bedensiz varlıklar ve insanların savaşı bu

gündüzler artık çok boş geçiyordu ne betül vardı ne intikam herşey bitmişmiydi ? herşey bu kadarmıydı ? okul desem yarıda bıraktım hayatım gibilmişti ama ben betülün yaşadığına inanıyordum betül ölemezdi betül yaşıyordu bir gün emrenin pgibopatı öldürdüğü bıçağı aldım ve bileklerimi kesmeye karar verdim yarım saat bekledim öylece bileklerime baktım bıçak elimde odaya aniden emre girdi dur lan ne yapıyorsun abim dedi bana sarıldı ben sensiz ne yaparım abim bırakma beni unutursun diyordu betülü unutursun başka biri çıkar karşına diyordu o sırada betül odada karşımda kafasını hayır anlamında sallıyordu

bir gece su içmeye kalktığımda mehmet dede ile emrenin şu konuşmalarını duydum "bak torrenin pgibolojisi çok bozuldu ben yıllarca sabdan intikam almak için onu eğittim işime çok yaradı fakat artık onu bu kavgaya karıştırmamamız gerek ikiye iki sab ile seyit sen ile ben, ben sabı alıcağım sen seyiti dedi. emrede seve seve cevabını verdi

taksor arkaütüne koyum ya muhaha

emre vurdumduymazdı mehmet dede yıllarca bu karşılaşmayı bekliyordu zaten olan bana olmuştu allahın her gecesi betülü ölürken görüyordum taarruz, torre kendine gel diye beni uyandırıyordu her aynaya baktığımda betülü görmeye başladım hep bana gel diyordu yine o gecelerden biriydi emre ile aynı odada kalıyoruz emre benim anormal hallerimden artık bana acıyarak bakıyordu camdan dışarı bakıyordum dışarıda betül vardı emreye diyordum görmüyormusun abi betül orada çıkıcam yanına gidicem dedim ayaklarına kapandım nolur bırak gidiyim betül orada abi dedim kafamı kaldırıp emreye baktım ve emre gibi bir adamın gözyaşlarına tanık oldum

bi tek ben mi beğenmedim amk hikayesini

Emre bildigimiz suikastci amk ne kabadayisi

ölen iki kişinin de kimi kimsesi yoktu bir kimliği yoktu bir seveni takip edeni yoktu onların tek istedikleri bir birlerinden intikam almaktı taarruz ile pgibopatı kimsenin olmadığı bir yere gömdük mehmet dedenin evi ıssız bir yerdeydi fakat iki üç komşusu vardı bağırmaları duymuş olacaklar ki camlarından meydanı izlediklerini görmüştük onlara para verdik sonra tehtid ettik "bugün burada kimse kavga etmedi kimse ölmedi dedik onlara çevredeki 2-3 evin aileleri mecburen kabul ettiler

Reserved emre fenaymis aq her konusmasi ayri komok

taarruz şöyle dedi "o zaman bana emrenin adresini ver gidiyim tanışıyım biraz zaman geçti hastaneden çıkmasına izin verirler onuda alıp güvenli yere mehmet dedenin evine getiririm sende direk mehmet dedenin evine git toplanmamız gerek " dedi ben emrenin yerini herşeyi buna öğrettim arabayıda taarruza bırakıp taksiyle mehmet dedenin evine gittim

taarruz hemen yanımdaydı seyitin dedikleri duyunca deliye döndü etrafı arıyordu nerede bu diye fakat seyiti göremedik ben iyice çökmüştüm ve bayıldım bunları kaldıramadım uyandığımda taarruz karşımda uyanmamı beklediğini görüyordum fakat hiç tepki göstermeden bekliyordu çok alışkındı uyandığımda "ni hayet kendine geldin mehmet dedeyle buluşmaya gidiyoruz " dedi ben hayır emre dedim sırada o var emre iyileşmeden onuda öldürecekler

derken seyit beni tekrar aradı. şunları söyledi " seni görüyorum ona ben tecavüz ettim fakat onu ben öldürmedim onu hep ben sevdim hep ben onunla oldum hep ben onunla bütün gece boyunca hayal kurdum ama onu sen aldın ? o hiç bir zaman beni seçmiyecekti benim olmuyacaktı ama artık benim oldu bu arada saba betülü öldürme fikrinide ben verdim öldüren pgibopattı hiç bir gece rahat uyuyamıyacaksınız o gördüğün manzara karşısında korktun değil mi çok korktun ve sab daha bu dünyada çok kalacak o yüzden"

hadi lan yolla

Taarruz pek sert görünmüyordu aksine sevimli bile denebilirdi ama mehmed dede onu çok övüyordu planlarımızı yapmıştık pgibopat bizi sevdiğimiz kişiden vurucakdı betül telefonla beni aradı lütfen sana ihtiyacım var çabuk gel dedi ben dayanamadım gittim pgibopat ordaydı pgibopat 1.90 boylarında esmer dolgun kalçalı bir bayandı okuldan dönerken yağmur yağmıştı ve ıslanmıştım üzerimi deiştirmem için beni evine davet etti anahtarımda yoktu o arada ben duştayken beni delikten izlediğini farkettim ve 31 çekmeye başladım hemen pgibopat elinde büyük bimden aldığı tavuk sucuğuyla beni dövmeye başlamışdı duşta sonra bende duş başlıyla ona vurmaya başladım beni ittirdi ve klozetteki taharet musluğu zütüme girdi.

yolla panpa

beyler yaklaşık 1 sayfalık kısımı hızlı hızlı yayınladım okuduğunuzda söyleyin ona göre devam edelim

beyler kaç kişiyiz ?

