başka boyut gezintileri

panpalar kısa ve soluksuz bir hikayeyle karşınızdayım. Öncelikle yazacağım hikayeyi üç gün içerisinde yazmam gerekmekte belli sebeplerden dolayı. belki yazılanlar silme durumum bile olabilir pek kesin değil silip silmeyeceğim yeterince kişi toplayabilirsem başlıyorum entrylere.

edit: yalnızca benim entrylerim için

http://ccc.incisozluk.cc/...geciti-firsat-bilen-gavat

-- capslerle destekleme durumum var takipte kalın.
¹
@127 entrydeki kasaba » http://imgim.com/images52135.jpg
• *aktarın bana ilk günlerde yazdığı yangın sırasında yanmayan ayetel kursi » http://imgim.com/8733incip3257261.jpg
--
edit:bu hikayeyi finale bağlar bağlamaz devam serisi gelecek. (bkz: dargeciti firsat bilen hikayeleri)

--spoiler--
yazacaklarımı henüz hiç okumamış olanların buraya bakmamaları ve hikayeyi en az 3.sayfaya kadar okumaları gerekmektedir. Linkte hikayenin devdıbına dair ipuçları içerir.
http://inci.ca/ur556ov76j *
--spoiler--

başıma ne taktan iş aldıysam her şey merakımdan başladı. merak değil miydi zaten beni araştırmalara sevk eden. bu baş belası olayları sürekleyecek olan. her şey onunla tanışmam ile başladı -beyler isim veremem yalnızca ücüncü şahıs olarak bahsedecem.- Beyler gezgin biriyimdir. Dağ tepe farketmez techizatlarım yanımda olduğu sürece yaya bile olsa gezebilirim. Bu gezi sırasında O ile tanıştım.

Akşam vaktiydi güneşin batmasına yakın diyelim. Polatlıdan çıkmış ve ilerliyordum aracımla. Kimsesiz ıssız bir yoldu. Akşam karanlığı olsa gerek yanlış bir yola sapmış ve karıştırmıştım. Onca alet ve techizat olmasına rağmen kaybolduğumdan şüphe yoktu. Ürkmek elde değil hava soğuk. Her işte vardır bir hayır diyerek akşam vakti bitmeden namazımı eda etmeye koyuldum. aracımı kenara çekip etrafıma bakındım. su sesi geliyordu. biraz arayıştan sonra akarsuya ulaştım ve bismillah diyerek abdestime niyetlendim.

abdestimi aldım ve kıbleyi pusulamla bularak namazımı kıldım. sağa selamımı verdikten sonra bana doğru yakınlaşan bir cisim gördüm. el sallıyordu sanki. hayırdır bu ıssız yerde kim olabilir diye sordum kendimce. hey diye seslendi selamun aleyküm diyerek Allahın seldıbını verdi ve aleyküm selam birader diye seslendim karşımdakıne daha sonrası az biraz muhabbetten sonra kendisinin bu civarın çobanı aynı zamanda aktar olduğunu. akşamın karanlığında filizlenen ender bir bitki aradığında bana rastladığını söyledi. pekala dedim. buralar tekin değildir yalnız benimle olman daha uygun demesiyle güvende hissetmiştim kendimi ta ki onunla yaşayacaklarıma kadar.

aracıma bindik ve yolu tarif ederek uzun bir süre sonra evine vardık. ben düşünmeden edemiyorum. ya araçla uzun mesafeler katettik bu adam evinden geldiyse nasıl olur ki namaz kıldığım yere kadar gelebilmiş olabilir hayret ediyordum. cılız birine benziyordu fiziksel olarak. geldiğimde hayretimi saklayamadım ve sübhanallah dedim. evim diye gösterdiği yıkık virane tek katlı evden başka bir yer değildi. gel birader burada yaşıyorum ben yolcusun karnın acıkmıştır yiyelim öyle yatarsın dedi. yemeğime bir tas çorba ve bir kaşık koydu ve odasına çekildi.

