Bugün bitirmeyi düşünüyorum beyler 2-3 olay daha anlatıp şu anki halimden bahsedicem belki çok okuyan olmadı benim hikayemi az ve öz insan okudu 3-4 kişi mesaj attı tanıştık sohbet ettik her şey için teşekkür ederim sizlere

Öyle yada böyle sevgili olmuştuk sonunda ama hala içimde bir sıkıntı olduğunu hissediyordum okulda ve arkadaş ortamıyla gidilen etkinliklerde hep beraberdik Leylayla hayatın zor olduğunu hissettiğim en büyük zamanlardı bunlar mutlu taklidi yapmak yan yana otururken ben öyle mal mal bakar uzaklara dalar giderdim son zamanlarda endişelenmeye başladı sürekli sorular noluyor sana demeler beklenen kavgalar olmaya başladı kendi iç savaşımı veriyordum birde insanlarla savaşmak zorundaydım ne vardı ki biraz sussalar

+Murat noluyor yine noluyor! -Bişey olduğu yok yavrum
Ayağa kalktı bağırmaya devam etti

+Ben biliyorum senin derdini Nisa huurunu düşünüyorsun dimi sen unutamadın hala onu ben yetmedim dimi sana hevestim sadece

Kız haklıydıda hay azgını öpeyim kız ne güzel dedin onları diyecek halim olmadığı için

-Saçmalama kafam dağınık işte biraz notları falan biliyorsun

+Git Murat nerde mutlu olacaksan oraya git hazırlan hemen ara Nisayı geleceğini söyle ben seni sevdim ama aşk bazen onun başkasıyla mutlu olduğunu görüp sevinmektir

Artık savaşmayı bırakmıştım teslim olurcasına konuşuyorduk

-hah işte bak ne güzel söyledin ben onu başkasıyla gördüm ve mutluydu gidemem yani

+onun mutlu olduğuna eminmisin ?

Bilmiyorum görmeyeli çok olmuştu onu konuyu bi şekilde kapattım Leylaylada sevgili değildik artık dert ortagıydık güzel dertleşirdi.

Gel zaman git zaten bu konuşmadan ben diyim 1 ay siz deyin 1 hafta sonra aradım Nisayı cesaret almıştım Leyladan

-Gelmek istiyorum Nisa -Gel ozaman

Gel demişti demesine ama konuşmalar hala kutuplarda geçiyordu amk gidince ne olacaktı hiç bilmiyorum ama gitmeliydim işte hesap sormalıydım bu sefer mehmetide aldım yanı gene klagib susmalarımızla bir yolculuk geçirdik ardından aradım Nisa’yı

+Y bardayım bekliyorum

Annesi tekrar evlenmiş üvey babasının barı varmış yardım ediyormuş işlere gittiğimde kapıda bekliyordu beni görünce önce güldü sonra somurttu benim suratımsa duvar gibiydi hiç

bi mimiğim kıpırdamıyordu sarılacak gibi olduk el sıkışmakla yetinip geçtik içeri bar ortamlarını pek sevmem Neşet Ertaş Musa Eroğlu falan dinlerim daha çok bilir oda arka tarafta daha sessiz bi yere geçtik bira getiren elemana bakıp

-Rakı dedim kafamı nisaya çevirdim sek olsun diye ekledim +Hoş geldin tekrar
-Niye bana bişey anlatmadan gittin ?
+Gitmem gerekti biliyorsun

-Herzaman bi yolu vardır bana anlatsaydın bulurduk bi yolunu Kızıp bağırmaya başladı
+Hiç bişey bilmiyosun ben burada...
Sinirlenip daldım lafa

-Ulan benmi bişey bilmiyorum acıyı sen mi çektin ? beni öyle arkanda bıraktın gittin bi tak söylemedin ben neler yaşadım senin haberin varmı kaç gece resmine bakarak sabahladım kaç gece seni düşünerek ağladım biliyormusun ? ben söyliyeyim bilmiyosun bi taktan haberin yok çünkü burada mutlu rolleri yapmakla meşgulsün değilmi ?

Tamam beyler belki benim için gitmişti ama bişey söylemedende gidilmezdiki amk

Ses çıkaramadı rakımı içip kalktım çıktım kapıdan 10 adım atmadan koştu geldi

+Gitme Murat bu sefer gitme dedi

Sanırım bunu duymak için gelmiştim buraya sarıldık beyler uzun uzun sarıldık elini tuttum

-Bidaha hiç ayrılmasın bu eller dedim

Haklı kimdi? Haksız kimdi? kazanan? Kaybeden? Bilmiyorum belkide tek suçlu bendim ama kazananda ben olmuştum barışmayla bitmiyordu tabi işler böyle uzak mesafe nasıl olacaktı memleketede dönemezdi ben buraya yerleşemezdim bilmiyordum beyler ama o 2 gün cennetteydim beyler hatırlarmısınız ilk partlarda Mehmet “Zaman” demişti haklıydı bizi zaman iyileştirmiş, tekrar birleştirmişti