başka boyut gezintileri

devam?

Tutukluk günlüklerim-2

Daha ne kadar devam edecekti esaretim? Ne kadar devam edebilecektim bu acılara? Burası benim mezarım mı olacaktı? Yaver yaşıyor muydu yoksa ölmüş olabilir miydi? Ya yaşlı aktar ve karısı zulhayke ? Uyandığımda kafam bu soruların yanıtlarıyla meşguldu...

Güneşin doğuşu ile kaldığım mahzenin tavanındaki deliklerden ışık süzülüyordu. O an kafamı kaldırıp kısık gözlerle etrafıma bakındım. Tek gördüğüm berbat bir yerde olduğum. Altımdan lağam suyuna benzer pis bir su akıyor. Bu kokuyu hissetmemek için burnumun olmaması gerek. Etrafım parçalanmış kaya ile örülmüş yüksek duvarlarla çevrili. Yalnızca karşımdaki duvarda kapı aralığına benzer boşluk var. BEn de o duvarlardan birine asılı haldeyim. O an bedenime baktım. içler acısı.Her yerim, aldığım darptan dolayı kan içerisinde. Demir kelepçelerden ellerim ve ayaklarımda zedelenmeler ve morluklar oluşmaya başlamış. Açlık ile beraber dayanılmaz bir acı var. inliyorum yalnızca. Susmak bana göre değilmiş meğer. Ne kaçış yolu ne de bir kurtuluş hiç bir şey düşünemiyorum. Gün boyunca "Bu da geçer ya Hû" diyerek sayıklıyorum. Ne sevinçli günlerim benle kalır ne de kederli acılı günlerim... Bu da geçer ya Hû

acil işimden dolayı yarın devam ediyorum ...

Tutukluluk günlüklerim-1

Onların boyutunda esir vaziyette ben... uyandığmdan bile emin olmayarak gözlerimi açıyorum. Yine karanlık içerisindeyim. Hiç bir ışık yok.. Tüm bedenim sızlıyor.
Birden içerisi soğumaya başladı yada ben ateşleniyordum. Bu gidişatla hiç şüphesiz kendimi kaybedecektim. Uzun süre sessiz kaldım. Öyle ki zaman anlamsız. Yalnızca yelkovan sürdürüyor hareketini. Bense ondan habersiz. Sessiz kaldığım müddetçe her sesi dinlemeye çalıştım. Rüzgarın uğultusunu, yere damlayan suyun şıp sesini. O an susuzluğumu farkettim, dudaklarım kurumuştu. Anlaşılan tükürüğümü yutmaya devam edecektim.

Sessizliğimi bozdum. "iblisin dölleri" diyerek bağırdım ortalığa. birinin lafımı duyucağını umuyordum. Ardından bir ses peydah oldu. biri tarafından yüzüme yumruk atılmıştı. Vücudumun çeşitli yerlerine yumruk ve tekmelerin devamı geldi. Karşı koyamıyordum. Sadece dayağa razı oldum. Aldığım darptan bayılmışım. Üstüme dökülen kaynar suyun etkisiyle geri ayıldım. suyun etkisiyle Yandım!! diye bağırınca yeniden suratımda yumruğu hissettim. Anlamıştım... ses çıkardığımda beni döveceklerdi. Dövmeye devam etti. Yediğim dayaktan dolayı yeniden bayıldım...

@206 en başında sana mesaj atmıştım hemen bitireceksen okumaya başlicam diye 2-3 güne biter dedin 1 ayı çoktan geçmiş.

@205 bu sefer hikaye ben de. bitiriyorum

Ed: Akşam yoğun entry girişi olacak 10 ve üzeri entry girecem. Reserveleri hazırlayın gözünüz kulağınız burda olsun

ya amk şimdi hatırlayamadım hikayeyi bu sefer olsun bitirde gibme kendi hikayeni.

sayfa 4 entry 203

reserved

şaşkınlık içerisinde sadece izliyordum olacakları. Yaver yüzünü bana doğru çevirdi. "Efendim çok üzgünüm. size eziyet ederken elimden bir şey gelmedi" dedi. Tebessüm ettim. Zalimin hakkından gelecez yaver diyebildim dilimin dönebildiği şekilde.
-Aptallar bilerek ölüme atladınız! Yargılanacaksınız hem de en kötü ve gaddar biçimde dedi kara şahıs ve sonrasında çığlık sesini duymamla karartıya hapsoldum...

Rezervedullahumümin amin.

Kara şahıs elindeki kılıcı vezirine yani piyona uzattı. Öldür hemen şimdi diye bağırdı. Bunun üzerine piyon elindeki kılıcını göğsüme doğru kaldırarak indirmeye hazırlanıyordu. Onun bunu yapacağını aklım ermiyordu. Piyon bunu yapacaksan hemen yap hiç durma diye söyledim. Çaresiz ölümümü bekliyordum... Manastırda öleceğim hiç aklıma gelmemişti. O sırada piyon seslendi --Kun feye kun-- sesiyle kılıcını kara şahsa doğrulttu. Ölümmün bizzat benden olacak dedi. Şaşkın halde ona bakıyordum. Vezir kendine gel dedi. Sen benim kölemsin imkan yok senin bana karşı çıkmana. "Aptal ben piyon değil Yaverim. yanımdaki benim efendimdir. dedi. Senin vezirin dediği cin yani bizim deyişimizle piyondan şüphelenerek hareketlerini izledim. Gecenin bir vakti sizlerle görüşmesiyle foyanız ortaya çıkmıştı. Piyonun kılığına bürünerek efendimin yanında bulundum." Yaver bunları anlatırken etrafımızı zırhlı ve silahlı cinlerle çevrilmişti. Bilmediğimiz bir sona yaklaşıyorduk bunu hissediyordum en azından.

ormandayım. Ayakta beyazlara bürünmüş halde. Kafamı yukarıya kaldırdığımda yeşil ağaçlar ve ötüşen kuşlar görüyorum. Etrafıma bakınarak yürümemin ardından patika karşıma çıkıyor. Mutluluk belki biraz da huzur. Suratımda gülümseme... Birini bulurum ümidiyle patikayı takip ediyorum. umduğum gibi karşıma biri çıkıyor. uzaktan sesleniyor bana.

-Gel buraya kardeş! diyor. Ona doğru koşar adımlarla gidiyorum. Bir terslik... koştukça mesafe hiç kapanmıyor. halen aynı uzaklıktayız. Nefes nefese kalıp duraksıyorum ve dizimin üzerine çöküyorum. Onu görebilmek için kafamı yeniden kaldırdığımda bu kez göremiyorum. ortalıktan bir anda kaybolmuştu. -Yetişemedim diyerek kendime bağırdım. O sırada omzumda bir el... Hoş geldin kardeş diyor bana. Baktığımda güzel yüzlü biriydi. Sakallı ve yeşil gözlü. Elini uzattı ve elimi tutup kaldırdı. Gel bizimle yemek dedi. peki dedim. Tam o sırada karşımda bir kapı. Hayretle kapıya bakındım. o kapının orda olmadığından şüphem yoktu.

okuyorm devam

*)" >**)" >**)" >**)" >**)" >*~

reserved

hass başlamış lan. yeni reserve

sayfa 4 entry 218

tamam amk yarın olsun bitir şunu.

O an içimden bir ses kopar. "Bu da geçer ya Hû" dememle mahzende uyanmam bir olur. Gözüm dervişi ve onun müritlerini arar ama bulduğum tek şey kara şahıstır.