başımdan geçenler

merhaba arkadaşlar başımdan geçen bir olayı sizlerle paylaşmak istiyorum. umarım dinlersiniz.

-- saat 4 olmuştu. evden çıkıp hızlı adımlarla okula doğru yol alıyordum. acelemin sebebi ders kamu maliyesiydi ve hoca geç gelenleri derse almıyordu. okula doğru giderken telefon çaldı. arayan eski sevgilimdi. aslında birbirimizi gerçekten çok seviyorduk o benim neşe kaynağımdı. ikimizde memleketlerinden uzakta kimsesiz kalmıştık ve birbirimizde mutluluğu buluyorduk. 1,5 yıl beraber olduk ama o çok değişti. sevdiğim kız gitmişti resmen. kıskançlık, içten pazarlık, kin, kibir gibi bütün duygulara sahip olmuştu ve ben artık bu halden çok bunalmıştım.
ve ayrıldık. bu benim için gerçekten verilmesi gereken bir karardı. bugün ayrılığımızın 8. günüydü.

telefon elimde ekrana bakakalmıştım çünkü beni bir daha arayacağını hiç tahmin etmedim. derin bir nefes aldım ve telefonu açtım. efendim dedim. lütfen bana soğuk davranma dedi. neden beni arıyorsun konuşacak neyimiz kaldı dedim. lütfen dedi bir daha rahatsız etmem seni ama lütfen beni dinle dedi.

derse gideceğim ne istiyorsan çabuk söyle, seninle uğraşamam dedim yüksek bir ses tonuyla. telefonda olmaz çok önemli dedi sesini benim sesimden yüksekçe bir tonla.ve yineledi lütfen !!!

telefonu yüzüme kapattı şaşırmıştım çünkü konuşmak isteyen oydu. neyse dedim telefonu cebime koyuyordum ki mesaj geldi. mesajda lütfen zamanımız az acele bize gel yazıyordu. derse gitmek ile onun evine gitmek arasında kalmıştım. ama eski günlerin hatırı var dedim içimden ve ilk otobüse atlayıp evine gidiyordum

evleri üniversiteye yakındı. 10 dakika sürmemiştir sanırım kapısının önüne gelmem. kapının önünde dikildim bir süre acaba doğru bir şey mi yapıyorum diye iç geçiriyordum. sonuçta içeride beni neyin beklediğini bilmiyordum ve tehlikede hissediyordum kendimi. acaba diyordum kendini kullanılmış olduğunu falan mı düşündü de benden intikam mı istiyor dedim.

Daha fazla düşünmenin bir anlamı olmadığını düşünerek kapıyı çaldım. Kapı bir müddet sonra açıldı. Karsımda Zeynep vardı. Daha bir hafta önce ayrıldığım sevgilimi tekrar görmek değişik duygulara sebep olmuştu.

Zeynep’in üzerinde geceliği vardı.onu o şekilde görünce biraz şaşırdım. Gelmemi Zeynep istemişti ve üzerine daha düzgün şeyler giyebileceğini düşünmüştüm. Zeynep önce tebessüm etti sonra içeri gelmeyecek misin? Diye sordu. ben şaşkın bakışlarla ona bakmaya devam ediyordum. telefonda sesi kötü geliyordu ama şimdi çok mutlu bir hali vardı.

şaşkınlığımı bir an olsun üstümden attım ve derin bir nefes çektim. yüzüne baktım ve yaşadığımız onca şeyden sonra neden hala benimle görüşmek istiyorsun, geriye ne kaldı ki diye sordum. Zeynep birden ciddileşti seninle bugün burada konuşmam gerekiyordu ve en doğru zaman bu. buraya kadar geldin lütfen içeri gir ve bana biraz zaman tanı bırak şimdi ben konuşayım ve sen sadece dinle dedi. ayakkabıları çıkardım, içeriye doğru ağır adımlarla ilerliyordum. zeynep hemen önümde beni takip et gibi el işaretleri yapmıştım. belli ki odasına gidiyorduk. odasına girdim. bir şaşkınlık da burada almıştı beni çünkü zeynep çok titiz, derli toplu bir kızdı. ama gördüğüm manzaraya hiç alışık değildim. tabiri caizse heryer heryerdeydi. zeynep odaya girdiğimden beri koltuğun üzerine atılmış kıyafetlerini toplayıp bana yer açmaya çalışıyordu.

etrafa biraz göz gezdirdim ve gerçekten çok incintı. o kalabalıkta gözüm hiçbir şey seçemiyordu. yalnız şunu hatırlıyorum ayaklarımın altında yere atılmış mendilleri gördüm. kim bilir dedim içimden ne kadar üzüldü ve ağladı ki bu kadar çoklar... o sırada zeynep bana bakıyordu incinlık yüzünden mahcup olmuş gibi bir yüz ifadesiyle. ne anlatacaksın dedim bak buraya kadar geldim seni dinlemeye lütfen bugün içimizde kalan her kelimeyi dökelim kalbimizden ve ayrı ayrı da olsak hayatlarımıza devam edelim dedim. tamam dedi içten bir sesle. biraz duraksadı ve anlatma başladı...

