başka boyut gezintileri

reserved.

Guzele benziyor tutacak bu attim baslik takibe...

6.gece "rüyadan uyanış ve zulhayke" saat 03:20 a.m

... artık iç hesaplaşmalar için çok geçti. sorgulamak için hiç bir şey kalmamıştı. hedeflerimi şimdilik göz ardı edip başlayacaktım bu işe. Aktara güvenim tamdı. Güven kurma sırası bendeydi. Rüyadan kalktığımda soluk soluğaydım. Kalbimin çarpmasını hissedebiliyordum. O an kafamı çevirdiğimde aktar ile karşılaştım. Aktar korkmuş bir ifadesi vardı. Hayrola aktar korkmuş görünüyorsun? Uykum sırasında kayınbiraderlerim tarafından uyarıldım evlat. Senin yanında bir başkasını farketmişler. Neyin nesidir? bilir misin?" anlaşılan o kişi rüyamda olmakla kalmamış uyurken dibime kadar gelmişti. o an uykumda gördüklerimi aktara anlatma niyetim yoktu. bunu bizzat zulhayke ye bahsedecektim.

+Aktar sorularım var sana dürüst olsan iyi olur.
-Evlat anlattık işte zulhaykeye nin yanında. Daha ne soracaksın?
+Şu zamana kadar neyi anlattın ki bana aktar?! cinni ile tanışıyorum ve yardımımı istiyor benden!!!
-Sakin ol öfkeyle kalkan zararla oturur. bunu sakın unutma
+Madem Zulhaykeye nin birine ihtiyacı vardı. ilk günden yaşadıklarım nedendi?
-Bak evlat. Zulhayke seni seçmiş ve beni alarak senin yanına getirmişti. Başta seni bu işe sokacağımıikna etmişti fakat ilerleyen günlerde seni bu iş için feda etmeyi göze alamadım. Bu sebepten gitmen gerekiyordu. Bu işin ucunda ölümü bizzat tadman gerekebilir.
+ Ne diyosun moruk anlayamıyorum artık seni...
- Zamanla anlarsın evlat zaman herşeyin ilacı...

Ardından aktar geldi peşimden. Herşeyi bir açıklığa kavuşturmanın zamanı geldi peder dedim aktara. Söyle evlat ne olacaksa şu an olsun diyebilmişti sadece. Aktara bakıyordum. Gözler asla yalan söylemezdi. Kan çanağına dönmüş bir göz olsa bile... Düşünceli bir yüzü vardı. perişan bir babanın bakışlarını farketmiştim.

kafam karmaşıktı. Cevap verebilmek için ne doğru zaman ne de yeriydi. Zulhaykeye bunu düşünmem gerekiyor dedim ve yanıtını beklemeksizin kendi alemime geri döndüm...

Aktar sözlerine devam etti. Evlat ben yaşlı bir insanım. Bu küflü ve harabe evin içerisinde hastalıklarla boğuşuyorum. Kendime sayılı gün biçtim. Zulhaykeye yardımcı olamam. Başta seni bu sebepten buraya getirdim dedi. Şaşkınlık içerisinde dinliyordum aktarın ağzından dökülen her bir lafı. Söylenilenler kafamda yankılanıyordu." Cinler biliyorsun hızlı yaratıklardır. Namaz kılarken boş arazide seni farketmişti. Beni senin yanına getirerek konuğum olmanı istedi. Bir nevi karımın çaresizliği idi seni buraya getiren...

reserved

Reserved şarjımı doldurup geliyorum

reserved sardı

5.gece "Zulhayke" zaman ve mekan kavramı yok

zulhaykeyle sohbetimiz devam etmekteydi. sohbet süresince bana yaklaşımı samimiydi. Hoşnut olmuştum başta ama bunda bir tuhaflık seziyordum. Cinninin sesinde bir titreme olmuştu. Anlamıştım bana söylemesi gereken bir şey vardı fakat anlatamayacak kadar çekiniyordu. Aktar sohbete karıştı. Gitmemem gerektiğini söylüyordu her nedense. Karımın başı dertte onu sen kurtarabilirsin. Aktarın bu sözüne inanamıyordum. Aktar ne diyorsun sen!? diyebilmiştim sadece. Bu son görüşmemiz olacağını düşünürken iyice bir bataklığa doğru gidiyordum...

10 dk sonra yoğun entrylerime başlıyorum...

Evet panpa.

reserved

olaylara akıcılık kazandırıyorum ilerleyen entrylerimle saat 22. de burda bulunun

panpa başka cin hikayelerini okuyup geldiğin çok belli oluyo özgün bişeyler uydur biraz

beyler bana müsaade. Gün içerisinde geri dönüp entrylerime devam edecem. Devam entryler sizlerin desteğiyle hız kazanacak.

Reserved

6.gece Rüya

Bir kabus... Bir bedevi kıyafeti üstümde. Elimde bir fener var öyle ki yanıp yanmamakta bile kararsız. ışığı kısık önümü zor aydınlatacak şekilde. Sesleniyorum sadece "biri var mı? biri var mı?" boşlukta sesim geri dönüyor. Korkuyorum.
Tam o sırada keskin bir soğukluk ensemden hissediyorum. "bildiğim ve bilmediğimin şerrinden Allaha sığınırım" diyorum ve bunu defalarca tekrarlıyorum. kafamı çeviriyorum sağa sola, bakınıyorum. Karartı farkediyorum. Feneri doğrulttuğumda bir adam durmuş gözlerini benden ayırmadan bakıyor. Yanıma yaklaşıyor yaklaştıkça farkediyorum ki gözlerinin içi simsiyah. Her adımında sesi zonkluyor tekrarlıyor lafı bu gizemli adamın. Kafamı iki elimle bastırıyorum. diz çökerek acı çekiyorum. Tek dediği şey " Sığındığın Allah sana hiç bir şey yapamaz bu alemde. burası benim!" Gözyaşlarım akıyor. Acizliğimden yakınıyorum. Fenerde arapça bir yazı okuyorum ve söylüyorum bu adama. bir tokat gibi çarpıyor söylediklerim."O'nun kürsüsü, bütün gökleri ve yeri kaplayıp-kuşatmıştır. Onların korunması O'na güç gelmez. O, pek Yücedir, pek büyüktür." Ayetel kûrsinin son ayetleri etki göstermiş ve karanlığı silip uçurumun üstünde köprü görünmüştü...