bağımlısı olacaksınız

yol hem çok bozuktu hemde biraz sis vardı, o gün sabah hava çok güzeldi. neden şuan böyle oldu anlamadım.
belkide kafam biraz güzel diye öyle gördüm ama, gördüğüm herşey mi rüyaydı.
hızım yine 30-40 arasında gidiyorum, zaten yol çok bozuktu. tam yol düzeldi basmaya başladım, pat diye yolun ortasına bi köpek atladı.
ama böyle yaşlı bişey, normalde köpek kaçar hemen. bu durdu zor yürüyodu. bende son anda bastım frene, nerdeyse ezicektim köpeği.
yanından geçtim gittim. tam köpeği geçtim, çat araba stop etti.
lan sevgi koyim bu saattemi, şimdi babamı arasam olmaz. gibe gibe çalıştıracam o arabayı.
inmedim arabadan, kontağı çeviriyorum çalışmıyo, yine motordan boğuk bi ses gelmeye başladı.
köpek kapının yanına kadar geldi bana bakıyor, sanki beni burda bırakma der gibi. ulan dıbına sokim şu acıma duygusu olmasa varya...
gittim bagajdan bikaç eski gazete vardı onları aldım, arka kolduğu tamamen örttüm sağını solunu.
köpeğide koydum arkaya kapattım kapıyı. motora baktım kaputu açıp ama bi gib yoktu.
tekrar çalıştırmayı denedim, yine çalışmadı.
oturdum koltuğa ümitsizce bekliyorum, koydum kafamı direksiyona kapılarıda kitledim. arabada uyumaya karar verdim.
tam o sırada...

birinin cama vurmasıyla uyandım, köpek havlamaya başladı. yaşlı bi adamdı, sakallı makallı değil ama, normal 60 küsür yaşında olduğunu tahmin ettiğim bi adam.
oğlum niye durdun burda dedi, dayı dedim araba bozuldu.
haaa dedi, çağırsaydın çekiciyi dedi, lan ne salağım çekiciyi çağırmak aklıma gelmedi hiç.
beynimi gibeyim kendime sövüyorum, köpek hala arkada havlamaya devam ediyor.
adamda köpek senin değil galiba dedi, bende dedim yolda çıktı karşıma hava soğuk diye içeri aldım.
tamam ben tanıyorum sahibini zütüreyim, sende çekici çağır git dedi.
adam aldı köpeği, ses soluk kesildi sancaksınız ama yok, köpek hırlamaya başladı dıbına koyim, gitmiyor adama.
dayı dedim köpek seni tanımadı galiba, bu güldü ama ters ters baktı bana. yok dedi yaşlandıkça unutkanlık başladı bunda.
tamam dedim bende aradım çekiciyi bekliyorum, bi yandanda diyorum lan niye aklıma gelmedi acaba.
20-30 dk. sonra çekici geldi, gittim arabayla eve.
o kadar uykum vardıki, yatağın yerini zor buldum resmen. üstümdekileri bile çıkarmadan attım kendimi yatağa.
ve sabah...

trdrtbrtrbr sallamasyon ama iyi

reserved

seri yaz lan

rezerved united

reserve

ve sabah babamın sesiyle uyandım, dışarda beni çağırıyordu. zor kalktım yataktan üstümde bi ağırlık vardı, zaten kıyafetlerimde hep kırışmıştı. gittim babamın yanına, oğlum bu halin ne dedi.
böyle böyle dedim araba yine arıza yaptı, olayı anlattım.
iyi arkadaki gazeteleri temizle sonra gel dedi bana, başımı salladım tamam der gibi.
kapıyı açtım, gördüğüm manzaraya hiç bi anlam veremedim. köpeği koymak için serdiğim gazetelerin üstünde kan vardı.
ama böyle bulaşmış gibi değil, sanki yaralı bi hasta yatmışta ondan akmış gibi. garip olan bunu babamın farketmemesiydi. hala kafam güzeldi galiba.
böyle bişeyin olması imkansızdı. babamı çağırıp çağırmamak arasında kaldım bir an. ama çağıramadım.
sanki orda donup kalmıştım, kıpırdayamadım. aklıma dün yaşadıklarım geliyordu, ama bunların olmasını sağlıyacak hiç bi gariplik yoktu.
kendi kendime sorup duruyordum, aklıma arabayı çalışırmak geldi. geçtim direksiyona çevirdim kontağı ve çalıştı.
resmen deliricektim. sinirlerime hakim olamadım kapıyı çarptım. hemen arkadaki gazeteleri topladım çöpe attım.
geçtim tekrar direksiyona, dün köpeği bulduğum yere gidecektim.
bastım gittim, ehliyetim felanda olduğu için sorun olmuyor zaten 2 araba var evde. neyse olay yerine geldim sabah saat 11 vardı galiba öğlene yakındı.
bozuk yola girdim tekrar orda yavaşladım ve kenara çektim. bu olayı çözmem gerekiyodu yoksa kafayı yerdim eminim.
bi sigara yaktım yaslandım arabaya ve beklemeye başladım. telefonumu almamıştım kaç saat beklediğimi bilmiyorum, uzun bir süre durdum orda ama gelen giden olmadı.
sonra tekrar basıp eve gittim.

eee panpa sonra ?

reserved anlat panpa

rez

rezervation

ananın dıbını zütünü gibeyim oç anlatsana

reserved

reserved

hadi lan devam et

hadi lan amcık

evde kimse yoktu, diğer arabada yoktu. acaba beni aramaya mı çıktılar diye düşündüm. sonra telefona baktım ama çağrı yoktu. babamı aradım, biz pazara gittik nerdesin kaç saattir diye sordu.
bende acil bi işim çıkmıştı bidaha olmaz dedim. konu kapandı orda.
önce bi duşa girdim, sonra bişeyler yedim ve evden çıktım. ama yapacak hiç bişey yoktu. canım sıkılıyodu. mertin yanına gideyim dedim.
aradım oda açmadı.
sonra manitayı aradım, oda bugün gelecekti buraya. sınavları uzamıştı.
oda açmadı amk. lan acaba telefonda sorunmu var dedim, girdim eve, ev telefonunu aradım çalıyor.
demekki onlar duymadı artık ne olduysa.
neyse tekrar aklıma takıldı o yaşlı adam, köpek ve olanlar. bende bindim arabaya yine o bozuk yola gidecektim.
yolda bi manav vardı durdum onun yanında. ona sorcaktım bide.
gittim sa. as. abi dedim buralarda (işte tarif ettim köpeği) böyle bi köpeği olan yaşlı adam varmı dedim.
var dedi. aha buldum seni diye sevindim içimden.
sonra adam.
ama fazla bulaşma o adama aklı pek yerinde değil onun dedi.
bende tamam kısa bi işim var birini sorcam ona dedim evini sordum, tarif etti.
önce biraz gitmeye tırstım, arabaya geçtim oturdum bekliyodum.
uzun süre bekledim, sonra yarın giderim diye geçti içimden geri döndüm eve gittim.
bizimkiler evdeydi fakat...

reserved

reserved