sanırım kimse dinlemiyor ben boşuna zaman kaybediyorum dinleyenler bir tepki versin de bende ona göre devam edeyim...

ulan bir kişi bile okumuyor vay halime

aslında anlatmaya başladı denemez... seninle konuşmak istedim ve burayı seçtim çünkü diğerlerinden farkım olmadığını ispatlayacağım sana dedi. ayağa kalktı üzerime geldi. ateşli bir şekilde beni öpmeye başladı. ben sohbet kısa sürer diye daha montumu bile çıkarmamıştım ki beni soymaya çakıyordu. olm ben ne yapıyorum lan dedim sonra içimden ve zeynebi üstümden ittim. eğer şerefsiz bir adam olsaydım. o haldeki bir kızı üstelik bir zamanlar bana mutluluk veren, sevdiğim kızın kalbini kırabilir. hayatı boyunca pişman olacağı bir karar vermesine sebep olabilirdim

zeynebi ittiğimde direk halının üzerine kapaklandı. ağlamaya başladı. seninle zaman kaybedemem deyip kapıya yönelmiştim ki arkamdan lütfen özür dilerim bir an kendimi kaybettim, tamam sadece konuşmak istiyorum dedi. o an gitmeyi düşündüm ama bu bizim son konuşmamız olacaktı onu hayatımdan komple çıkaracaktım bu yüzden kalıp dinlemek istedim. tekrar koltuğa yöneldim ve oturdum zeynebe baktım, yüksek bir ses tonuyla artık konuş istersen dedim.

zeynep halının üzerinden kalktı. yatağının başına oturdu ve anlatmaya başladı: . Senin beni neden terk ettiğini biliyorum. Bunu çok düşündüm ve araştırdım başka birinin hayatına girdiğini de biliyorum ve biz daha ayrılmadan başkasının kollarında uyandığını da biliyorum sadece o kızdan bir eksiğim olmadığını göstermek istedim. Ben bir haftadır bu evden dışarı çıkmadım ve sadece seni düşündüm ve en doğru kararı vermeye çalıştım. Simdi masanın üzerinde bir zarf var ve içinde sana yazdığım bir mektup var. Ama bunu simdi okumanı istemiyorum bu mektup sende kalacak ve sadece ben öldüğümde açıp okuyacaksın ve yasadıklarından asla pişmanlık duymayacaksın, dedi.

up up up

up up up

okuyan yok o kadar bekledim neyse sağlık olsun yarın sabah bir daha bakarım entri varsa yazmaya devam

devam o zaman bir kişi bile beni dinlese yeter bana

Zeynep sen iyi misin? Ne ölmesinden bahsediyorsun diye sordum. Zeynep baktı ve lütfen sus ve beni dinle anlatacaklarım çok önemli diye uyardı. Anlatmaya devam etti. Tekrar söylüyorum sana o mektubu sadece ben öldüğüm zaman açacaksın. Merak etme ölüm uzak değil bana. Çok yakın bir zamanda son nefesimi vereceğim. Seni de bu yüzden buraya çağırdım son nefesimde yanımda olmanı istedim. Gördüğüm son yüz duyduğum son ses senin olmasını istedim. Ve su anda çok mutluyum inan, dedi. hayretler içinde kalarak sordum. Kızım ne ölmesi neler söylüyorsun? titrek bir sesle son kez benim yüzüme baktı ve gülümsedi. Sana mesaj attığımda elimde bir kutu ilaç ile seni bekliyordum sen kapıyı çaldığında biraz geç açmamın sebebi de zil çaldığında ben o ilaçların hepsini yutuyordum ve artık gözlerim kararıyor. Artık yolun sonundayım ve buna şahit oluyorsun sevgilim. Zarfı açmana az kaldı belki de o mektubu okuduğunda neden ölmeyi tercih ettiğimi daha iyi anlayacaksın ve benden nefret edeceksin biliyorum, dedi.

ben resmen bu sözler karşısında şoka girmiştim. odada ölüm suskunluğu vardı zeynep bana bakıyor ben ise amaçsızca etrafa bakıyordum. o sıra bahsettiği mektup ilişti gözüme ve hemen yanında boş zanax kutusu. onu görünce korkum katbekat artmıştı. hemen ambulansı aradım. gelmeleri uzun sürmeyecekti. zeynep ise o sırada geri zekalı gibi mal mal yüzüme bakıyordu. sanki ölümü daha önceden tatmış gibi rahattı. gecelikle oturuyordu hemen üstünü giyinmesini söyledim. o giyinirken ben mektubu da cebime koydum içinde yazanları da merak etmiyor değildim. hazırlandı ve beklemeye başladık ben onu avutucu sözler söylemeye çalısıyordum aradan 10-15 dakika geçti ki ambulans gelmişti apar topar ambulansa bindik. hastane zaten yakındı.