başlık açmak için açılan başlık

büyümek çok kötü birşey amk ya. küçükken hep büyüsek sakalımız bıyığımız çıksa ne güzel olur ya diyorduk çoğu zaman. bir keresinde sakalım çıksın diye köse suratıma babamın traş bıçağını sürtüp suratımı kestiğimi bilirim.(5-6 yaşlarında) ve 20 yaşıma geldiğimde büyümenin ne kadar gib birşey olduğunu anladım. ergenlikle başlıyor hayatın gibilmeye başlaması ilk defa. lisede gidersin okulun ilk günü kızın tekine aşık olursun, kız sana yüz vermez, platonik takılırsın. ismail yk, ceza, dj akman dinlersin. en yakın bir arkadaşın seni sigaraya başlatır. ilk başlarda gizli gizli içersin o sigarayı, evdekilerin akrabaların haberi olmadan. sakalın bıyığın ya yoktur o zaman yada yeni çıkmaya başlamıştır. elinde sigara oturduğun çevreden uzak bir çevrede yürürsün yolda, etraftaki insanlar tip tip bakar, içlerinden geçirir o insanlar "püüü boyuna bak birde sigara içiyor", "yazıklar olsun daha kaç yaşında sigara başlamış", "ne biçim ana baba var bunlarda" sözlerini söyler gibi bakar insanlar suratına, kimisi de söyler zaten çekinmez falan. o değilde ailen bilmeden içilen o bir dal sigara çok tatlıydı o zamanlar ya. şu an sigarayı boşuna içiyorum zaten. o zamanlar sigara içmek için içerdim resmen.şimdi ise dertten, keyiften içiyorum.

hayatın gibilme işleminin başlangıcı böyle olmuştur sanıyorum çoğumuzda. hele birde fakir aile çocuğuysanız, bittiniz hepten. zengin binleri okula bir sürü marka ayakkabı, saat, çanta vs. ile gelir. siz ise cumartesi pazarından. acayip imrenirsiniz o binlere. hani bayanların kıyafetler birbirleriyle bir sidik yarıştırma özelliği vardır ya işte o ergenlik döneminde erkeklerde hat safhaya ulaşıyor bence. erkek çocuğu iseniz annenize söylersiniz anne bende bu ayakkabılardan alayım bir tane diye, bağırır, çağırır, ona vereceğin para ile ben 3 hafta pazarlığımı düzerim der. sizde bağırır çağırırsınız. ve hayatınızda belki dilinizin söylemeye en son varacağı cümleyi söylersiniz: "ne biçim anne babasınız siz!"

ah anam, canım anam... keşke kelimesinden nefret ediyorum ama, keşke zamanı geriye alabilsem de anama söylediğim tüm kötü sözleri geri alsaydım. ama keşke demekten öte, şöyle de diyebiliyorum şu an: " o sözleri söylemişim ama annem iyi ki hala beni seviyor."

işte çavuşu tokatladığınız ilk günü hatırlayın ve sonrasını düşünün. ilk defa orgazm olduktan sonra hayatınız bomtak olmaya başlıyor. duygusal ergen olup çıkıyorsunuz böyle. birde o günün öncesi bir flashback yapın. düşünün ergenlikten önce ne yapıyordunuz?

çocukluğunu çocuk gibi yaşayan son nesil olarak 90'lardan bahsediyorum. sabah saat 11 civarı. annem uyandırıyor hemen. "oğlum saat kaç oldu hadi kalk!" "-tamam anne ya oufff... " sabah babam için hazırlanan kahvaltı sofrası hala duruyor. annem çayı ısıtmış hemen getiriyor. apar topar kahvaltı ediyoruz. dışarıdan cıvıl cıvıl çocuk sesleri. bir an önce dışarı çıkmalıyım. sofradan kalktığımı gören annem "kuşar bile senden fazla yer" diyor. "-bende o zaman kuşu yerim.". =)

ayakkabılığın yanında duran futbol topunu kapıp hemen sokağa atıyoruz kendimizi. bir köşe taso oynayanlar var, bir köşede aylık oynayanlar, bir köşede ip atlayan, ciksek oynayan kızlar. hangisinin arasına katılacağım acaba derken pat mahalledeki bin bi arkadaşın koltuk altındaki topa vurur başlar ayağında sürüklemeye. çevreden görenler ona katılır, seni oynatırlar ortada. derken hoop kendini bi aylık oyununun ortasında buluverirsin. sonra canın sıkılır. apartmanın önüne geçer başlarsın bağırmaya "anneeeaeaeaaaaa" ilkinde hiç bir zaman duymaz annem yada çok nadir duyar. sonra bir daha "anneaaeaeaeaaaaa" "-ne var eşşek sıpası!" "tasolarımı atsanaaaa". tasoların bulunduğu torba yere şraks diye yapışır. ve başlarsın kendine rakip aramaya. çarpıştırma oynayan var, birde normal oynayanlar var. hangisi kafana eserse git onlarla oyna. ama sakın ola ki senden 2-3 yaş büyük abilerinle oynama. senin lehine olan bir durumu anında alehine çevirebilirler, bunun sonucunda elindeki tüm tasolardan mahrum kalabilirsin. dayak yersin özetle. "ütülürsün, kekilirsin." darmadağın olursun. oynarsın, oynarsın, oynarsın... arada sırada taso yerine elini vurursun apartman önündeki mozaik taştan merdivene. 1-2 dakika parmağını emersin dudaklarını oynatarak ettiğin çocukça küfürlerle.

aylardan son bahar. elindeki taso envanterine daha fazla taso eklemenin sevinciyle ve aylık oynarken üstünde kuruyan terin titremesiyle ezan okunur. herkez evlere dağılır. 1 tane oyun oynayan çocuk kalmaz dışarıda. soba evde gürül gürül yanıyordur. babam işten gelmiş, televizyonun başında haberleri izliyor. yemek masasının üzerinde tabaklar, mutfaktan gelen güzel yemek kokuları. yemek hazırlanana kadar lego http://cdn2.digitaltrends...2011/02/legos-300x214.jpg , kenex http://www.itusozluk.com/image/kenex_238776.jpg vs. yapboz tarzı oyuncaklarla vakit geçirmeye devam ediyorum. yemekler geliyor, yeniliyor. ardından babam, annem ve ben geçiyoruz televizyonun karşısına. süper baba, mahallenin muhtarları, kaygısızlar artık ne varsa onu izliyoruz. ben diziden sıkılıyorum, annem ve babamın kahkahaları eşliğinde parmak büyüklüğündeki minyatür arabalarımla halının üzerindeki yola benzeyen desenlerde uçsuz bucaksız yolculuklara çıkıyorum.