başarının sırrını açıklıyorum beyler

beyler kısaca kendi hayatımı anlatıcam sonra da başarının sırrını kendi üzerimden anlatıcam. ikna olacaksınız. toplaşın

@2 ohaaa amk ohaaaaaaaaaaa. liselinin bu kadarı

evet beyler başlıyorum anlatmaya

babam asker annem ev hanımı binler. 88 doğumluyum nickimden de anlıyabileceğiniz üzere. babam astsubay yani kıt kanaat anca. öyle dededen kalma falan bişey de yok. sadece 2 sene kendi evimizde oturduk sonra onu da satmak zorunda kaldık. ömrümüz kirada oturmakta geçti. ayrıyetten peder hapse girdi çıktı 2 kere. anlıcağınız ne yaptıysam kendim yaptım.

ilk okuldayken türkiye'nin en güzel ege kasabalarından birinde yaşadım. çok yaramazdım. hep kendi gibimin doğrultusunda giden bi çocuktum. ama çok çabuk öğreniyodum ne anlatılırsa anlıyodum. bide eli yüzü düzgün bi velettim etrafın ilgi odağı hep ben oldum.

5 yaşında okuma yazmayı öğrendim. aynı sene tetris oynarken 12 basamaklı sayıları okumaya başladım. sonraki sene 24 basamağa kadar bir saniye beklemeden okuyordum. ana sınıfındayken junior larousse angiblopedi serisini yalayıp yutmuştum. kosmosundan big bang ine herşeyi öğrendim 1. sınıfın sonuna kadar.

ilk okul 2. sınıfta rasyonel sayılarla ilgili karmaşık problemleri yapmaya başladım. sınıf öğretmenimin kocası özellikle ilgilendi. kendisi lisede matematik öğretmeniydi. sınıf öğretmenim beni haftasonu özel olarak eğitime alıyodu eve.

gel zaman git zaman panpalar ilk okulda seviye sınavlarına girmeye başladık. izmir çapında 10 seviye sınavına girdiysem 4 ya da 5 kere 1. oldum gerisinde ilk 10 un içinde oldum.

ilgi alanlarım garipti. gider elalemin yeni alınan arabalarını çizerdim çakıl taşıyla. marketten ton balığı çalardım. kızların kukusunu açar öperdim. apartman boşluğunda sıkıştırır öperdim falan. ama bi yandan kenny g. gibi freddy mercury gibi klas adamların müziklerini dinler kendimden geçerdim. chopin hayranıydım.

ilgilenen yoksa gibime kadar yolunuz var binler.

biraz oyun oynucam kimse bişey yazmamışsa anlatmıcam amk

anlatmaya devam ediyom binler

neyse panpalar. biraz sapık biraz çarpık ama sevimli ve zeki bi çocuktum anlıcağınız. sonra herşey güzel giderken biz askeri lojmanlardan taşındık merkezi bi yere oturduk. amk astsubay olduğu için peder habire öyle lojman çıkmıyodu. neyse ben o eve taşındığımızda sokakta bilye oynamaya sardım. günün 5 saatini bilye oynayarak geçiriyordum. okulu falan gibtirettim. daha 4. sınıftaydım ak. acayip kumarbaz potansiyeli vardı bende. bilye oynamanın kumarbazlığa neden olduğunu yıllar sonra farkettim. anlatıcam onu da.

aynı sene bilye oynarken bi gün saklambaça döndük. saklandığım yıkıntının arka tarafında kelli felli adamın biri benim arkadaşlardan birine tecavüz ediyodu. gibmiyodu da orasıyla burasıyla oynuyodu kendininkini gösteriyodu. onu gördüm orda bi dakk falan izledim. sonra toz oldum ordan. ama hala aklımdadır. şok oldum diyemem. ama aklıma kazındı. o gün ilk kez dünyanın taktan bir yer olduğunu anladığım günlerden biriydi.

daha sonra bizim pederin başka bi kıyı kasabasına tayini çıktı. ama orası baya pahalı bi yerdi ve lojman da çıkmamıştı. dolayısıyla yakın çevresinde dandik ve ucuz bi yere taşındık. bende dandik bi okula gittim. gittiğim gibi yine ilgi odağı oldum. herkes fırdönüyodu amk etrafımda. ders çalışmayı temelli bırakmıştım. bilgisayar isterim diye tutturdum o sene. en son bi gün almıcaz dedi annem diye kafamı duvarlara patlattım. ailemde korkup aldı. almaz olalardı. okula da gitmemeye başladım bilgisayar için. annem sonra bilgisayarın klavyesini çekiçle kırdı. oturduğumuz yerde köy gibi olduğundan alamıyodum amk. bende klavyeyi tamir ettim. şaka yapmıyorum binler. 5. sınıftaydım ama paramparça olmuş klavyeyi kullanılır hale getirdim. çakmakla plastiği erittiğimi ve kabloları lehimlediğimi falan hatırlıyorum. bi gün bizim bilgisayar bozuldu amk. babamda gölcük teki servise gönderdi bilgisayarı. bende o sırada sokağa dadandım yine.

sokakta yine bi takım binler buldum onlara bilye oynamayı öğrettim amk. daha sonra hastalık gibi yayıldı tabi. kendi ortamımı kurdum. tasolar futbolcu kartları ve en revaşta bilyeler olmak üzere her türlü oyunu oynatıyodum. bakkala bilye bile getirttim lan.

sonra bigün ingilizce kursundan kaçıp bilye oynarken babam yakaladı. amk çok pis bakıyodu bugün bile hatırlarım. tuttu kulaktan zütürdü dershaneye. rezil olduk aleme tabi. sonra utancımdan çıkamadım bilye oynamaya.

derken amk gölcük depremi oldu. çocukluk işte amk ben direk bilgisayarı düşünüyorum. halbuki orda yaşayan tanıdıklarımız falan var. neyse babam asker olduğu için enkaz kaldırma çalışmalarına gitti. paso tv izliyoz tabi o sıralar. millet tüpraş patlıcak diye hop oturuyor hop kalkıyor. ben bilgisayarı getir dedim babamı arayıp.

babamda gitmiş yarı yıkık dükkandan buldurtmuş benim kasayı. lanet olsun diye getirdi attı önüme. tamir olmamış tabi. işin kötüsü taku da yemiş iyice depremde.

üşendim şimdi bi ara devam ederim