~~bu tanımadığım garib adam evinde bana yer açmış ve beni doyurmuştu. içerden seslendi. yabancı odan kolidorun sonundaki sağ kısımdadır. herhangi bir ihtiyacın olduğunda bana seslenmeden odadan çıkma. dedi. pekala demiştim. bu dökük harabe evde diğer odaların aksine oda -sanırsam misafirler için olsa gerek- her şekilde donatılmıştı. memnun olmuştum bu durumdan ve kafamı yastığa gömdüğüm gibi yorgunlukta uyuyakaldım.

o geceyi unutamıyorum beyler. rüya görüyordum rüyamda bir kararma başladı sonra anlamadığım bir lisanda ve fısıltamalara benzeyen sesler işitmeye başladım o an nefesimin kesildiğini kalbimin çarpmaya başladığını hissettim. ödüm patlayacaktı desem yeridir. sıçrayarak kalktım. burnumdan kan akmaya başlamıştı. ama işin ilginci odamda olanlardı. yatmaya gittiğim odada değildim sanki. yalnızca altımdaki yatak vardı. bunun haricinde odadakilerin tümü bomboştu. baya titriyordum bu ne lan şimdi amk rüyanın içinde başka bir rüya mı görüyorum diyordum inandıramamıştım kendimi olan bitene.

vücudumdan soğuk soğuk terler dökülüyordu. kalktım yataktan. yalın ayaklarımla odamdan çıktım. daha öncede görmüş olduğum kolidordu. anlam veremiyordum tüm olan bitene. öğrenmem gerekiyordum başıma gelenleri ve odasının kapısın açtım. açmamla görmem bir olmuştu. mavi cisimler aktarcının çevresinde toplanmış anlamadığım lisanla konuşuyorlardı. yine aynı fısıltılar duyuyordum. aramızda mesafe olmasına rağmen kulağıma fısıldıyorlarmış gibiydi o kadar net. beni farketti aktarcı. yabancı diye bağırdı. bana doğru yaklaşırken kendimi savunmak için türlü türlü şeyler düşünüyordum arkama bakmadan geri geriye giderken düştüm sırtüstü.

düşmemle kafamı vurmam bir olmuştu. gözlerim karardı tek duyduğum ve kulağımda çınlayan ses kûn fe ya kûn

beyler önemli bir husus var. arkadaşım şimdi beni aradı. sakın ola ki anlatma diyerek ısrarla yalvarıyor beyler. bizi de seni de sağ bırakmayacağını söylüyor. bunca insanı toplayıp başlığı bırakmaya niyetim yok. nasıl yapalım panpalar? sonlandıralım mı devam mı etmemi istersiniz ? bir kaç takipçimden yanıt alsam yeterli.

peki devam ediyorum beyler. gözlerimi açtığımda çok net hatırlamıyordum o gece olanları. sonrasında anlatılanlarla olan biten netleşti. uyandığımda kendimi akşam yatmış olduğum odada buldum. her şey odaya ilk girdiğimde bulduğum gibiydi. raftaki kitaplardan yanımdaki muma kadar her şeyi ile aynıydı. o an için korkunç bir kabus olduğunu düşündüm ve öylece yerimden doğruldum. önümde yere örtü serilmişti. sofra vardı bir çörek, zeytin, tas ve içi su dolu ibrik ve başımda bir ağrı bir lokma aldım çörekten ve zeytinden. tasa su doldurduğumda görmüştüm her şeyi. suyun yansımasıyla kafamdaki yara izini farkettim.

rüyadan ibaret değil miydi gördüklerim diyordum sürekli. burayı terketmenin zamanı gelmişti. yolculuğuma devam edecektim. aktar umrumda değildi. hemen hazırlandım. tam odamın kapısını açmıştım ki karşımda aktarı gördüm. yabancı acelen mi var dedi anlam veremediğim bir ifadeyle. gidiyorum ben aktar konukseverliğin ve bana ikramların için teşekkür ederim. dedim ve tam kapıdan çıkacakken gidemezsin durumun ciddiyetini bilmiyorsun - başta kafamdaki için bahsettiğini düşünmüştüm ama işin aslı öyle değilmiş - kafanda ciddi zedelenmeler var dinlenmen ve onların pansumanları bir kaç gün sürer hem senin için otlar getirdim dedi. aktar bırak beni dedim beni düşünmene gerek yok ben iyiyim diyerek aktarın yanından geçtim. dışarıya çıktım ve aracıma binmeye hazırken aktar arkamdan seslendi anahtarın ben de yabancı.

anlamıştım beni bir kaç gün daha bu harabe yerde tutmaya kararlıydı yalvarmama rağmen aktar kararından vazgeçmedi. lafla ikna edemeyecektim anlamış oldum. zoru kullanmayı denedim ve yumruğumla ona giriştim. her hareketimden sıyrılıyordu bu cılız aktar. zor kullanman bir fayda vermez delikanlı bu seni daha da yorar dedi. pes etmek zorunda kaldım bu ıssız yerde.

