başımdan geçen korkunç olayı

neyse dıbına koduklarım dinleyen 1 kişi bile varsa onun için bitirecem bu öyküyü.

gece saat 3 civarı. ormanın içindeyim. bana zorla bir takım haplar yutturuluyor. aynı anda latince olduğunu tahmin ettiğim bir takım ayinsel şiiler mırıldanılıyor. insanlar maskeli. türkçe konuşan birisini duyamıyorum. ve onu getiriyorlar. üzerinde dinazor resimleri olan bir t-shirt giymiş. elinde ceylan oyuncağı taşıyan küçük bir çocuk. t-shirtteki dinazorların gözleri beni takip ediyormuşcasına canlı gözüküyorlar gözüme. hap etkisini göstermeye başlıyor. düşüncelerim karmakarışık. ve bedenimden fırlayıp çıktığımı hissediyorum bir anda. şimdi bedenimi yukarıdan seyrediyorum. tam manasıyla bir robota döndüğümü görüyorum. elime bir bıçak tutuşturuluyor. görüntüler çaydanlığa yansıyan siluetler gibi biçimsiz ve karmaşık gözüküyor. maskeler ve pelerinler seçebiliyorum. çocuk bağlanmış. elimde bıçak çocuğa yaklaşıyorum.

"demon" sözünü de içeren bir takım dua benzeri laflar işitiyorum. evet şu anda tam anlamıyla bir ayine tanıklık ediyorum. bir tabela ilişiyor gözüme. "bohemian grove" yazıyor üzerinde. hiçbir anlam ifade etmiyor bana. bir ateş yükseliyor aşağıdaki bedenimin tam önünde. aşağıdaki bedenim diyorum çünkü aşağıda olan şey her neyse kesinlikle şu anda o ben değilim. ve ben kontrol etmiyorum. afrika kabilelerinde söylenen şarkılara benzer bir takım sesler yükselmeye başlıyor. daha fazla bakamayacağım. ama gözlerimi kesinlikle ayıramıyorum önümdeki manzaradan. savaşı sevmem deriz ama savaş görüntülerini izlemekten gizli bir haz duyarız hepimiz. işte ben de o hazzı yaşıyorum sanki. bunu söylerken çok utanıyorum ama kendime itiraf edemesem de ben şu an izlemekte olduğum şeyi bir dehşet duygusudan çok merak duygusula izliyorum. her şey kararıyor.

bir floresan. hafif bir rüzgar esintisi. açık bir pencere. başıma üşüşmüş insanlar. birisi tanıdık. annem. hastane kokusu. bir takım monitörler etrafımda. başımda bir polis. "kayıp çocuğun katil zanlısı yakalandı" diyor telsizde. önümde açık bir televizyon. televizyonda konuşma yapan bir iş adamı. bir şeyleri ekgib bu adamın sanki. ben bu adamı tanıyorum. ama kıyafetleri değişmiş. maskeleri ve pelerini nerde?

--SON--

adam cinayet islemis, mahkemede deli numarasi yapacak simdiden kendini hazirliyo beyler

rizörvöd

amınoğul sindirilmemiş diyosun nası etki etki lan o zaman? kapsül sinidirlmeden içindekini nasıl sindirdin hayvan adam. mantığını kurgunu giberim senin.

@84 dedi yazar ve klavyesini bıraktı. biraz rahatlamaya ihtiyacı vardı. kurguladığı hikaye aslında klişeydi, ama yazmak cidden kendisini yoruyordu. mutfağa gidip kendisine reçelli ekmek hazırlarken kapı çaldı. yazar kapıyı açtığında burnuna bir yumruk yedi. her şey kararıyordu...

@88 amın feryadı. 1 saatte ancak bu çıktı. çok iyi yazıyorsan gel yaz dıbına koyyim.

@87 lan beyin.dll ne dedim ben hikayede? haplar dedim. "lar". çoğul. şimdi gibtir git.

ha bi de hikayeyi beğenmeniz gibimde bile değil. canım sıkıldı ve yazdım. beğenmeyenler yannanımı yesin ama yine de. ehü.