başka boyut gezintileri

Uzun süre konuşmamızın ardından öğrendim olan biteni. seneler önce canavar dedikleri hayvan sürüsünün kasabaya indiğini ve çoğu insanlara saldırdıklarını anlattı. Anlatımı sırasında canavarların kasabaya indiği sırada annesi neslihanın ve kardeşlerinin pazar alışverişi yaptığını söyledi. Bunu derken gözleri dolmuştu. Elini sıkıyordu. "O olaydan sonra her yeri aradım, dağ tepe komadım vallahi canavarlardan hiç bir iz rastlamadım" demişti. içindeki acı nefrete dönüşmüştü. Anlayabiliyordum bunu. Peki neden onları ziyarete gitmediğini sorunca o olaydan sonra kendini affetmediğini ve ölü bile olsalar yanlarına gitmeye yüz bulamadığı cevabını verdi. Saat geç olmuştu. Tanıdığım iyi yürekli adamın yanında geceyi geçirdim fakat uyanık vaziyette

o geceyi unutamıyorum beyler. rüya görüyordum rüyamda bir kararma başladı sonra anlamadığım bir lisanda ve fısıltamalara benzeyen sesler işitmeye başladım o an nefesimin kesildiğini kalbimin çarpmaya başladığını hissettim. ödüm patlayacaktı desem yeridir. sıçrayarak kalktım. burnumdan kan akmaya başlamıştı. ama işin ilginci odamda olanlardı. yatmaya gittiğim odada değildim sanki. yalnızca altımdaki yatak vardı. bunun haricinde odadakilerin tümü bomboştu. baya titriyordum bu ne lan şimdi amk rüyanın içinde başka bir rüya mı görüyorum diyordum inandıramamıştım kendimi olan bitene.

~~bu tanımadığım garib adam evinde bana yer açmış ve beni doyurmuştu. içerden seslendi. yabancı odan kolidorun sonundaki sağ kısımdadır. herhangi bir ihtiyacın olduğunda bana seslenmeden odadan çıkma. dedi. pekala demiştim. bu dökük harabe evde diğer odaların aksine oda -sanırsam misafirler için olsa gerek- her şekilde donatılmıştı. memnun olmuştum bu durumdan ve kafamı yastığa gömdüğüm gibi yorgunlukta uyuyakaldım.

aracıma bindik ve yolu tarif ederek uzun bir süre sonra evine vardık. ben düşünmeden edemiyorum. ya araçla uzun mesafeler katettik bu adam evinden geldiyse nasıl olur ki namaz kıldığım yere kadar gelebilmiş olabilir hayret ediyordum. cılız birine benziyordu fiziksel olarak. geldiğimde hayretimi saklayamadım ve sübhanallah dedim. evim diye gösterdiği yıkık virane tek katlı evden başka bir yer değildi. gel birader burada yaşıyorum ben yolcusun karnın acıkmıştır yiyelim öyle yatarsın dedi. yemeğime bir tas çorba ve bir kaşık koydu ve odasına çekildi.

tutar buralar rezerved

mezarlığı gecince solda gürül gürül akan çeşmeyi buldum. Aceleyle mataram için suyu doldurup geldiğim yönden geri gidiyordum. Bir kez daha mezarlıktan geçmem gerekecekti. Buna razı olup mezarlığın içinden devam ederken bir ses işittim. Önce öksürük duydum. Ödüm takuma karıştı desem yeriydi. Donakalmıştım. Kafamı hızla çevirip sağıma soluma bakınıyordum. "Kimsin? Her kimsen çık ortaya? Nerdesin? " bunlar gibi birbirini takip eden sorular... Yeniden bir öksürük sesi. Sesin arkadan geldiğini anlayarak arkama döndüm. Mezarın üzerinde oturan toz toprak içinde kalmış bir teyze vardı. iyice korkmuştum. Terkedilmiş kasabanın mezarlığında bu kadının ne işi vardı? Eğer varsa ben neden çeşmeye giderken görmemiştim? Bana seslendi.. evlat uzun süredir burdayım. hiç kimse geçmiyordu buradan.. Toz toprak içinde kalmaktan ağzım dilim kurudu. Allah rızası için bana suyundan uzatır mısın? Şaşkınca bakakalmıştım bir kaç dakka. Toprak ile uğraştığı doğruydu ve elbisesinde yırtıklar görünüyordu. Mataramı ihtiyara uzattım. kırışmış elleriyle alarak matarayı tek dikişte içti. Olum çocuklarım da susuz. Sana zahmet olmazsa yeniden çeşmeye gider misin? Çocuklarım buradalar. benim yanımdalar dedi ve sustu. Öyle bir susmuştu ki dilini yuttuğunu düşünmüştüm. Bana bakıyordu yaşlı gözlerle. Tekrar çeşmeden getirdiğim suyu çocuklarının mezarlarına döktü. Onlar henüz küçüçük demesiyle gözlerinden bir kaç damla yaş aktı . Üzülmüştüm. Ben de kaybetmiştim annemi. dedim. "Evlat burdakiler aç. ruhlarına fatiha oku dedi." Ve okumaya başladım. Bak evlat sen yol yorgunusun. Git diyerek bana bir ev tarif etti. Benim adımı söyle seni mutlaka geri çevirmeyecektir dedi. Ben de beraber gidelim yerinize diyince sert bir tabirle reddetti. "Buna izin verilmemiştir."

