başka boyut gezintileri

9.gecenin ardından 10.gün saat: 08:43 a.m.

Sadi ile birlikte sabah kahvaltısı. Küçük bir sofrada yetiştirdiği keçinin sütünden elde edilen peyniri, ekmeği ve suyu bulunmaktaydı. bunları yiyorken gözlerim odanın duvarlarında asılı fotoğraflara denk geldi. mezarlıktaki gördüğüm kadını yani annesinin kocasıyla olan bir fotoğrafı ve sadi ile kardeşlerinin bir arada bulunan toplu fotoğrafı vardı. Uzun süre bakınmış olacaktım ki sadi konuşmaya başladı. "resimlerde takındığım o güleryüz uzun süredir yok. Tanıdıklarım kalmadı.tek başınayım. Öyleki bir boşluğa saplanmışım dostum. Öyle bir boşluk ki ne kalkabiliyorsun ne de pes edip kendini bırakabiliyorsun.ne haldeyim" öylece bakıyordum sadece. yaşadıklarının tesellisi olamazdı. Sadi bana katıl birader. Az çok bilgin oldu benim hakkımda. Beraber bitirelim bunu dedim. Gözü ışıldadı. Pekala kardeşim. Ölmek var dönmek yok dedi.

Kahvaltımızın ardından yola çıktık. Sürücü koltuğunda sadi ve yan koltukta ben vardım. O sırada planımızı konuşuyorduk.

+ sadi bak dostum. bu kafile tanıdığımızın peşinde. buraya gelmemin sebebi onlarla konuşup tanıdğımızı bırakmaları olacaktı. ancak görüyorum ki işler değişti. ben ve seni öldürmek için piyonu takmışlardı. bu saatten sonra ne onlar laftan dinleyebilir ne biz laf anlatabiliriz. Bu yolda tek başına kalmayacaksın. öteki boyutta yaver ve yaver yanlılarının emin ellerinde olacaksın.
-pekala birader. senin tek başına olman tehlikeli değil mi?
+yolculuğumun başından tehlikeyi göze alarak yola çıktım. merak etme. dedim.

sadi susmuştu. belki de konuşma gereği duymuyordu artık. aracın radyosunu karıştırıyordu. ne çalırsa çalsın dinlemeden kanal gezelemeyi devam ediyordu. ses etmedim. bir kaç saat sonrasında varacağımız yere gelmiştik. piyonun tarif ettiği yerdi. ilerisi sert kayalıkların olduğu yerdi burası. Sert kayalıkların olduğu tepenin arka tarafında ehl-i esval kabilesi bulunmakta

10.gece saat 00:00

kamp kurduğumuz bu alanda yeterince uykumuzu aldık. yeterince görünmemeye ve ses çıkarmamaya özen gösteriyorduk bu ıssız kayalıklarda. Kayalıklarda olduğumuz süresinde yaver ve piyon sürekli yanımızda bulunmuştu. Onları görebilmemiz için tek gereken geçiş rütieliydi. Elimizde olan yarı kullanılmış mumu yakarak kitabtan okumaya başladım. Sessiz kalmamızdan dolayı fısıltıyla başlayan ritueli her ilerleyen sayfalarda bilinçsiz şekilde sesim artıyordu. En sonunda kun feye kun demekle bizi örten çadır kalkmış sadece mumla beraber kalmıştık. Geçişimizle birlikte yaver ve piyonun yanımızda olduklarını farkettik. Ayağa kalkmamızla işe koyulduk.

Öncelikle yaver ile ayrıldık. sadi ile birlikte yaver uzaklaşırken piyonda yolu gösterdi. sert kayalıkların olduğu yerden tırmanmaya başladık. karşı ki yerleşimi görebiliyordum artık. Tepede kayalıklarda yazılan arapça kelimeler gördüm. Piyona sorduğumda bunlar bizim sınırlarımızdır. sınırlarımızı ağaç kavuğuna yada kayalıklara işaret ederiz dedi. pekala dedim

Karşımda biri dikiliyordu. Hırpalanmaktan gözlerim bulanıklaşmış karartıyı sadece seçebiliyordum ancak kulaklarım sağlamdı ve duyduğumu unutmazdım. " sığındığın allah sana hiç bir şey yapamaz bu alemde. burası benim!" diyor. bu sesi tanıyordum. Aktarın evindeyken rüyalarıma giren kişiydi bu. sözlerine devam ediyor kara şahıs. vezirim iyi iş yaptın dedi piyona. Bunun üzerine piyon ses çıkarmadı sadece boynunu eğdi. Beni ne amaçla buraya getirdin el-cin! diye bağırdım öyle ki sesim manastırda yankılanmıştı. "Aptal insan! uzun süreden beri seni takip ediyorum. Vezirimi yani piyon dediğin cin tamamen benim kölem. Seni kendine yakın tutarak buraya ikna etmesini sağlamıştım. dedi. Duyduklarıma inanamıyordum. Piyon bana karşı oyun oynamıştı. baskında yapamadığını tuzak kurarak elde etmiş ve beni onun önüne getirmişti. "Herkese güvenmen seni öldüreceğini bilmiyor muydun? velet" dedi. Bunun üzerine ölmekten korkmadığımı söyledim. "Pekala o zaman yalvarılar için zaman kaybetmeyeceğiz direk ölebilirsin."

