bu sefer ki hikayem diğer hikayelerime oranla çok daha uzun sürecektir. olay 2-3 hafta önce oldu. malum üniversiteler genelde erken sömestr tatili veriyorlar. bu sebeple bizim de erken tatil oldu. okul tatil olduktan sonra ben de arkadaşlarımı bizim eve çağırdım. mert, burak, batu, cengiz, kerim, emre ve ben takıldıktan sonra gece vakti eve gittik. annem komşuda yani mertlerin annesinde, babam işte, ablam da dershanede matematik öğretmenliği yapıyordu. salona geçtik ve korku filmleri izlemeye başladık. sinister, ruhlar bölgesi, oda arkadaşı ve son durak filmlerini izledik. filmlerden birini izlerken bir anda telefonum titremeye başladı ve bana whatsapptan mesaj geldi. mesaj gayet normaldi ama mesajın gönderilmesi ile ilgili çok tuhaf bir olay vardı... okuyanlar kendi belli etsin 3-4 kişi okursa bile yazmaya devam edeceğim.

mesaja baktım. mesajda "napıyorsun? özlettin kendini deathburn." yazıyordu. bu gayet normal birşey. ona birşey diyemem. ama mesajı kimin yazdığına gördüğümde şok olmuştum. bu eski kız arkadaşım derin'in telefonundan yazılmıştı. oysa derin 2-3 sene önce intihar etmişti. bu kızın telefonundan nasıl mesaj geldi amk? ardından burak "deathburn kanka filmin en heyecanlı kısmını kaçırıyorsun oğlum. filme izle aq. nedir seni bu kadar ilgilendiren?" dedi. cengiz "aynen lan. sen de bir şey var korkmuş gibi gözüküyorsun. yoksa filmden mi?" dedi gülerek. ben "önemli bir mesaj gelmiş." tarzından şeyler diyerek geçiştirdim. ardından tekrar whatsapptan mesaj geldi. bu sefer eskiden aşık olduğum kız ada'dan mesaj geldi. "deathburn tatlım. ne zamandır görüşemiyoruz. niye pas vermiyorsun?" dedi. ada tam 4 sene önce yurtdışına gitmişti ve gitmeden telefonun numarasını değiştirmişti. daha da haber alamamıştım. nasıl mesaj atabildi bana? ne taklar dönüyordu lan? ardından bu sefer beni dolandırmaya çalıştığı için hapse giren eski kız arkadaşım seher'den mesaj geldi. "deathburn'cum arkadaşlarınla korku filmi izliyorsun. bize haber vermiyorsun. ayıp ayıp... " yazıyordu. ne oluyor amk? bu kız benim korku filmi izlediğimi nerden biliyordu amk? ayrıca ortadan kaybolan eski sevgililerim bana mesaj atıyordu. hay gibeyim böyle işi neler oluyordu amk? korkmaya başlamıştım o an...

heralde kafayı yemiştim lan. olabilir miydi böyle bir şey amk? her neyse telefonu cebime koydum. başta sonra hallederim diye düşündüm ve kimseye çaktırmadım. nasıl olduysa laptop bilgisayara bağlı bir şekilde iken kendi kendini alta aldı. bir anda şaşırmaya başladık. kerim "deathburn ne oluyor amk? ne taktan bilgisayarın var aq." dedi. batu "lan oğlum bilgisayar kafayı yedi. dükkanı kapatmadıysa uğur abiye zütürelim." dedi. bilgisayar bir anda kendini masaüstüne aldı. 3 sene önce deepweb'ten indirdiğimiz ve bu sayede bilgisayarcı uğur abinin eski sevgilisi seda'nın ve ortağı can'ın bilgisayarımı hacklediği program açıldı. gba'daki rpg oyunlarına benzer oyun yine açıldı. oysaki silmiştim amk. azrail görünümlü bir karakter geldi ve altta yazılar çıktı. "deathburn beni hatırladın mı?" dedi. mert korkarak "lan oğlum bu bin nasıl geldi yine?" dedi korkarak. karakter "mert, burak, deathburn sizinle bayağıdır görüşemedik. bu sefer yanınızda başka insanlar da gelmiş. mesela rahmetli nuriye teyzenin torunu kerim de burada." dedi. kerim sinirlenerek "lan sen benim babaannemi nerden tanıyorsun puşt!" dedi sinirlenerek. azrail görünümlü karakter "hepinizi tanıyorum." dedi. bu adam kimdi amk?

