başka boyut gezintileri

Mezarlıktan ayrıldığım gibi tarif edilen yere vardım. Kasabanın uzağında olan evde beklentimin aksine ışık yanmıyordu. Hayda tarifi üzerine doğru yere geldim yok mu kimse diye düşünürken arkamdan biri dürttü. Sen kimsin birader diye seslendi. Beyfendi dedim. Neslihan B. adında yaşlı bir teyze ile tanıştım mezarlıkta. Sizin burayı gösterdi. ismimi verdiği takdirde geri çevirmeyecektir dedi. Aynen sana böyle mi söyledi kardeşim ? diyince başımla onayladım. Kısık sesle peki öyleyse vardır bunun da bir açıklaması diyerek beni içeri aldı bu adam.

7.günün ardından 9.gece saat: 03.28

Bu adamın yaşadıkları gerçekten üzücüydü. Canavarların inmesinin ve saldırılarının ardından hiç bir iz bırakmamaları bu durumdan kıllanmama neden olmuştu. ismi sadi olan adamı yanıma davet ettim ve bu durumu izah ettim. Bunu beraber araştıracağımı söylediğimde istekli şekilde atılmıştı. içindeki nefreti; intikdıbını gerçekleştirmek için her şeyi yapabilecek birini görüyordum karşımda. ilk defa yabancı birini zütürecektim öteki boyuta. Sadi kalbi çarpıyordu. Korkmamasını söylemiştim. Sadide ilk kez ritueli gerçekleştirirken ki beni gördüm. "Korkma Sadi dedim. Allah bizimledir." okumaya başladım elimdeki kitabı, son satırlara geldiğimde evin sallandığını hissetmeye başladık. Sadi küfür ediyordu belki içini böyle rahatlatacaktı. bilinmez. Temasımız kesildiğini anladığımda sesimi yükseltmeye başladım. En sonunda o cümleyle ritueli tamamladık

+ aktar anlat bu evde neler oluyor?
- bundan bahsetmem doğru olmaz yabancı önündekini ye.
+ nasıl aktar? geldiğimden beri fısıltılar duyuyorum. eşyalar kayıp oluyor. anlam veremedim bu olan bitenlere
- şunun şurasında 3 gün misafirimsin sonra terket burayı yabancı.
+ ama aktar?
- senden memnun değiller şimdi sus ve önündekileri ye.

kafayı yiyecektim esrarengiz olaylar dönüyordu yanı başımda ve tek bilen kişi de yanıtlamıyordu.

Uzun kıvrımlı yolu takip ediyorum her şekilde. içimde bir sıkıntı. Sessizliğe bozmak gerek. Açıyorum radyoyu. "hangi frekans çalışır buralarda" diyip sitem ederken ses geliyor radyodan. trt fm. bu kâfi. çal şimdi uzun ince bir yoldayım. Aşık veyselden tam yerinde şarkı...

Sadi titrer vaziyette. Başıma ne işler açtın? demeye çalışıyor dili tutukluk ettiğinden kekeleyerek söyleyebiliyordu. Sadi geçecek dostum. Bu boyutta cesedimiz kalmayacak demiştim. Cinlerden biri öne çıktı. Hanginiz geçiti açabiliyor diyordu. O vakit anında satışı gördüm beyler. Sadi beni işaret ederek o. o. o. yap yap yaptı hu huur cocuğuuu... diyordu sesini yükselterek. Ayıp ediyorsun dedim sadiye. Cin ekibine seslendi. Geçiti açan bizimle gelecek kekeleyen zavallının da işini bitirin. Gülmeye başladım. "Sen bu söylediklerine inanıyor musun gerçekten." cin ise tebessüm ederek "Ruhunu şeytana sattığımda yüzünün alacağı hali çok merak ediyorum" dedi. Bre kafir ürkek bir ceylan değilsen tek başına gel de başa baş bir dövüş olsun dedim. Kabul etti.

her zamanki gibi 22. den sonra entrylerim devam edecektir reserveleri hazırlayın.