beyler?

korku hikayesi yazarken quanttum'dan bişeyler öğrenin amk

Ne oluyor amk diyordu Sadi. Hani eşyalarım? Ne oldu onlara? sorularıyla canımı sıkmaya başlamıştı. Sadi sakin ol birader. Farklı boyuttayız. Geri dönüşte her şey yerli yerinde olacak Allahın izniyle diyordum. Sessiz kalmıştı. Yaveri çağırma zamanı. Cinlerden macric'ten --allahın ilk yaratılan erkek cinin adı -- zuhur Zeyn oğlu ismi Yaver senin davetkârınım. Senin kumandanınım. Bu evi varlığınla doldur dememin ardından karanlık peydah oldu. Uzun süre göremedik birbirimizi. Ortalık yeniden aydınlandığında 10 cin ellerinde mızrakla etrafımızı sarmış ve bizleri öldürmek için hazır bekliyorlardı.

Ne sen varsın, ne ben, ne yâr, ne kimse;
O var!
Bütün sevdiklerin elden gittiyse
O var!
Kalacak kim var ki dost tamarından
O var!
Arama, ilaç yok eczanede
O var!
Gayede, sebepte ve bahanede;
O var!
Sevdiğini ebed boyu tutan dinç;
O var!
Ölümsüzlük şevki ve ilahi sevinç
O var!
Yıkılmaz dayanak, kırılmaz destek
O var!
Tekten de tek, bir tek, tek başına tek
O var!

kimler burda beyler 5 dk içerisinde devam ediyorum...

7.gün saat 13.12

Ayrılma vakti. Onları yeniden görme umuduyla çıkıyordum bu virane evden. Derme çatma tahta yapılan kapıyı açtım. Civar ıssız, kimsesiz en önemlisi sahipsiz. Ancak aktar sahipsiz değildi. "seni Allaha emanet ediyorum aktar" demiştim. Hasta ve yorgun olmasına rağmen uğurlamak için kapıya kadar gelmişti. "saolasın yeğen... hakkını helal et.." diyebildi zorlanarak. Helal olsun aktar dedim ve yüzümü çevirdim aktardan. Aracımı yeniden çalıştırdım ve yola koyuldum. Bu yolculukta tek başıma olmayacaktım. Yaver de benle olacaktı...

2. gece yer : aktarın misafir odası saat : 04:41 a.m

yine fısıltılarla uyanış. kafam zonkluyordu. deliriyor muydum ben, bu anlamsız sesler neyin nesi? bu evde neler dönüyor diye sürekli kendime sorular soruyordum belki bu tür sorularla zihnimi meşgul edersem sesleri kafamda kesebilirdim. öyle de oldu bir süre sonra sesleri duymuyordun. tek duyduğum ses dışardaki rüzgarın uğultusundan başka bir şey değildi. sabah vaktine geliyordu ibrikte son kalan suyla abdestimi aldım ve namazımı kıldım. huzuru bulmuştum. sol tarafa verdiğim selam ile doğruldum. bir takım ayak sesleri duydum. duyduğum sesler tek kişinin olamazdı. birden çok sesi geliyordu. zemindeki eski tahtaların gıcırdamasından anlayabiliyordum bunu. ve kapım açıldı karşımdaki aktardı. allah kabul etsin yabancı dedi. saolasın aktar dedim. bu saatlerde neden uyanıksın diye sorduğumda tek yanıt uyandırılmama sebep oldun!

anlamıştım beni bir kaç gün daha bu harabe yerde tutmaya kararlıydı yalvarmama rağmen aktar kararından vazgeçmedi. lafla ikna edemeyecektim anlamış oldum. zoru kullanmayı denedim ve yumruğumla ona giriştim. her hareketimden sıyrılıyordu bu cılız aktar. zor kullanman bir fayda vermez delikanlı bu seni daha da yorar dedi. pes etmek zorunda kaldım bu ıssız yerde.

http://inciswf.com/1296317785.swf

abdestimi aldım ve kıbleyi pusulamla bularak namazımı kıldım. sağa selamımı verdikten sonra bana doğru yakınlaşan bir cisim gördüm. el sallıyordu sanki. hayırdır bu ıssız yerde kim olabilir diye sordum kendimce. hey diye seslendi selamun aleyküm diyerek Allahın seldıbını verdi ve aleyküm selam birader diye seslendim karşımdakıne daha sonrası az biraz muhabbetten sonra kendisinin bu civarın çobanı aynı zamanda aktar olduğunu. akşamın karanlığında filizlenen ender bir bitki aradığında bana rastladığını söyledi. pekala dedim. buralar tekin değildir yalnız benimle olman daha uygun demesiyle güvende hissetmiştim kendimi ta ki onunla yaşayacaklarıma kadar.

