başıma gelen herşey için onu suçluyorum

lan bin noldu yazsana ancuuuuuuuuuuuuk!!!

taksi basıp gitmişti ve ben boş yolda koşuyordum artık. dayanamadım düştüm sonunda olduğum yerde ağlmaya başladım. orda ne kadar durduğumu bilmiyorum ama mertin "orçun" diye bağırdığını duydum. geldi kaldırdı beni yerden, eve zütürdü.
odama girdiğimde ağlayamıyordum bile yatakta oturup boş boş dışarı bakıyordum. o gitmişti ama herşeyin yeri aynıydı. televizyonda hala o kanal açıktı, prezervatifler yerde, eşyaları da askılıktaydı.
odamın kapısı çaldı, irkildim. "gel" dedim titrek bir sesle.
mert girdi içeri. " üzülme lan üzülme, derya* mesaj attı bana onlara gitmiş. ağlıyormuş, hiç konuşmuyormuş ne oldu diye soruyo derya. ne cevap vereyim?"
dediğim gibi binler ağlayamıyordum ama merte olayı anlatırken hakim olamadım kendime.
"gibtiret hacı" dedi. ama çok boş gelmişti bu laf bana "içerdeyim ben bişey olursa... biliyosun dıbınakoyim işte" dedi ve içeri gitti. o gittikten sonra ağlamam kesildi. mantıklı bi şekilde düşünüp soğuk kanlı olmam gerektiğini farketmiştim. kendi kendime telkinler verdim ve içeri, mertin odasına gittim.
mert gülümsedi ben gelince "üzülme dedik sana gibik o kadar di mi" dedi. şaşkın gözlerle baktım
"gizem gittiği için suçlu gibtirsin gitsin diye mesaj attım, daha sonraki cevaplarımda da üsteledim bunu, şimdi de ayak yapıyo kıvırmaya çalışıyo" diye devam etti.
aptal gibiydim "yani?" dedim.
"salak gelecek işte yarın özür dileyecek"
o an merte nerdeyse hiç sarılmadığım kadar sıkı sarıldım, ittirmeye çalıştı ama ben "kardeşim" "bin" gibi kelimelerle omzunda ağladım

reserved

nerdesin ipne?

melodistramik siniz amk başka bişi deil...

artık kızın birini gibtimde de kurtulalım

kaan reyis gibsin seni emi

reserve ki bu

mekana oturduğumda selin henüz gelmemişti, bir cin tonik söyledim yarısına gelmeden geldi, yanıma oturdu.
yanaşmak istiyordum, yanına sokulmak ki kendisinin de bunu istediğini ve bunun için geldiğine emindim ama nedense yapamıyordum, hep mesafemi sabit tuttum. en sonunda gözümden yaşlar dökülmeye başladı ve seline gizemden bahsetmeye başladım. biraz kırılır gibi oldu ama dinledi.
onu nekadar sevdiğimden, son kavgamızdan bahsettim ve konuşmam 5. bardağımla beraber bitti. sarhoştum. selin, gizeme haksızlık ettiğimi gidip özür dilemem gerektiğini söyledi ve bu konuda ısrar etti. ben sarhoş bir şekilde ve anlamsızca "olmaz, tükürdüğümü yalamam" diyip duruyordum. "tamam" dedi zaten telefonunu açarsan attığı mesajı görürsün, yumuşarsın dedi. ben de hak verdim ve açtım telefonumu.

ben de kahvem bittikten sonra televizyonu kapattım, bir kahve daha yaptım ve o sıralar yeni başladığım schopenhauer'un "aşkın metafiizği" isimli kitaba devam ettim.
zaten ağır bir dille aşka mantık tarafından yaklaşan kitap bunaltımı depreştirdikçe depreştiriyordu. kitabı bırakamadım ve bitene kadar okudum. bitirdikten sonra pesimist bakmaya başladım herşeye. zaten bu konuda kolayca paranoyaklaşan ben adeta doping almış gibiydim.
oturduğum yerde sorguladım kendimi. genel olarak kafamdan geçenler;
"bitmicek mi sanıyosun bu ilişki? nasıl olsa bitecek! zaten ilk ilişkisi de ben değilim, en ciddisi bile değilim! benden önce allah bilir kaç kişiyle sevişti lan? huur yaaaaa o gün nasıl da girdi pozisyona! olum nasıl bir salağım lan ben! bir o- ros- pu ya bağlandım lan! ayrılınca ne olcak? azğlayıp sızlicam ve elime ne geçecek? sadece her geçen ona daha çok bağlanıyorum, daha da yükseliyorum. yol yakınken bitirmeli bunu ki,

ne kadar yüksekten düşersem, o kadar çok yaralanırım"

evde iyice şizofrene bağlamıştım. zaten çok koyu kahve içmeme rağmen sanırım 6. kahvemi içmiştim hiçbirşey yemeden 1 paket sigara ise çoktan bitmiş, 2ci paketin ortasındaydım.