beyler önemli bir husus var. arkadaşım şimdi beni aradı. sakın ola ki anlatma diyerek ısrarla yalvarıyor beyler. bizi de seni de sağ bırakmayacağını söylüyor. bunca insanı toplayıp başlığı bırakmaya niyetim yok. nasıl yapalım panpalar? sonlandıralım mı devam mı etmemi istersiniz ? bir kaç takipçimden yanıt alsam yeterli.

http://inciswf.com/1296317785.swf

Ne oluyor amk diyordu Sadi. Hani eşyalarım? Ne oldu onlara? sorularıyla canımı sıkmaya başlamıştı. Sadi sakin ol birader. Farklı boyuttayız. Geri dönüşte her şey yerli yerinde olacak Allahın izniyle diyordum. Sessiz kalmıştı. Yaveri çağırma zamanı. Cinlerden macric'ten --allahın ilk yaratılan erkek cinin adı -- zuhur Zeyn oğlu ismi Yaver senin davetkârınım. Senin kumandanınım. Bu evi varlığınla doldur dememin ardından karanlık peydah oldu. Uzun süre göremedik birbirimizi. Ortalık yeniden aydınlandığında 10 cin ellerinde mızrakla etrafımızı sarmış ve bizleri öldürmek için hazır bekliyorlardı.

Ertesi gün. Saat 5'i geçmekte. Duyuluyor köyün her yerinden. yankılanıyor her haneden. Deniliyor ki "namaz uykudan hayırlıdır" kalkıyorum ve soluğumu köyün iki minareli -biri yıkık- camisinde alıyorum. Köyün ileri yaşlarındakiler sabah vaktinde camiye akın etmişler anlıyorum ki ölüm enselerinde. Bir nefes alınıyor bir nefes tüketilmek üzere... Ön saftan reserve alıyorum kendimce. tek bir doğrultuda ve tek amaçla başlıyoruz namaza. Namaz çıkışında karanlık olan hava aydınlanmış ve güneş, kendini göstermişti. Muhtarı görüyorum caminin önünden geçerken. Şaşırıyor beni görünce. "Oo yabancı, yaşlı morukların yanında farkedince tanıyamadım seni bir an.." demesiyle tutamıyor kendini. kahkaha atıveriyor. Muhtar iblise aldanma, demeye kalmaksızın anahtarı uzatıyorum. sarı banknotlardan birini bırakıp ve anahtarı teslim ederek terkediyorum köyü öylece...

peki devam ediyorum beyler. gözlerimi açtığımda çok net hatırlamıyordum o gece olanları. sonrasında anlatılanlarla olan biten netleşti. uyandığımda kendimi akşam yatmış olduğum odada buldum. her şey odaya ilk girdiğimde bulduğum gibiydi. raftaki kitaplardan yanımdaki muma kadar her şeyi ile aynıydı. o an için korkunç bir kabus olduğunu düşündüm ve öylece yerimden doğruldum. önümde yere örtü serilmişti. sofra vardı bir çörek, zeytin, tas ve içi su dolu ibrik ve başımda bir ağrı bir lokma aldım çörekten ve zeytinden. tasa su doldurduğumda görmüştüm her şeyi. suyun yansımasıyla kafamdaki yara izini farkettim.

panpa hadii

panpa devam hadi.

o sürekli dediğin arapça şeyin anlamı ne lan zütlere gelmeyelim böyle şeyler söylüyorsun ama

gibecem hikayeni anlat işte.

başla hadi bekledim o kadar

panpalar bana müsaade. yarın yazıma devam ederim selametle.

@127 de anlatılan terkedilmiş kasabadan bir görüntü » http://imgim.com/images52135.jpg

Devam panpa entry aralari cok uzun kopuk oluyo hikaye.

O an panpalar tek başıma olduğumu hissettim veya hissetmemi istediler. "Yardım edebileceğim kimse yok ben tekim onlar 10 kişi" diyordum kendimce. Ölümle hiç bu kadar burun buruna yüzleşmemiştim. Bu düşünceler içerisindeyken bir gök gürledi... Herkes dışarıya doğru yönünü çevirmişken içten, samimi,berrak bir fısıltı duydum. Seneler öncesinde okul kütüphanesinde göz gezdirdiğim şiirdi bu! tam zamanında tam kendimi yalnız hissettiğim anda..