... mission complete...

mehmet dede:şimdi evladım sab daha tehlikeli, sab artık bir ölü bir ruh cin değil artık o. kaybedicek bir ordusu yok artık kaybedecek bir sevdiği yok sab gibi cinler korkuyla beslenir sizi küçük oyunlarla korkutmaya çalışacak sizi ne kadar korkudabilirse dünyada o kadar uzun kalır korkutamaz sa 2-3 güne cehennemi boylar sabın sadece 3-4 cini ve bir tane insanlardan askeri kaldı asıl tehlikeli olan o insan sabın bir emriyle evlat o insan benim evlatlarımı öldüren ve geride hiç bir iz bırakmayan adını bile yıllarca öğrenemediğim biri diye devam etti mehmet dede, eminim sab şu cehenneme gitmeden önceki son günlerinde o insan ile görüşüyordur ( o insanın ismini bilmiyoruz ben onu hikayede pgibopat olarak isimlendiricem) mehmet dede son olarak şunları dedi sevdiklerine sahip çık sab pgibopatı üstümüze salıcak onu dualarla öldüremeyiz çünkü insan onu ancak silahlarla öldürebiliriz ve bunu yapabilecek tek insan dedi, ve eliyle arkasını gösterdi ayakkabı sesinden anlamıştı galiba birinin geldiğini , işte pgibopatı durdurabilecek tek adam bu adam dedi ben adamın yüzüne baktım sevimli birşeydi amk. mehmet dede taarruz gel otur yanımıza dedi. taaruz tamam diyip oturdu

diye düşündüm niye karşı çıkmadı derken anladım betül, betül seyitte kaldı emreyi hastaneye yatırdım polis ifademi aldı kalp krizi geçirmiş ama bedenin dede pence izlerine benzer izler varmış ne olduğunu anlayamamışlar. uydurdum birşeyler polise hastane koridorlarında emrenin uyanmasını bekledim bir tane kadın yaklaştı emre *** yakınımısınız fılan dedi kardeşiyim dedim görüşün ama konuşturmayın çok yorulmuş dinlensin dedi. odaya girdim emrenin gözleri açıktı ağzını oynatıyordu ne dediğini anlamak için kulağımı emrenin agzına yaklaştırdım dinledim. emrenin ağzından şu kelimeler döküldü "dıbına koyacam onun" ben gülmeye başladım koydun lan zaten dedim ben değil otuz yıldır intikam için bekleyen mehmet dede değil sen koydun dıbına sabın. sen koydun dedim. emre bunu duyunca çok sevindi pis pis gülücekti anladım ama gülemiyordu muallak :D. aklıma mehmet dede geldi onunla görüşmem lazımdı derken zaten mehmet dede beni aradı. bir kafe ismi verdi gel "yalnız" görüşelim diyordu. bende emreyle vedalaştım hemen kafeye gittim gittiğimde mehmet dede yalnız başına manzarayı seyrediyor çayını yudumluyordu yavaş adımlarla masasına yaklaştım ve mehmet dedenin karşısına oturdum
ben:eee şimdi ne olacak ?

yarım saat geçtikten sonra savaştan pek bir ordu kalmadı sab ile mehmet dede karşı karşıya hala bir birlerine öfkeyle bakıyordu. derken mehmet dede yabancı bir dilde bağırdı ve uzaktan bir ordu daha hızla geliyordu ve bütün ordu sabın üstüne çullandı
sab üstüne çullanan herkesi dövüyordu fakat arada küçük darbeler alıyordu sab darbe ala ala iyice yıprandı ve zar zor ayaga kalktı . mehmet dedenin bütün ordusunu dağıtmıştı ve mehmet dedenin üstüne doğru yürümeye başladı. mehmet dede şöyle dedi "nasıl olur ? senin ölmen gerekiyordu nasıl ?" sab mehmet dedenin boynundan tuttu derken ben koşucaktım yardıma ama uzaktaydık. mehmet dedenin bir planı daha vardır diye kendimi rahatlatmaya çalışıyordum. seyitte pis pis gülüyordu fakat emre yanımızda yoktu derken emre elinde hançerle sabın arkasından çıktı ve sabın boynunu kesti. sab bir darbeye daha dayanamadı yere yıkıldı fakat yıkılırken son bir kez o sinirle emrenin kalbine doğru vurdu emrede çok dayanamadı bir iki saniye sonra o darbe ile yere yıkıldı. ve sonra emre yok oldu sanırım gerçek dünyaya dönmüştü yada ölmüşmüydü hemen ceplerimizde ki duaları okuduk dünyaya döndük. ilk yaptıgım iş emrenin nabzına bakmaktı atıyor mu atmıyor mu anlamadım hemen en yakın hastaneye doğru emreyi kucağıma aldım evden çıktım derken buna seyit nasıl izin verdi ?