2. gece yer : aktarın misafir odası saat : 04:41 a.m

yine fısıltılarla uyanış. kafam zonkluyordu. deliriyor muydum ben, bu anlamsız sesler neyin nesi? bu evde neler dönüyor diye sürekli kendime sorular soruyordum belki bu tür sorularla zihnimi meşgul edersem sesleri kafamda kesebilirdim. öyle de oldu bir süre sonra sesleri duymuyordun. tek duyduğum ses dışardaki rüzgarın uğultusundan başka bir şey değildi. sabah vaktine geliyordu ibrikte son kalan suyla abdestimi aldım ve namazımı kıldım. huzuru bulmuştum. sol tarafa verdiğim selam ile doğruldum. bir takım ayak sesleri duydum. duyduğum sesler tek kişinin olamazdı. birden çok sesi geliyordu. zemindeki eski tahtaların gıcırdamasından anlayabiliyordum bunu. ve kapım açıldı karşımdaki aktardı. allah kabul etsin yabancı dedi. saolasın aktar dedim. bu saatlerde neden uyanıksın diye sorduğumda tek yanıt uyandırılmama sebep oldun!

+ aktar anlat bu evde neler oluyor?
- bundan bahsetmem doğru olmaz yabancı önündekini ye.
+ nasıl aktar? geldiğimden beri fısıltılar duyuyorum. eşyalar kayıp oluyor. anlam veremedim bu olan bitenlere
- şunun şurasında 3 gün misafirimsin sonra terket burayı yabancı.
+ ama aktar?
- senden memnun değiller şimdi sus ve önündekileri ye.

kafayı yiyecektim esrarengiz olaylar dönüyordu yanı başımda ve tek bilen kişi de yanıtlamıyordu.

3.gece aktarın seslenişi "yanındalar" saat 02:18

hey yabancı aç gözlerini uyan diyerek dürtülüyorum. ne oldu diye soruyorum aktara. soruma karşılık tek cevap odamda olmalısın. güçlükle yataktan kalkıyorum. aktarı takip ederken duvara odaklanıyorum. duvarda yansıyan gölgelerimizden farklı 3 gölge daha görüyorum. Görmemle aktara söylemem bir oluyor. Endişelenme yabancı, onlar benim konuğum. odasını ilk gördüğümde yatak, çalışma masası, raflarda üç ve yerlerde yığın olmuş onlarca kitap gözüme çarpıyor. Biraz daha dikkatli bakıldığında duvarlara, irili küçüklü boyutlarda arapça yazılar farkediyorum. Aktar hemen silkeliyor beni. Seni takip ediyorlar diyor. yanındalar. yanımda derken kimden bahsediyorsun aktar diyorum. Onlardan bahsediyorum. Bizi görürler duyarlar ama biz onları göremeyiz. Drin bir sessizlik oluyor. Hem de uzun süredir beklediğim sessizlik...

sessizliği bozuyorum. yeter artık aktar. aktar kim bunlar kim? bana yanıt verme zamanı geldi çoktan. diyerek bağırıyorum aktara. sesimi yükseltmeme rağmen sanki hiç duymuyormuş gibi tavır takınıyor. yabancı burdan bu sabah gideceksin. diyor sadece. Müsaade almıştım ve hür olmam için engel kalmamıştı ancak şu yaşadığım üç günden sonra için kalma niyetindeydim.

- Bana hemen anlat bu işin sırrını. Benim burayı terketmeye niyetim yok.

Aktar bana yakınlaştı ve kısık sesle bak evlat bilgi edinmek kolaydır asıl amaç bilgiyi elinde tutmak. Bu bilgiler sır olarak saklaman gerekecek aksine bir lanete bulaşırsın. anlaşıldı mı demişti. anlamıştım. korkumu ve ürkekliğimi bir kenara bırakıp aktar ben razıyım anlat şunu. diyerek tak kuyusuna düşmek için ilk adımımı atmıştım...