikayeyi gece yazabildiğim kadar yazıyorum diğer gece bütün yazdıklarımı yayınlıyorum bu sefer böyle denk geldi heycanlı yerde kesseydim betül karşıma geldiği zaman keserdim panpa