başkasının gözünden

dinleyen var mı beyler

yada dinlemeyin
içiyorum yazasım var. kendime

kanka edindiğim gruplar vardı. birincisi ailelerin sevdiği arkadaş profilleri ikincisi aman oğlum uzak dur denilen arkadaşlarım. tabi ailem bilmiyordu.
gün geçtikce arkadaşlıklarımı pekişiyor hepimiz daha bi biz oluyorduk

lise 2 ye geldiğimizde ilçenin en büyük lise kavgasına karışmıştık. aşiret reisleri mafya babaları...
hakettiği halde bilmeden bi aşiret ağasının oğlunu ameliyatlık etmiştik.
dışarıdan insanlar bize imreniyordu, dostluğumuz kıskanılıyordu. ne olduysa bu olaydan sonra başladı herşey..
disipline gittik, ben hariç diğer tüm arkadaşlarım ceza yemişti, çünkü benim böyle bi olaya karıştığma kimse inanmamıştı ki herkes yalancı şahitlik ederken sadece ben doğruları söylemiştim. kavgaya karışan herkes mahkemelik olmuştu, ben hariç. arkadaşlarını sanki çölün ortasında bir başlarına bırakmak gibiydi bu

çok kötü günlerdi. kavgaya karışan arkadaşların arası bozulmaya başlamıştı, gruplaşmalar olmuştu, benimde bir tarafta olmam gerekiyordu ama ben taraf seçmedim. günler geçti kavganın sonuçları daha da büyüyordu.

bizim tarafımızda olan arkadaşlarım ve ben hergün birileri tarafından tehtit edilmeye başlamıştık.
uğruna kavga ettiğimiz arkadaşın amcası mafya babasıydı. olayların bu denli büyüyeceğini bilmiyorduk

bu kardeşimi hasan olarak kodlayacağım.
hasan için kavga etmiştik, hasanın haberi olmadan.
hasan bu yüzden bize çok kızgındı ama hiç bir anımızda bizi yalnız bırakmadı. o da artık bu işlerin bi son bulmasını istediği için durumu amcasına açmıştı.
amcası öyle hiddetliydi ki amcasıyla birlikte ev basmaya başlamıştık, bizi tehtit eden tanımadığımız o ipneleri arıyorduk

lise hayatımız boyunca bu kavganın kıvılcımları devam etti,
mezun olmuştuk. okulumuz ilçenin dışında bir tepedeydi. bir kaç okuldan başka tek bir bina bile yoktu. mezun olduğumuz gün okulun tüm çevresi 100 kadar oc ile çevrelenmişti. kavgaya karışanları istiyorlardı yani bizi.
müdür polise haber verdi, bir kaç yunus geldi. kalabalığı gören yunuslar zütüm zütüm geri vites yaptı

gözlerim doldu reserved

çok ayrıntılı olaylar oldu lise hayatım boyunca, anlatmak isterdim ama şu anda değil.
yunuslar gittikten sonra müdür ısrarla polisten destek istedi. yaklaşık bir saat sonra arkadaşlardan birinin babası okula geldi, silahını çekmiş saklanan huur cocuklarını arıyordu

ortalık dahada kızışmadan polis ekipleri araçlarıyla gelip bizleri evlerimize kadar bırakmıştı.
daha sonrasından uğruna kavga ettiğimiz hasanın babası ve ameliyatlık ettiğimiz huur cocuğunun babası arkadaş çıkmıştı. büyükler kendi aralarında konuşup durumu halletmişti (!).. hasanın amcası bu olaylardan bir kaç ay sonra pompalı tüfekle vurulmuştu. hala vicdan azabı çekiyoruz, olayın iç yüzünü hala bilmesekte bizim yüzümüden oldu diye

