başkasının gözünden

pıc senın yuzunden uyuyamadım. Dınlıyorum yaz azcık daha

Dinliyoruz

bu osorpu cocuğu rehberlik hocaları yüzünden hayatım bambaşka bi noktaya kaydı. asıl o puanla mühendislik kazanabiliyormuşum ama rehberlikcilerin gazabına uğrayıp fizik kazanmış bulundum.

sınav sonuçlarının açıklanacağı gün hayatımda ilk kez hıckırıklara boğulduğumu hatırlıyorum. sınav sonuçları açıklanmadan önce nurla webcam açmış hala hayaller kuruyorduk. ve sınav sonuçları açıklandı. webcamlarımız açıktı. izmir diye yazdı bende ankara yazdım. öyle bi ağladı ki keşke beni gibselerdide o anı görmeseydim

Cabuk yaz lan gözlerim yanıyor

bunu @1e ekle panpa

ccc. incisozluk.cc/w/başkasının-gözünden/@therianthropy

dayanamadım bende ağladım. çünkü ikimizde biliyorduk neler olacağını.

bu arada atladığım bi nokta daha oldu onu da sırası geçmiş ve şimdi hatırlamışken yazıyorum.
üniversiteye tekrar hazırlandığım sene selin (hasan ın ablası) hala görüşüyorduk telefondan. bi müzik muhabbeti olmuştu bir kış ayı. şimdi tam hatırlamıyorum ama ben intihar edecem ile ilgili kısa bir şaka yapmıştım. selin bunu ciddiye almış ve kaldığı yurdu ayağa kaldırmıştı. sonrasından bana çok kızıp görüşmez olmuştuk (önemli detaylar)

okuyorum.

ankaraya tek başıma gelip kayıt işlemlerimi tamamladım bi yurt ayarladım kalacak yer içindi.

veeeee çok önemli bi nokta daha atladığımı farkettim=)
ünivsersiyeue hazırladınğım sene bi erkek kardeşe sahip olmuştum(:
ailemizdeki çoğu şey aramıza katılan bu misafirle değişecekti

ama ağladım ben =/

kardeşimde o sene ankarayı kazanmıştı. erkek kardeşim bize bi umut olmuştu çünkü babam çok farklı bi insan olma yolunda daha o sene adım atmaya başlamıştı mutluluktan.

kız kardeşiminde kayıt işlemlerini tamamlayıp bi yurda yerleştirdim.

ankara... kimseyi tanımıyorum. yapayalnızım

çeğirdek var yen mi?

tabi bu sırada ben internet kafede geçirdiğim sürelerde nasıl site kurulur falan onları öğrenmiş php nuke ile bi müzik sitesi açmıştım. 3-5 kişi aramızda takılıyorduk(bunlar çok önemli ayrıntılar)

dersler nihayet başlamıştı. kimseyi tanımıyordum. içine kapanık ben potansiyeli daha da artmıştı. alışık olmadığım bi ortam alışık olmadığım bi şehir.
üniversitenin ilk gününden sonra hemen içmek için bi yerler aradım, bi metal bar(isim verirsem hemen ifşa olurum amk :D)

kesin o barda çalıyor amk.

reserved

bu sürec içinde sigarayada başlamıştım. bi yandan da nur darlıyordu yüzyüze görüşmemiz gerek diye.
derslerden çok sıkılıyordum. çok aptalca şeyler. herkezin zütü bi ayrı oynuyor hocalar ise ben padişahım edasıyla ders anlatmaya çalışıyordu.
her ders çıkışı bara gitmeye başlamıştım. yavaş yavaş barmenlerle muhabbetim ilerliyordu ki amacım sadece gidip içmekti o kadar.
nurla aramız her geçen gün daha da geriliyordu. bir gün aptal bi sebebten dolayı kavga ettik o bahaneyle aretık görüşme vakti geldi demiştim kendime. biraz cebimde param vardı, ünviersiteye gelirken dedemin annannemim verdiği harçlıklar. ders çıkışı ilk işim önce thy gitmek oldu. izmire ilk uçak biletini aldım. bi kaç saat sonra izmire varmıştım. nurun hala haberi yoktu. bi kaç arkadaşım vardı izmirde. onlardan birinde kaldım o gece. daha öncesinen nurun kaldığı yurdun adresini almıştım kendisinden. direk yurdu buldum ve "dışardayım" diye mesaj attım. aradan 5 dk geçmeden kollarını açmış bana koşarak geliyordu. nerdeyse bir yılı geçmişti teninin tenime değmeyişi

6 dakika oldu.

umarım uzun bir paragraf olur.

edit: kısa olmuş paragraf.

bi kaç günüm vardı sadece. birlikte izmirde ufak bi tur attık. sonra sahil kenarına gittik. bi yer bulup oturduk. dakikalarca öpüştük. insanlara ayıp olmasın diye kıyıda köşede bi mekan bulup öpüşmelerimize insanlardan uzak devam ettik. neredeyse tüm günümüz öpüşmelerle geçti. akşm yurduna bıraktım bende arkadaşa geri döndüm. ertesi gün tekrar buluştuk. nurun yüzünde hüzün kaplıydı ne oldu nediysemde anlatmadı. tekrar sahil kenarına gittik ve oturduk. uzun bi süre sessiz kaldık. sonra bana "git" dedi.. ne demek istediğini çok iyi anlamıştım. tekrar git dedi. gözleri yaşla dolmaya başlamıştı. ben seni o kadar yıl bekledim şu anda farklı şehirlerdeyiz ben seni bi 4 yıl daha bekleyemem dedi. içime öyle bi oturmuştu ki yapabileceğim hiç bişey olmadığını farkettim. bugun ayrılmasak yarın yine ayrılacaktık belli olmuştu, nurun dediği gibi gitmek için kalktım ve çantamı alıp ayaklandım. göz yaşları içinde 50 metre bile gitmemişken koşarak geri döndüm ve tüm gücümle sarıldım. birbirimizin kollarında hıçkırarak ağlıyorduk

adam gregor cleagne

rezerve

giberim duygusal yerleri kısa kes anlatma bin herif. ağlatıyorsun. çok hassasım ben.