rüyadan ibaret değil miydi gördüklerim diyordum sürekli. burayı terketmenin zamanı gelmişti. yolculuğuma devam edecektim. aktar umrumda değildi. hemen hazırlandım. tam odamın kapısını açmıştım ki karşımda aktarı gördüm. yabancı acelen mi var dedi anlam veremediğim bir ifadeyle. gidiyorum ben aktar konukseverliğin ve bana ikramların için teşekkür ederim. dedim ve tam kapıdan çıkacakken gidemezsin durumun ciddiyetini bilmiyorsun - başta kafamdaki için bahsettiğini düşünmüştüm ama işin aslı öyle değilmiş - kafanda ciddi zedelenmeler var dinlenmen ve onların pansumanları bir kaç gün sürer hem senin için otlar getirdim dedi. aktar bırak beni dedim beni düşünmene gerek yok ben iyiyim diyerek aktarın yanından geçtim. dışarıya çıktım ve aracıma binmeye hazırken aktar arkamdan seslendi anahtarın ben de yabancı.

Ertesi gün. Saat 5'i geçmekte. Duyuluyor köyün her yerinden. yankılanıyor her haneden. Deniliyor ki "namaz uykudan hayırlıdır" kalkıyorum ve soluğumu köyün iki minareli -biri yıkık- camisinde alıyorum. Köyün ileri yaşlarındakiler sabah vaktinde camiye akın etmişler anlıyorum ki ölüm enselerinde. Bir nefes alınıyor bir nefes tüketilmek üzere... Ön saftan reserve alıyorum kendimce. tek bir doğrultuda ve tek amaçla başlıyoruz namaza. Namaz çıkışında karanlık olan hava aydınlanmış ve güneş, kendini göstermişti. Muhtarı görüyorum caminin önünden geçerken. Şaşırıyor beni görünce. "Oo yabancı, yaşlı morukların yanında farkedince tanıyamadım seni bir an.." demesiyle tutamıyor kendini. kahkaha atıveriyor. Muhtar iblise aldanma, demeye kalmaksızın anahtarı uzatıyorum. sarı banknotlardan birini bırakıp ve anahtarı teslim ederek terkediyorum köyü öylece...

Farkındayım beyler kimsenin olmadığı yerleşim yerine düşmüştüm. O sebepten acele ve hızlı adımlarla çeşmeye doğru ilerliyordum. Tedirgindim. Çeşmeye yaklaşmışken kasaba mezarlığı çıktı karşıma. Mezarlığın girişinde "biz de bakardık senin gibi.. senin de sonun olacak bizler gibi.. " yazısı dikkatimi çekti. Benle çeşme arasında yalnızca bir mezarlık vardı. Anlaşıldı. Akşam karanlığında mezarlıktan geçmem şarttı. Geçmişten gelen korkumu yenmeliydim. Ölüden değil diriden korkmalıydı insan. Ancak dirilecek olanları hesaba katmalı mıydım? iyi düşünememeye başlamıştım. korkudan olsa gerek. Cesaretimi topladım ve mezarlığın içine daldım...

Uzun kıvrımlı yolu takip ediyorum her şekilde. içimde bir sıkıntı. Sessizliğe bozmak gerek. Açıyorum radyoyu. "hangi frekans çalışır buralarda" diyip sitem ederken ses geliyor radyodan. trt fm. bu kâfi. çal şimdi uzun ince bir yoldayım. Aşık veyselden tam yerinde şarkı...

beyler önemli bir husus var. arkadaşım şimdi beni aradı. sakın ola ki anlatma diyerek ısrarla yalvarıyor beyler. bizi de seni de sağ bırakmayacağını söylüyor. bunca insanı toplayıp başlığı bırakmaya niyetim yok. nasıl yapalım panpalar? sonlandıralım mı devam mı etmemi istersiniz ? bir kaç takipçimden yanıt alsam yeterli.

