bedensiz varlıklar ve insanların savaşı bu

sussss dedim sarıldım. "sen benim için ap ayrı birşeydin ceyda(betulcuk un gerçek adı) sen çok özeldin çok güzeldin diye konuşuyordum. emre manitasıyla bizi izliyordu hafiften hasgibtir be kotu zaman denk geldi dedi gizeme.

Reserved

beyler bugünlük bu kadar.

Hadi bin yaz

yazmaya başlıyorum beyler

araf ta kalmıştım saat iki buçuğu gösteriyordu mehmet dede yorgun düştü yatmaya gitti biz yine mehmet dedenin bize ayırdığı odada kalıyorduk ben uykuya dalmaya çalıştıkça kulağımda ki fısıltılar artıyordu korkuyordum çünkü birinin ölümüne neden olursanız tanrının korumasından çıkarsınız çünkü hepimiz ona aitiz ve onun sahip olduğu bir şeye saldırmış oluyorsun buda savaş ilanı demektir. fısıltılar artıyordu torre torree torrrreee gözlerimi açtım bizim kapının orada betül arkasında seyit betülün boynuna bıçağını dolamıştı bırak lan onu diye bağırdım kapıya doğru koştum. emrede benim yüzümden uyandı ben yine dizlerimin üstüne düştüm "bitmiyor emre abi bitmiyor" dedim bitmiyordu emre bana sarıldı geçecek diyordu beni sakinleştirdi ama emrenin gözlerinde kin görüyordum. uyumaya çalıştığımda siyah gölgeler kapının önünden geçiyordu kalkıp ne olduğuna bakmamak için kendimi zor tutuyordum emrenin beni delirmiş sanmasını istemiyordum. ben tuvalete gidiyorum dedim emreye bizim odanın kapısını kapattım evin holüne geçtim siyah gölgeler birleşip betülü oluşturdu ben sessizce "betül ? betül ordamısın" senmisin ? diyordum.

@310 panpa bu dönem betül ile geçti ilerde hikaye özüne dönüyor duygusallık bitiyor.

reserved

ertesi gün emre dışarı çıkıcaz yarın dedi
ben nereye gidicez dedim ?
emre şöyle dedi okula gidicez lan çok boşladık sen artık bu savaşta yoksun ama bir şey hariç
sabı sıkıştırıcaz sende yardım edeceksin daha sonra cehennem melekleri onu alıp zütürecek
"ne zaman" dedim. bugün dedi.
ben tepki gösteremiyordum "tamam" dedim şimdi taarruzun neden hep kısa cevaplar verdiğini anlıyordum
başkasının hayatının susmasını izleyenler kendi hayatlarında çok konuşamazlar (emre malı hariç)

betül sağlam durmaya çalışarak "sende o içerdeki canım diyen kız ile çıkıyorsun zaten öyle değil mi" diyordu ben cevap veremedim. betül artık kendini tutamadı ağlayarak "artık birlikte olamayız torre ben seyiti seviyorum" dedi ve daha fazla konuşamadı. seyit ile aşağı indiler. aşağı inerken seyit birde utanmadan betülü teselli ediyordu. dış kapı kapandı ah o kapanma sesi tokat gibi geliyordu tokat gibi !

pazar günü gel zaman git zaman gelmişti. pazar sabahı emreden önce uyandım hayatım normale dönüyordu. emreyle ev arkadaşı gibiydik. mehmet dede de otuz yıl sonra intikdıbının sonunda oda kendine bir hayat kuruyordu. mehmet dedenin korktugu tek şey vardı sabın öğrencisi ! fakat bunca zaman ortaya çıkmamıştı buna göre sabın öğrencisi olamazdı. mehmet dede nasıl beni yıllarca eğitip elimden tutmuş ise,sab da aynısını yapacaktı. ama yapmamıştı belkide sab mehmet dede kadar zeki değildi. yada ömrü çok uzun olduğu için gerek duymamıştı

