başbakana açık bir mektup

19 mayıs bu ülkede müslümanlığı ingilizden fransızdan yunandan kurtaran süreci başlatan gündür. fatih'in kanuni'nin mirasının kurtarıldığı gündür. binlerce insanın şehit gazi olmak pahasına savaşını başlatan gündür. o şehitlerimiz gazilerimiz ufacık bir saygıyı haketmedi mi? düşünsenize obama abd kurtuluş gününe katılmayıp pensilvanya da miting yapıyor, olabilir mi böle bir şey?

o şehitlerimize gösterilmeyen saygı öcalan'a bile gösterildi tarafınızdan sayın başbakan. "haçlı seferleri doğuya kültür zütürmüştür" diyerek haçlı seferlerine bile gösterildi tarafınızdan. "abd askerleri dünyayı kurtarmak için uğraşan büyük bedel ödeyen kutsal insanlardır", "abd askerleri için hergün dua ediyorum" diyerek ırakda müslüman kardeşlerimizi katleden abd'ye bile gösterildi tarafınızdan. 19 mayıs günü bu ülkeyi kurtarak için savaşa başlayan şehitlerimiz gazilerimiz bu saygının bin de birini olsun haketmedi mi? tamam sevmiyrsun bu ülkeyi kurtaranları ama bu ülkenin liderisin. en azından sembolik olarak beş dakika görünemez miydiniz orada?

elif de başörtüsü ile katılmıştı bu savaşa. iman gücü ile katılmıştı bu savaşa. sana başbakan olabileceğin bir ülke bırakacağını bilmiyordu elif. yazık oldu elife. kendisi için 10 dakikasını bile ayırmayıp daha fazla oy daha fazla iktidar için mitinge gidebilecek bir insana bırakacağını bimiyordu bu ülkeyi.

yazık oldu aşağıdaki şiirde geçen elifin emeğine...

yediyordu elif kağnısını,
kara geceden geceden.
sanki elif elif uzuyordu, inceliyordu.
uzak cephelerin acısıydı gıcırtılar.
inliyordu dağın ardı, yasla
her bir heceden heceden.

mustafa kemal'in kağnısı derdi, kağnısına.
mermi taşırdı öteye, dağ taş aşardı.
çabuk giderdi, çok zütürürdü elifçik,
nam salmıştı asker içinde.
bu kez yine herkesten evvel amıştı yükünü,
doğrulmuştu yola, önceden önceden.

öküzleriyle kardeş gibiydi elif.
yemezdi, içmezdi, yemeden içmeden onlar.
kocabaş çok ihtiyardı, çok zayıftı.
mahzundu bütün bütün sarıkız, yanı sıra.
gecenin ulu ağırlığına karşı,
hafiftiler inceden inceden.

iriydi elif, kuvvetliydi kağnı başında.
elma elmaydı yanakları, üzüm üzümdü gözleri.
kınalı ellerinde rüzgar geçerdi daim.
toprak gülümserdi çarıklı ayaklarına.
alını yeşilini kapmıştı, geçirmişti
niceden niceden.

durdu birdenbire kocabaş, ova bayır durdu.
nazar mı değdi göklerden, ne?
dah etti, yok, dahha dedi, gitmez.
ta gerilerden başka kağnılar yetişti geçti gacır gucur,
nasıl dururdu mustafa kemal'in kağnısı?
kahroldu elifçik düşünceden düşünceden.

aman kocabaş, ayağını öpeyim kocabaş
sür beni, öldür beni, koma yollarda beni
geçer zütürür ana, çocuk mermisini askerciğin
koma yollarda beni, kulun köpeğin olayım,
bak hele üzerimden ses seda uzaklaşır
düşerim gerilere, iyceden iyceden.

kocabaş yığıldı çamura,
büyüdü gözleri büyüdü yürek kadar
örtüldü gözleri örtüldü hep.
kalır mı mustafa kemal'in kağnısı bacım?
kocabaş'ın yerine koştu kendini elifçik,
yürüdü düşman üstüne yüceden yüceden