devam ediyorum beyler okuyanlar ses versin. altta "bu gece uydurma filmler ile süren değil, gerçekten başınıza kötü şeyler gelecek bir korku geceniz olacak" dedi. emre "lan oğlum kapatın şu bilgisayarı." dedi. televizyonun fişini çektik. bilgisayarı kapatmaya çalıştık. ama açma kapama tuşu fayda etmedi. mert "deathburn bu sefer işi bana bırak ben halledeceğim. olmazsa bilgisayarcı uğur abiye çıkarız. necdet'in babası emekli komiser cemil abiye de haber veririz" dedi. mert bilgisayar mühendisliği okuyordu. o yüzden ona güvendim ve bilgisayarı verdim. birkaç ayar yaptı ve bilgisayarın bir süreliğine etkisiz hale getirdi. mert "deathburn kanka bilgisayar kapandı ama tamamen değil. anca bu kadar yapabildim. en iyisi uğur abiye gitmek" dedi. ben bilgisayarı poşete koydum ardından bizimkilere "mert, emre, cengiz, kerim siz evde kalın. batu ve burak siz benle gelin." dedim. üçümüz laptopu alıp uğur abinin dükkanının yolunu tuttuk.

batuhan ve burak ile uğur abinin dükkanına gidiyorduk. ama yolda giderken nasıl olduysa bir anda bütün sokak lambalarının bütün elektrikleri kesilmeye başladı. batuhan "lan burak, deathburn beyler ne oluyor amk?" dedi. harbiden yine ne olmuştu amk? mert "kesin o şerefsiz huur çocuğunun işi bu. evlerin ışıkları açık ve sokak lambaları çalışıyor ama uğur abinin dükkanına giden yolda bütün sokak lambaları söndü" dedi. fakat çaresiz değildik. telefonlarımızın ışığını açmaya başladık. ardından yürümeye devam ettik. uğur abinin dükkanına yaklaşmıştık ki, birden karşımıza bir adam çıktı ve o an çok kötü olaylar oldu...

devam ediyorum beyler belli edin kendinizi. adamı başta görünce korktuk. çok tuhaf bir bakışı vardı. o korkuyla ne yapmamız gerektiğini bilemedik. zaten uzaktan da zar zor seçiliyordu adam. mert, batuhan ve ben adamdan uzak bir şekilde yürümeye çalıştık. adam bize doğru yürümeye başladı. adam yanımıza geldi. ardından tam yüreğimiz ağzımıza geldiğinde "gençler selamun aleyküm" dedi. belli ki adamın hiçbir şeyden haberi yoktu. zaten bir amacı olmadığı rahatça anlaşılıyordu. biz "aleyküm selam abi" dedik. adam "gençler şu adresi arıyorum da yerini bilmiyorum. siz biliyor musunuz?" dedi. adrese baktık. burayı biliyordum. ben "abi ben biliyorum." dedim. "abi şuradan aşağı iniyorsun, ardından... " derken birden yerde kırmızı lazer noktası belirdi. koluma üstüne hedeflendi ve korkuyla atladım. ardında burak'ın alnının ortasına hedef aldı. batuhan hızla burak'ın üstüne atlayarak "burak dikkat et" dedi. biz çömelip korkuyla gözlerimizi kapattığımızda silah sesi duyduk. gözlerimizi açtığımızda adam kafasından vurulmuş şekilde yerde yatıyordu...

korkudan ne yapacağımızı bilemedik amk. korkudan tir tir titremeye başlamıştık artık. lazer yere bakıyordu ve birden kapandı. aynı anda burak'a, batuhan'a ve bana whatsapp'tan mesaj geldi. mesajı açtığımda "bu size bir uyarıydı eğer yola devam ederseniz bilin ki bir sonraki hedef siz olursunuz" yazıyordu. ardından bir mesaj daha geldi "bunları niye yaptığımı merak ediyorsun değil mi deathburn? bunu bil! herşey intikam için!!!" yazıyordu. ne zırvalıyordu bu adam amk? ardından telefon çalmaya başladı. telefonu açtım. "bak deathburn size eve girmeniz için 3 dakika veriyorum. yoksa önce annen, baban ve ablanı, sonra mahalleni, en son da kendini ölü bulursun" dedi. biz o korkuyla yine eve dönmek zorunda kaldık maalesef. eve girdiğimizde mert, kerim, emre, cengiz bize neler olduğunu sordular. olayları anlattığımızda hepimiz ne yapacağımızı şaşırdık.