şimdide sahneyi biraz geri saralım... metalle ilk tanıştığım dönemlere
bahsettiğim gibi o zamanlar walkmaninden ayrılamıyordum. derste tenefüste sürekli kulaklıkla dolaşıyordum.
bir gün okulun kantininde tek başıma oturmuş pantera dinliyordum. derken yanıma üst sınıflardan bir kız oturdu. kulaklığımı çıkarttı ve walkmanimdeni kaseti çıkartıp yeni bir kaset taktı.
okul çıkışı alırım dedi ve kalkıp gitti

bu kız en yakın kankamın kardeşim dediğim hasanın ablasıydı, o gün tanışmıştık.
verdiği kasedi dinlemeye başladım. katatonia çalıyordu..
ertesi gün ben ona bir kaset verdim, o bana bir kaset verdi derken merak etmeyin binler aramızda başka bişey olmadı.
arkadaşlığımız sadece kaset değiş tokuşundan ibaretti ama bir birimize inanılmaz derecede sahip çıkıyorduk, kardeş gibi
konuşmuyorduk sadece şarkı dinliyorduk

dışarda buluşmalarımız başlamıştı, kod ismi selin.
selinle dışarda buluşup saatler yürüyorduk. ama sadece yürüyorduk. konuşmamıza gerek kalmıyordu (o zaman ki ergenlik halleri).
birde başrollerimizde bekir ve akif var

muhabbet iyi reserved.

hasan ve selin varlıklı ama zor bi aileden geliyordu. hasan sorumluluk sahibi selin ise rahatına düşkün bi insandı.
benim kardeşim ve hala kardeşim olan bekirin ise babası savcı ve pgibopatın önde gideniydi. sabahlara kadar içer o sarhoş kafayla kuran okur ve sağa sola silah sıkardı, bekir ise babasından hayatı boyunca nefret ederek yaşadı

akifin babası babamla aynı fabrikada çalışmaktaydı babamın aksine melek gibi bi adamdı ona rağmen akif aramızdaki (o zamanlar) en puşt elemandı. hergün esrar alkol takılan bi elemandı. bir çok kez intihar girişiminde bulundu ama hepsinde bizim gazabımıza uğradı, her intihar girişiminde ağzını burnunu kırıp ailesine teslim ettik. akifle ilgili ayrıntıya girmek istemiyorum. akif en sevdiğim kardeşlerim arasındaydı. zaten biz 5+1 olarak çetelenmiştik çevremizdeki insanlar tarafından. akif aramızdan en hızlı ayrılanlar arasında oldu. üniversiteyi kazandıkdan sonra esrarla sınırlı kalmayıp her taka bulaştı. çevredeki insanlar akife pislik gözüyle baksada kendisinden başka kimseye zararı yoktu. niketim bir kaç ciddi olaydan sonra pgibiyatrise kendi iradesiyle giderek herşeyini anlattı ve şu anda hepimizden temiz durumda. tabi bu sürecte herkes arkadaşlığını bitirdi ve sadece benimle görüşüyorç şu an ikinci üniversitesini okuyor. hayata ve düşüncelere dair ondan çok şey öğrendim. cebimizde sadece 5 tl varken ulan bi parayla napacaz demezdik, gider 5tl lik ot alır ırmak kenarında içer ve hayatımızın en keyifli sohbetlerini yapardık. akifle ilgili ayrıntıya girmek istemiyorum, dediğim gibi şu an istediği gibi bi hayatın içinde, aslında şu anda bu pisliğin içinde olan herkesin örnek alacağı bi irsan akif

reserved

o meşhur kavgadan sonra başka olaylar sebebiyle bizim 5+1 3 kişi kalmıştık. ben hasan ve bekir. daha lise yıllarında bile bir birimiz için hayatımızı feda edebilirdik.
selin ise hem benim hem hasanın hemde bekirin hayatındaydı bi şekilde, ama diğerlerinde de olduğu gibi selinin benim için hayatımdaki rolü çok önemliydi

selinle sessiz muhabbetlerimiz uzun soluklu mesajlara bırakmıştı kendini. ve üniversite muhabbetleri başlamıştı..
selin bizden bir dönem büyük olduğu için ilk o kazanmıştı haliyle üniversiteyi, ankaraya hayatının yelkenlerini açmıştı artık.

hikayeyi burada durdurup lise 2 ye dönüyorum kankalar tekrardan. bu kısmı unutmayın