7.günün ardından 9.gece saat: 03.28

Bu adamın yaşadıkları gerçekten üzücüydü. Canavarların inmesinin ve saldırılarının ardından hiç bir iz bırakmamaları bu durumdan kıllanmama neden olmuştu. ismi sadi olan adamı yanıma davet ettim ve bu durumu izah ettim. Bunu beraber araştıracağımı söylediğimde istekli şekilde atılmıştı. içindeki nefreti; intikdıbını gerçekleştirmek için her şeyi yapabilecek birini görüyordum karşımda. ilk defa yabancı birini zütürecektim öteki boyuta. Sadi kalbi çarpıyordu. Korkmamasını söylemiştim. Sadide ilk kez ritueli gerçekleştirirken ki beni gördüm. "Korkma Sadi dedim. Allah bizimledir." okumaya başladım elimdeki kitabı, son satırlara geldiğimde evin sallandığını hissetmeye başladık. Sadi küfür ediyordu belki içini böyle rahatlatacaktı. bilinmez. Temasımız kesildiğini anladığımda sesimi yükseltmeye başladım. En sonunda o cümleyle ritueli tamamladık

Mezarlıktan ayrıldığım gibi tarif edilen yere vardım. Kasabanın uzağında olan evde beklentimin aksine ışık yanmıyordu. Hayda tarifi üzerine doğru yere geldim yok mu kimse diye düşünürken arkamdan biri dürttü. Sen kimsin birader diye seslendi. Beyfendi dedim. Neslihan B. adında yaşlı bir teyze ile tanıştım mezarlıkta. Sizin burayı gösterdi. ismimi verdiği takdirde geri çevirmeyecektir dedi. Aynen sana böyle mi söyledi kardeşim ? diyince başımla onayladım. Kısık sesle peki öyleyse vardır bunun da bir açıklaması diyerek beni içeri aldı bu adam.

Sadi titrer vaziyette. Başıma ne işler açtın? demeye çalışıyor dili tutukluk ettiğinden kekeleyerek söyleyebiliyordu. Sadi geçecek dostum. Bu boyutta cesedimiz kalmayacak demiştim. Cinlerden biri öne çıktı. Hanginiz geçiti açabiliyor diyordu. O vakit anında satışı gördüm beyler. Sadi beni işaret ederek o. o. o. yap yap yaptı hu huur cocuğuuu... diyordu sesini yükselterek. Ayıp ediyorsun dedim sadiye. Cin ekibine seslendi. Geçiti açan bizimle gelecek kekeleyen zavallının da işini bitirin. Gülmeye başladım. "Sen bu söylediklerine inanıyor musun gerçekten." cin ise tebessüm ederek "Ruhunu şeytana sattığımda yüzünün alacağı hali çok merak ediyorum" dedi. Bre kafir ürkek bir ceylan değilsen tek başına gel de başa baş bir dövüş olsun dedim. Kabul etti.

+ aktar anlat bu evde neler oluyor?
- bundan bahsetmem doğru olmaz yabancı önündekini ye.
+ nasıl aktar? geldiğimden beri fısıltılar duyuyorum. eşyalar kayıp oluyor. anlam veremedim bu olan bitenlere
- şunun şurasında 3 gün misafirimsin sonra terket burayı yabancı.
+ ama aktar?
- senden memnun değiller şimdi sus ve önündekileri ye.

kafayı yiyecektim esrarengiz olaylar dönüyordu yanı başımda ve tek bilen kişi de yanıtlamıyordu.

düşmemle kafamı vurmam bir olmuştu. gözlerim karardı tek duyduğum ve kulağımda çınlayan ses kûn fe ya kûn

vücudumdan soğuk soğuk terler dökülüyordu. kalktım yataktan. yalın ayaklarımla odamdan çıktım. daha öncede görmüş olduğum kolidordu. anlam veremiyordum tüm olan bitene. öğrenmem gerekiyordum başıma gelenleri ve odasının kapısın açtım. açmamla görmem bir olmuştu. mavi cisimler aktarcının çevresinde toplanmış anlamadığım lisanla konuşuyorlardı. yine aynı fısıltılar duyuyordum. aramızda mesafe olmasına rağmen kulağıma fısıldıyorlarmış gibiydi o kadar net. beni farketti aktarcı. yabancı diye bağırdı. bana doğru yaklaşırken kendimi savunmak için türlü türlü şeyler düşünüyordum arkama bakmadan geri geriye giderken düştüm sırtüstü.