ben hemen telefondan uğur abiyi abiyi aradım. belki bir çare hallederdik. telefonu aradım. uğur abi telefonu açtı. "deathburn hayırdır gecenin bu saatinde yine bilgisayarı mı bozdun?" dedi. ben "yok uğur abi bu sefer olaylar farklı. durum bildiğin gibi değil" dedim. uğur abi "hele anlat şu olayı bir deathburn. bir de lütfen sakinleş bir" dedi. ben olayı tepeden tırnağa anlattım. uğur abi de dinledi. ardından uğur abi "tamam deathburn anladım. ama ne siz buraya, ne de ben oraya gelebiliyorum." skype'ı ve teamviewer'ı aç herşeyi oradan halledeceğiz" dedi. bilgisayarı yeniden açtım. teamviever ve skype'ı da açtım. uğur abi benim bilgisayarı kurcalıyordu. bir yandan da skype'dan durumu konuşuyorduk. uğur abi bilgisayarından, benim bilgisayarı kontrol ederken birden arkasında siyah giyimli bir adam belirdi. ben bağırarak "uğur abi dikkat et" dedim. uğur abi tam arkasını dönecek iken siyah giyimli maskeli adam uğur abiyi sert bir cisimle bayılttı...

okuyanlar kendini belli etsin beyler. devam edeceğim.

devam ediyorum beyler. siyah giyimli adam uğur abiyi bayılttıktan sonra birden bize dönüp "iyi numaraydı deathburn ve arkadaşları fakat bu sefer bunun olmasına izin vermeyeceğim." dedi ve bilgisayar aniden kapandı. biz korkudan ne yapacağımızı şaşırmıştık. ben hemen telefondan emekli komiser cemil abiyi aramaya çalıştım ama telefonu kapalıydı. ardından cafede çalışan oğlu necdet'i aramak aklıma geldi. hemen necdet'i aradım. onun da telefonu kapalıydı. ikisini de defalarca aradım ama açmadılar. kısa bir süre sonra telefonum çalmaya başladı. arayan necdet'ti. görüntülü arama olarak gözüküyordu...

biz neden görüntülü arama olarak aradığını merak ediyorduk. yoksa kötü bir şey mi olmuştu? bu bizimle uğraşan pekekent yine mi bir takluk yapmıştı? her neyse ne olup bittiğini düşündükçe daha çok korkmaya başladım. telefonu açmaktan başka çarem yoktu. telefonu açtım. telefonu açtığımda ekranda tamamen makyaj yapmış, uzun saçlı, pgibopat görünümlü bir adam vardı. "demek hala inat ediyorsun deathburn. o zaman şunu iyi gör" dedi ve kamerayı çevirdi. kamerayı çevirdiğinde cemil abi ve oğlu necdet sandalyeye bağlanmış ve ağızları bantlanmıştı. pgibopat adam eline kasap bıçağını aldı ve "evet deathburn denemekte ısrarcı mısın?" dedi.

mert korkarak "deathburn ne yapıcaz lan şimdi?" dedi. cengiz "beyler uğur abinin dükkana bir gidelim belki hallederiz" dedi. batuhan "cengiz saçmalama oğlum. o ölen adam yüzünden neredeyse korkudan altımıza sıçacaktık. başka bir yol bulmalıyız. polisi aramalıyız. haşim komiserin başı derde girmediyse onunla halledelim." dedi. burak "batu nasıl arayalım oğlum? cemil abiye ve uğur abiye ulaşan komiser haşim'e de hayli hayli ulaşır. adam onu da düşünmüştür. plan yapın oğlum kös kös oturmayın." dedi. bir süre ne yapacağımızı düşünürken birden whatsapp'tan yine mesaj geldi...

beyler yemek yemeye gitmiştim geç kaldığım için özür dilerim. şimdi yeni bölüm geliyor.