"nerde o şimdi? yok! demek ki değişen bişey olmicak"

kendi kendime söylediğim bu herşeye kendimi inandırmıştım.

yaklaşık 5 - 10 daikka bekledim ama ne bir mesaj geldi ne de arayan notu. iyice zıvanadan çıkmıştım artık. gözlerim kan çanağına dönmüştü. "bu iş bugün biter" dedim ve kalkıp gittim masadan.
aradım gizemi, meşgule düşürdü. bir kaç kere daha bu tekrarlandıktan sonra sinirli olmaya çalışan ağlamaklı bir sesle
"ne var" diye açtı telefonu. "nerdesin lan" dedim ağzımdan tükrükler saça saça. "deryalardayım ama gelme lütfen" derken sözünü biteremeden kapadım telefonu.
deryaların evinin önünde zile bastım bi kaç defa açmadılar kapıyı, daha sonra apartmandan biri çıkınca apartmana girdim ve ev kapısını yumruklayarak çaldım. kapı adi bir kereste kapı olduğu için çok ses çıkartıyodu. kapı arkasından gizemin hıçkıran sesini duydum.
"git burdan! açmicam kapıyı, lütfen rezil etme apartmana deryaları" dedi sesi titreyerek
"kapıyı sen mi açarsın yoksa ben kırıp da mı gireyim" dedim ve bir tane sol direk çıkardım kapıya*
kapıdan çıkan ses tüm apartmanda yankılandı, hafif bir çatlak oldu.
"tamam dur açıyorum tamam" dedi ve kapıyı açtı.

giyindi ve evden çıktı. ve o çıkış aslında sonun başlangıcıydı...

içimdeki ayrılma korkusu hala kaybolmamıştı. hatta o büyük tartışmadan sonra ivmelenerek büyümeye başladı. yanlız kaldığım anlarda içim bunalıyor hemen gizemi aryordum. artık bu iş çığrından çıkmış paranoyaklık olmaya başlamıştı.
sradan bir gün yine uyandık. gizem kahvemi getirdi, ben yataktan kalkmadan kahve sigara keyfi yapıp tv izlerken o da bilgisayar masasına geçmiş facebook'unda biriyle konuşuyordu.

-tatlım bak ne dicem, bu akşam bi parti varmış. bizim kızların hepsi gidiyo biz de gidelimmiiiiii?
+tamam bebeğim gideriz, madem bu kadar istiyosun.
-tamam amaaa... şeyyyy...
+ney?
-ya hani benim almak istediğim elbise vary...
+gelmem senle alışverişe baştan söyleyim. aynı hata bi kere yapılır!
-ya tamam işte deryayla gitcez hem o beğendiğim elbiseyi bikaç da ıvır zıvır alcaz. ordan deryalara geçer beraber hazırlanırız. akşam da mekanın önünde buluşuruz. olmaz mı bitanem?
+ahahahaha... tamam bitanem neden olmasın?

olum senin kadar salak bi adam görmedim lan. neyse bin devam et.

ertesi gün hiçbirşey olmamış gibi devam ettik. ama 2miz içinde bir tatbikat gibi olmuştu bu. ama bu tatbikattan öğrendiğimiz, olası bir kavgada onun çekip gideceği ve benim buna sadece seyirci kalmakla yetineceğim olmuştu. olayın üzerinden 3 - 4 gün geçtikten sonra bunun kritiğini yapıp bu kanıya varmıştık.
artık daha sakin günler geçiriyoduk, ama mutluluğumuzdan bişey kaybetmemiştik. perşembe akşamlarını da maske günü yapmıştı. her hafta hepimize maske hazırlıyor, 4* kişi yüzümüzü killi bulamaçlarla sıvıyor ve kitap okuyoduk. maymun etmişti hepimizi ama kimse halinden şikayetçi değildi.

ya senin yolunu gibeyim saat 3 amk sırf bunun için oturdum bilgisayarın başına. yarın mesaj olarak at lan bana, yazdıysan birşeyler. sonra unuturum falan...

harbi cok yavassin amk. resmen 2 parmak yaziyor adam

eretsi gün irkilerek uyandım. gözümü açtığımda gizemin geldiğini ve beni öperek uyandırdığını gördüm. gözlerim yarım açıktı birazcık gülümsedim, daha sonra sevimli ama kızgın bir ifadeyle;
"züt" dedim. küçük kız çocuğu gibi dudağını büktü. daha önce böyle yaptığında çok sevimli göründüğünü söylediğim için bilerek yaptığını biliyodum ama dayanamadım. "geliyim mi yanına hiç uyumadım gece çok uykum var" dedi ve kıyafetleriyle uzandı yanıma.
tam tekrar uykuya dalacakken yanağımın dudağa kaçan tarafından çok hafifce öperek;

-özür dilerim bitanem, çok kızmıştım

dedi ve başını göğsüme koyup gözlerini kapadı, uyuduk.

reserved

lan nerdesin? merak ettim amk