başımdan geçenler

merhaba arkadaşlar başımdan geçen bir olayı sizlerle paylaşmak istiyorum. umarım dinlersiniz.

-- saat 4 olmuştu. evden çıkıp hızlı adımlarla okula doğru yol alıyordum. acelemin sebebi ders kamu maliyesiydi ve hoca geç gelenleri derse almıyordu. okula doğru giderken telefon çaldı. arayan eski sevgilimdi. aslında birbirimizi gerçekten çok seviyorduk o benim neşe kaynağımdı. ikimizde memleketlerinden uzakta kimsesiz kalmıştık ve birbirimizde mutluluğu buluyorduk. 1,5 yıl beraber olduk ama o çok değişti. sevdiğim kız gitmişti resmen. kıskançlık, içten pazarlık, kin, kibir gibi bütün duygulara sahip olmuştu ve ben artık bu halden çok bunalmıştım.
ve ayrıldık. bu benim için gerçekten verilmesi gereken bir karardı. bugün ayrılığımızın 8. günüydü.

Zeynep sen iyi misin? Ne ölmesinden bahsediyorsun diye sordum. Zeynep baktı ve lütfen sus ve beni dinle anlatacaklarım çok önemli diye uyardı. Anlatmaya devam etti. Tekrar söylüyorum sana o mektubu sadece ben öldüğüm zaman açacaksın. Merak etme ölüm uzak değil bana. Çok yakın bir zamanda son nefesimi vereceğim. Seni de bu yüzden buraya çağırdım son nefesimde yanımda olmanı istedim. Gördüğüm son yüz duyduğum son ses senin olmasını istedim. Ve su anda çok mutluyum inan, dedi. hayretler içinde kalarak sordum. Kızım ne ölmesi neler söylüyorsun? titrek bir sesle son kez benim yüzüme baktı ve gülümsedi. Sana mesaj attığımda elimde bir kutu ilaç ile seni bekliyordum sen kapıyı çaldığında biraz geç açmamın sebebi de zil çaldığında ben o ilaçların hepsini yutuyordum ve artık gözlerim kararıyor. Artık yolun sonundayım ve buna şahit oluyorsun sevgilim. Zarfı açmana az kaldı belki de o mektubu okuduğunda neden ölmeyi tercih ettiğimi daha iyi anlayacaksın ve benden nefret edeceksin biliyorum, dedi.

devam o zaman bir kişi bile beni dinlese yeter bana

sanırım kimse dinlemiyor ben boşuna zaman kaybediyorum dinleyenler bir tepki versin de bende ona göre devam edeyim...

etrafa biraz göz gezdirdim ve gerçekten çok incintı. o kalabalıkta gözüm hiçbir şey seçemiyordu. yalnız şunu hatırlıyorum ayaklarımın altında yere atılmış mendilleri gördüm. kim bilir dedim içimden ne kadar üzüldü ve ağladı ki bu kadar çoklar... o sırada zeynep bana bakıyordu incinlık yüzünden mahcup olmuş gibi bir yüz ifadesiyle. ne anlatacaksın dedim bak buraya kadar geldim seni dinlemeye lütfen bugün içimizde kalan her kelimeyi dökelim kalbimizden ve ayrı ayrı da olsak hayatlarımıza devam edelim dedim. tamam dedi içten bir sesle. biraz duraksadı ve anlatma başladı...

şaşkınlığımı bir an olsun üstümden attım ve derin bir nefes çektim. yüzüne baktım ve yaşadığımız onca şeyden sonra neden hala benimle görüşmek istiyorsun, geriye ne kaldı ki diye sordum. Zeynep birden ciddileşti seninle bugün burada konuşmam gerekiyordu ve en doğru zaman bu. buraya kadar geldin lütfen içeri gir ve bana biraz zaman tanı bırak şimdi ben konuşayım ve sen sadece dinle dedi. ayakkabıları çıkardım, içeriye doğru ağır adımlarla ilerliyordum. zeynep hemen önümde beni takip et gibi el işaretleri yapmıştım. belli ki odasına gidiyorduk. odasına girdim. bir şaşkınlık da burada almıştı beni çünkü zeynep çok titiz, derli toplu bir kızdı. ama gördüğüm manzaraya hiç alışık değildim. tabiri caizse heryer heryerdeydi. zeynep odaya girdiğimden beri koltuğun üzerine atılmış kıyafetlerini toplayıp bana yer açmaya çalışıyordu.