ni hayet güneş doğmaya karar vermişti, okul hayatımıza bugün kaldığımız yerden devam edecektik. yolda emreyle sohbet ede ede okulun yolunu tuttuk. okula vardık girer girmez. bizi seyit hoca tuttu . "günlerdir neredesiniz" dedi. şehir dışında cenaze vardı bırakamadık diye geçiştirdik. holün sonunda bir kızın arkasına bakıyordum. bu emrenin dikkatini çekti. "ne bakıyorsun dıbına koyiyim kıza şimdi laf edecekler olay çıkacak" dedi. ben bu betül dedim. emre hayır lan betül değil falan diyip beni tutmaya çalıştı ben elleri arasından kayıp kızın önüne geçtim hemen betül? dedim. ve yuzune baktım kız gülümseyerek "pardon ?" dedi betül değildi. emre yanıma geldi omuzumdan beni tuttu. emre "arkadas birine benzetti" dedi beni oradan uzaklaştırdı. daha sonra gün boyu o kız ile karşılaştım. yavaş yavaş sohbetimiz oluyordu kendine betülcük diyordu. ben ondan kahvemi doldurmasını istedim betülcük şimdi dolduruyor fılan diyordu. sevimli güzel bir kizdi benimde duygularım yavaş yavaş betülcük e kaymaya başladı. emrede kendine bir manita yapmıştı yaptığı manita ilede iddaa kuponu yapıyordu amk. betülcük ile okul dışında da görüşmeye başladık henüz sevgili değildik . ama ben buna içimi dökecektim. betul olayını anlatıp sonra onun bana iyi geldiğini betülü unutmaya başladığımı açıklıyacaktım. haftasonu açıkladım oda boş değilmiş. hafta sonu beni evine çağırdı arkadaşlarıyla güzel bir gün düzenliyecekmiş

neyse hikayeye geçelim gece olmuştu hepimiz rahat bir nefes aldık sab yoktu eve sızacak cinler gibi bir tehlikede yoktu dışarı çıksak kimse peşimize düşmeyecekti pgibopat ölmüştü. bunu kutlamak için mehmet dede ile emre bir rakı patlatmışlar dı içtikçe keyifleri yerine geliyordu mehmet dede kitaplarını emreye tanıtıyordu.
demiştim ya hayali olmayan insan ölüdür diye benim hayalim betüldü ama betül yaşıyormuydu

tamam beyler zar zor girdim sözlüğe yazıyorum hikaye yarıda kalmiycak merak etmeyin

reserved yazmak ayıp olur ama başlık takipte panpa

Reserved

hadi hadi yazsana amk 1gün bekledik 3 kısa partmı giriosun

peki beyler öyleyse devam ediyorum

betülden garip hırıltılar geliyordu benim boynuma yapıştı onu öpmeye başladım dudaklarını yanaklarını alnını boynunu öpüyordum betül buradasın diyordum. betül şimdi olmaz dedi geri geri uzaklaştı ben gözlerim dolmuş betülün arkadaki ışığa doğru gitmesini izliyordum bende gitmek istiyordum gidemiyordum. torre kendine gel torre diye sesler geliyordu. gözlerimi açtım taarruz karşımda torre kendine gel pgibopat burada diyordu ben betül nerede diyordum taarruza. ne betülü lan ne betülü ben emre dedi gözlerimi tekrar açıp açıp kapattım ni hayet karşımda emre vardı . holde bayılmışım emrenin dediğine göre.

eski günlere dönmeliydik çünkü bize verilen görevleri tamamlamıştık. böyle bir savaş olmadı diyorduk ama böyle bir savaş olmamış gibi davranmalıydık. barışmak için pazar günü bu savaşa katılan herkesi evimize davet ettik. seyit, emre,gizem, ve betül pazar günü mehmet dedenin evinde buluşacaktık ama bir kişinin gelmemesi gerekti.