Gözlerimi açmak istiyordum; fakat gözlerim gelen ışıkları kabul etmek istemiyordu. Sanki 20 senelik hayatımda hiç ışık görmemiş gibiydim. Bu durum genellikle çok fazla uyuduğum zamanlarda oluyordu. Ama ben sadece birkaç saattir... Dur bir dakika! Sahiden ben kaç saattir uyuyordum? 1 saat mi? Yoksa daha fazla mı? Hafızamı zorlıyordum; fakat hafızam bana yanıt vermemekte direniyordu. Zaten başım şiddetle ağrıyordu. Fakat şimdi o ağrının üzerine bir şey daha eklenmişti: Hatırlayamıyordum!

Sadece kaç saat uyuduğumu değil, ne zaman ve nerede uyuduğumu dahi hatırlayamıyordum. Hafızamı zorlamak isteyince müthiş bir ağrı hissediyordum. Hiç böyle bir şeyle karşılaşmamıştım. insan bir şey hatırlamaya çalışırken başı ağrır mı hiç? Benimki ağrıyordu işte. Hem de daha önce hiç hissetmediğim bir şekilde. Üstelik bir şey daha vardı. Nedenini bilmediğim bir şeyden ötürü acayip sinirliydim. Sanki birisi birisi bana zorla istemediğim bir şey yaptırmak istiyordu da onunla cebelleşiyordum. Ve üstelik hala gözümü tam olarak açamıyordum. Biraz zorlayıp açmaya karar verdim. Ve yavaşça gözlerimi aralamaya başladım.

Öncelikle birkaç renkte ışık huzmesiyle karşılaştım. Bunun ne olduğunu biliyordum sanırım. Mini bir disko topunun renkleriydi bunlar. Sanırım mekanizması bozuk olduğundan hareket etmiyordu fakat ışıkları çalışıyordu. Benim odamdaki disko topu da böyleydi. 'Tüm disko toplarında böyle bir sıkıntı olmalı' diye düşünürken birden durdum. Başımı biraz çevirince babama rica minnet aldırdığım laptopumu gördüm. Ve aklım daha yeni başıma geldi. Kendi evimde ve kendi odamdaydım!

Beyler şuku derdinde falan değilim ama dinleyen varsa yazayım yoksa başka zaman yazarım