-
1.
-4tüm senaryo saati saatine aklımda;unutmak isteyipte unutamadığım anılar, nefret edip sonrasında özleyeceğim hayatım...
Gitmek basit olandı ben geride kalmayı seçtim.Ölüm saniyelik bir acı sonrası yok, meçhule giden gemi arkasında sevdiklerini bırakırmış.
Buda benim hikayem daha doğrusu bana verilmiş olan hayat...
Zaman makinasına en fazla benim ihtiyacım vardır kim bilir?
istediğiniz an başlicam anlatmaya önlerden rez alın çünkü bu hikaye sözlüğün en sağlam hayat hikayesi olacak.
-
2.
+1Sen ne diyon amk
-
3.
0hadi bakalım cool jojuk anlat
-
4.
0Son seneme girmiştim iyi bir üniversite kazanamasam da baba parasıyla okurdum bir yerde bu pek sorun değildi fakat kimseye yük olmak istemezdim hele de bu babamsa. Babam belki hayatınızda görebileceğiniz en babacan ve bir o kadar da en merhametsiz insandır.14 yaşıma kadar işini çözememiştim benden sır gibi saklanan bu mesleği ne olabilirdi ki?Ajan? pekekent? hayır mafya babası... Hem benim babam hem itin kopuğun.
-
5.
0Evimizin bir üyesi gülden teyze her zamanki gibi beni okul için kaldırmaya gelmişti okulun ilk günü olacaktı bu gün kızlar makyajlı oğlanlar cıva gibi ama hiç birini görmek istemiyordum ki zaten yaz ayımı komple marmaris turunçta geçirmiştim teyzemin yanında onlarla en ufak iletişime geçmek bile istemiyordum. Neyse,okulun ilk günü olacağı için babam bırakacaktı beni okula ve sürekli babamın yanından ayrılmayan ozan abim. Arabadan indiğimde tüm gözün benim üzerimde olduğunu hissetmiştim babam ve ozan abimle vedalaştıktan sonra okula doğru yürümeye başladım. Kapıdan adımımı atar atmaz sırtımda bir el hissetim dönüp baktığımda
edit:Okuyan belli etsin ona göre devam etcem benim gibime kadar arkadaş kaprislerinizi çekemem burda