Not: Bu başlığı 10 dk evvel açtım. Ama eklemem gereken yerler vardı. Kusura bakmayın silip tekrar attığım için.

Daha yeni üniversiteye yeni başlamıştım. Herşey gayet güzel. Başka şehirde okul okuyorum. Aslında ben başka şehir istememiştim. Kendi memleketimde okumak aileme yük olmak istemiyordum. Ama başka şehir geldi. Ailemin durumu beni okutmaya zor bela yeteceğini biliyordum. Bu yüzden ikinci öğretim yazmıştım. Geceleri okula gündüzleri bir kafede garsonluk yapıyor okul ve masraflarımı çıkarıyordum. Bir gün yine rutin olan gündelik yaşamımda çalışmak için kafeye gittim. Yıllar evvel benim yanıma bir adam gelmiş seni çok özledim demiş ve gitmişti. Ben anlam veremiyordum. Yıllar sonra yine o adam geldi. Seni çok özledim seni çok seviyorum dedi. Ben biraz şaşkınlık içinde duraksadim. Banamı halleniyor diye düşündüm. Sonra amca hayırdır sen kimsin dedim. Ben senin gerçek babanım dedi. Başımdan assagi kaynar sular döküldü. Ne yapacağımı şaşırdım. Amca sen ne diyorsun beni başkasıyla karıştırıyorsun dedim. Anlatayım oğlum dedi.

Bundan yıllar evvel önce Marmara depremi olduğunda sen daha bebektin. Annen o depremde öldü sen depremde bir yere sıkıştın seni çıkarmışlar yetiştirme yurduna vermişler. O sırada ben hastanede komada yatıyordum. 4 yıl komada kaldım. Çıktığımda seni buldukları ve yetiştirme yurduna verdiklerini öğrendim. Senin izini çocuk iken rastladım. Hatirladim , dedim. Evet dedi. Seni o guzel insanlardan alamadım yavrum dedi. Ben ağlıyorum. Neden dedim. Seni o yasa getirdiler , seni çok seviyorlardı oğlum hakkım yoktu. Dedi. Peki şimdi neden geldin , dedim. Artık buyudun bunu kaldırabilirsin oğlum. dedi. Neyse bir sure sonra izin alıp memelekte gitmek için gelen adamın arabasına binip. Memlekete gittik. Sorduk doğru olduğunu söyledi babam. Şimdi panpa lar ben bunca yıl başkasına baba dedim. Her zorluk ta bana yardım eden bana okadar sahip çıkan insanlara ne diyebilirsin. Bunca yıl babam bildiğim annem bildiğim insanlar benim gerçek ailem olmadığı ortaya çıktı.Şimdi bunca yıl bana gerçeği söylemeyen bir aile ve bunca yıl beni hep uzaktan izleyen bir çaresiz baba ne tarafa döneceğimi şaşırdım.

Siz olsaydınız ne yapardınız panpalar. Cok yanlız ve çaresiz his ediyorum ne olur bana fikir verin. Sizden başka kimsem kalmadı terk ettim yanlız kalmam gerekiyor dedim. Bana birşeyler söyleyin elim kolum bağlandı.

Not: Olay gerçektir. Okuyan herkese teşekkür ederim.