whatsapp'tan gelen mesajda "deathburn, bana karşı gelme! şuan annen, baban ve ablanın başı dertte ve mahallenin de tabi. babanın işyerinde, ablanın çalıştığı dershanede, annenin misafirliğe gittiği yerde elektrikler kesildi. birazdan sizin mahallede de kesilecek! bekle ve gör!" dedi. ardından nasıl olduysa tüm mahallenin elektriği gitti. kerim "deathburn ne yapacağız oğlum biz?" dedi. burak "bu adamın bizimle derdi ne amk?" dedi. ben "bu adam ne tak yapıyor bilmiyorum ama benim dışarı çıkıp bu işi halletmem lazım." dedim. elimi yüzümü yıkayıp kendime geldikten sonra kapıdan çıkıp apartmanın zemin katına indim. alt kattaki amcanın kapısının önüne geldim ve kapıyı tıklattım.

alt kattaki komşumuz olan amca kapıyı açtı. "deathburn hoşgeldin evladım. hayırdır gecenin bu saatinde. elektriklerde gitmiş." dedi. ben "aynen. hoşbuldum. telefondan biriyle görüşmem lazım da malum bizim ev telefonları çalışmıyor." dedim. komşu "tamam geç evladım." dedi gülümseyerek. telefonu açtım ve haşim komiseri arayıp olayların hepsini anlattım. ardından komşumuz olan amcaya teşekkür ederek evden ayrıldım. ev telefonumuz kablosuz olduğu için çalışmadı ama komşumuz eski tip kullandığı için hallettim. dışarı çıktım ve evimizin biraz ötesinden cemil abi ve necdetin evi vardı. çaktırmadan yavaşça oraya gittim ve pencereden bakmak istedim ama ne yazık ki perdeler kapalıydı. bir yolunu bulup cemil abi ve necdet'i oradan çıkarmalıydım...

devam ediyorum beyler okuyanlar ses versin. cemil abinin evine bir şekilde girmem lazımdı. mantıklı bir yol bulmalıydım. cemil abi ve necdet arka odada tutuluyordu. telefondaki görüntüden nerede olduklarını anlamıştım zaten. ama önemli olan ses çıkarmadan girmekti. cemil abi yedek anahtarı hep saksının içine koyardı. aklıma o geldi saksıyı boşaltıp anahtarı aldım. ama ses çıkacağını bildiğimden çok kurcalamadım. onun yerine arka kapının kilidini açıp cemil abinin odasını buldum. ardından silahı aldım. manyak adamın, cemil abi ve necdet'i bağladığı odaya baskın yapar gibi girdim ve silahı o manyağa tutup "onları bırak yoksa vururum" dedim. cemil abi ve necdet şaşkınlıkla bana baktılar bağlı olmalarına rağmen.

odaya girdiğimde kasap bıçaklı manyak kahkahalar atarak gülmeye başladı. "senin beni vurabilecek cesaretin yok deathburn. ama onun kesinlikle müthiş bir cesareti var. sürekli cemil abi ve necdet alınları arasında gelip giden bir lazeri gösterdi. perde yarısına kadar açıktı. manyak adam "bana şimdi silahı ver deathburn. silahı ver ölmesinler." dedi. ben artık ne yapacağımı bilememiştim. silahı başta vermedim. "peki silahı sana verdikten sonra bizi rahat bırakacağını nerden bileyim?" dedim öfkeli bir şekilde. manyak adam yine gülerek "ah yapma deathburn. biraz mantıklı ol. şuanda kaybedeceğin hiçbir şey yok. bence silahı ver." dedi. yavaşça manyak adama doğru yürüdüm.

Beyler geç kaldığım için özür dilerim. acil bir işim vardı. 2 part daha yazıp gerisini öğlene doğru yazacağım

manyak adam "ee deathburn silahı vermeyecek misin?" dedi. ben duvara yakın bir şekilde manyak adama yürüdüm. ardından hızla perdeyi kapatıp, silahın sert tarafı ile adama sert bir şekilde vurdum ve yere düştü. yerde elindeki kasap bıçağı ile bana saldırdı. kasap bıçağı bacağımı sıyırdı ve yere düştüm. manyak adam perdeye doğru koşmaya başladı.

ben sinirlenerek "dur!" dedim. manyak adam "ne o deathburn? yoksa dostlarını kaybetmekten mi korktun?" dedi. ardında tekrardan uyuz eden bir kahkaha atmaya başladı. ben sinirlenerek "hareket edersen seni vururum." dedim. manyak adam "söylediğim gibi deathburn o cesaret yok." dedi. ama ben artık dayanamadım. tam perdeye yöneldiğinde korktum ve manyak adamın bacağına bir el ateş ettim. işte o an ne hissetmem gerektiğini bilemedim.