Yine gün batımı. Saatlerdir yollardayım. Güzergahım üzerindeki bir kasaba dikkatimi çekiyor. O akşamı kasabada geçirmek için aracımı durduruyorum. Araçtan indiğimde ortalıkta sessizlik hakim. Sessiz hem de fazlasıyla sessiz. saat akşam üstü 8 Ne uçan bir kuş ne de sürünen bir yılan var kasabada."Terkedilmiş bir yerin ortasına mı düştüm?" demem ile cevaplandırmam uzun sürmüyor. Kasaba içerisini turladıktan sonra terkedilmiş olduğuna kanaat getiriyorum. Boğazda kuruluk. Aracımda olan mataramdan tek damla su kalmamış. Çeşmenin yolunu tutmaktan başka çare yok. Bismillah...

başıma ne taktan iş aldıysam her şey merakımdan başladı. merak değil miydi zaten beni araştırmalara sevk eden. bu baş belası olayları sürekleyecek olan. her şey onunla tanışmam ile başladı -beyler isim veremem yalnızca ücüncü şahıs olarak bahsedecem.- Beyler gezgin biriyimdir. Dağ tepe farketmez techizatlarım yanımda olduğu sürece yaya bile olsa gezebilirim. Bu gezi sırasında O ile tanıştım.

peki devam ediyorum beyler. gözlerimi açtığımda çok net hatırlamıyordum o gece olanları. sonrasında anlatılanlarla olan biten netleşti. uyandığımda kendimi akşam yatmış olduğum odada buldum. her şey odaya ilk girdiğimde bulduğum gibiydi. raftaki kitaplardan yanımdaki muma kadar her şeyi ile aynıydı. o an için korkunç bir kabus olduğunu düşündüm ve öylece yerimden doğruldum. önümde yere örtü serilmişti. sofra vardı bir çörek, zeytin, tas ve içi su dolu ibrik ve başımda bir ağrı bir lokma aldım çörekten ve zeytinden. tasa su doldurduğumda görmüştüm her şeyi. suyun yansımasıyla kafamdaki yara izini farkettim.

panpalar bana müsaade. yarın yazıma devam ederim selametle.

cin'in Korkusuzluğu diğerlerini de etkilemiş ve yandaşlarının da toparlanmasına sebeb olmuştu. Başaramamıştım. Tek endişem mücadelenin yenilgiyle sonuçlanması ve sadiye söz verdiğim şekilde sağ salim kendi boyutuna zütüremeyecek olmamdı. Ne yapacağım ne yapacağım derken? o an tavanda asılı lamba tuhaf şekilde yanmaya başladı. Kimse ne olduğunu anlamamıştı ve hepimiz olacak olana odaklanmıştık. Dışarda büyük bir gürültü koptu. daha önceki gök gürlemesinden daha kuvvetli bir gürültüydü bu. Sadi kafasını kaldırmış ne oluyor lan! diyordu. ilk kez kekelemeksizin seri bir şekilde konuşmuştu. Birden karanlığa gömüldük. Şaşkın vaziyette zifiri karanlıkta bir şeyler görmeye çalışıyordum. O an bir tanıdık ses geldi "Kendinizi koruyun!" diye. Sonrasında kumdan olan çembere doğru beni çekti Sadi. Otururken yakınımızda birinin olduğu hissine kapıldım. Gözümüz hiç bir şey görmüyordu ama çarpışma seslerini duyuyorduk Kimilerinin acı içerisinde kıvrandığını farkettik duyduğumuz seslerden. Yeniden ortalık aydınlanmıştı. Karşımızda yaver ve onlarca cin vardı.

Devam panpa entry aralari cok uzun kopuk oluyo hikaye.

panpa devam et cok kopukluk oluyo hikayede

Hançerin tek bir sırrı vardı ve bunu bir tek ben biliyordum. Hançer diğerlerinden farksızdı. Elimde tuttuğum hançer hz.süleymana ait olmamıştı sadece o an vakit kazanmak ve karşımdakine göz dağı vermek istemiştim. Sözlerimin ardından cin'in yandaşlarının yüzü asılmıştı. O ana kadar keyiften kuduran cinler, kaçacak yer arıyormuş gibi kafalarını farklı tarafa çevirmiş benle göz göze gelmekten kaçınıyorlardı. Tam düşündüğüm gibi gidiyordu işler. Mücadele başlamadan bitirebilecektim. Ama olmamıştı. lider olan cin gürledi. Ne sen ne de Allah'ın bana hiç bir şey yapamazsınız!

devam panpa