içeri girdigimde birde ne göreyim içeride üç zenci çırılçıplak zeynebin dıbını zütünü bir etmişler zeynep bi anda pantalonumu indirdi ve 7 cmlik bamyamı gördüler ve hepsi kahkahalarla güldü ve sonra birisi sinirlendi benim 30 cmlik yannanıyla dövdü ve erkeklerin yüz karası diye zütüme sapladı

ve kızın evine vardıgımda zili çaldım kapıyı kız açtı içeri girdim bana bi bardak kola getirdi içtim ve ayıldıgımda 3 zenci ben hunharca evire çevire gibiyodu

amk kız malmış. Ölmek istiyorsa seninle gibişseymiş direk. daha zevkli.

amk o kadar uğrasıyoruz yazmaya hepiniz mi, uyudunuz amk

okuyan yok o kadar bekledim neyse sağlık olsun yarın sabah bir daha bakarım entri varsa yazmaya devam

anlat lan meraklandırdın pekekent haydo

ve olayın sonuna gelirsek arkadaslar o sadece midesinin yıkanmasıyla hayatına devam etti. ben ise öleceğimi bildiğim için okulu bıraktım. artık tek amacım var toprak olana kadar hayatımı en güzel sekilde yasamak...

ben resmen bu sözler karşısında şoka girmiştim. odada ölüm suskunluğu vardı zeynep bana bakıyor ben ise amaçsızca etrafa bakıyordum. o sıra bahsettiği mektup ilişti gözüme ve hemen yanında boş zanax kutusu. onu görünce korkum katbekat artmıştı. hemen ambulansı aradım. gelmeleri uzun sürmeyecekti. zeynep ise o sırada geri zekalı gibi mal mal yüzüme bakıyordu. sanki ölümü daha önceden tatmış gibi rahattı. gecelikle oturuyordu hemen üstünü giyinmesini söyledim. o giyinirken ben mektubu da cebime koydum içinde yazanları da merak etmiyor değildim. hazırlandı ve beklemeye başladık ben onu avutucu sözler söylemeye çalısıyordum aradan 10-15 dakika geçti ki ambulans gelmişti apar topar ambulansa bindik. hastane zaten yakındı.

Ama senden önce ölmeliydim. Ve gerçekleri benden öğrenmeni istedim ve seni o kadar çok seviyorum ki ne zaman olursa olsun seni ölürken görmemeliydim. Senden önce ölme sırası bendeydi ve bir hafta bekledim. Bugün bizim ondokuzuncu ayımız dolacaktı sevgilim. Bu güzel günde senin kollarında olmak istedim. Sana beni affet demeyeceğim çünkü ben affedemezdim. Ama sunu bil ki sevgilim seni gerçekten çok ama çok sevdim. Hoşcakal sevgilim. Diğer tarafta seni bekleyeceğim…

. O geceden sonra senden usulca ayrılacaktım. Ama sabah kapıma kadar gelip de senden çok özür dilerim bu ilişki buraya kadar senden ayrılmak zorundayım diyerek beni terk etmiş oldun. Aslında buna sevinmiştim. ilişkimizdeki kötü insan ben olmak istemiyordum. Ta ki kendi paramla tutmuş olduğum hayat kadınının AiDS hastası olduğunu öğrenene kadar. Evet yanlış değil tekrar söylüyorum bile bile koynuna soktuğum kadın AiDS hastası ve ben seni göz göre göre hasta olmana sebep oldum. Ne kadar isteksiz olsam da ölümün benim yüzümden olacaktı.

Sevgilim bundan tam bir hafta önce senin beni ne kadar sevdiğini öğrenmek istedim ve o gün sen arkadaşlarınla bara gidecektin. Ben para karşılığı hayat kadını tuttum kadının eline seninle gecen yaz piknikte çekildiğimiz fotoğrafı verdim ve ayartması için bara gönderdim. Tam 3 saat sonra sana mesaj çektim ama sen cevap vermedin. Ben senin beni sevdiğini düşünürken aslında o kadının evinde ve onun yatağındaydın. O an hayatımın en zor aksamıydı. Hemen uyumak istedim. Ama aklımdan çıkmıyordun. Bende telefona sarıldım seni defalarca aradım aradım ama hiçbirine cevap vermedin. Bütün gece ağladım. Ne yaptım diye kendime sorular sordum. ilişkimizi sorguladım ve sunu anladım. Sana veremediğim şeyleri başkaları sana verebilirdi ve seni mutlu edebilirdi.

hastaneye vardık hemen yogun bakıma falan alındı. ben koridorda onun çıkmasını bekliyordum beni yanına sokmuyorlardı. o sıra onun çıkmasını beklerken mektup geldi aklıma simdi sırası değildi ama biraz kafamı dağıtmam gerekiyordu. zarfı açtım ve mektubu okumaya başladım. mektupta şunlar yazıyordu:

beyler ses verin daaa

up up up