iyi bir babası olabiliyor. Hayatta ona düşmekte sorun olmayacağını, daha da güçlenerek kalkabileceğini söyleyebiliyor. Onunla eğlenceli vakit geçirebiliyor. Her zaman yanında olabiliyor. Eğitim durumunda yardım edebiliyor. Çalışmaya, işe teşvik ediyor. Kendisine adeta bir Tanrı gibi hayranlık duyulabiliyor. Çünkü o gerçekten de bir Baba oluyor.

Bir çocuğun bunlara sahip olabilmesi ne güzel bir şey değil mi?
Düşünüyorum, keşke böyle bir babam olsaydı.
Hayatım daha farklı olurdu.
Geceleri ağlamazdım.
Geldim, 20 yaşına, gidiyorum boşu boşuna.

Ama maalesef böyle bir babaya sahip değilim.
Aksine, ona nefret duymamı sağlıyor.
Hayatımın böyle b*ktan olması onun yüzünden.

Niye herkesin babası adam gibi adamlar yetiştiriyor da benim başıma böyle bir düzensizlik geldi?

Oysa ne babalar var, keşke babam olsun dediğim.

Panpa bu kadar üzülme benim de babam insan sayılmaz ama ben onun tam tersine ondan gördüklerimden tiksinerek çok karakterli biri oldum bunu kendimi övmek için söylemiyorum etrafımdakiler söyler zaten yani diyeceğim iyi tarafına bak eminim sen de benim gibisindir

Edit

BiSMiLLAHiRRAHMANiRRAHiM
Arkadan çekiştirip duran, kaş göz hareketleriyle alay eden her kişinin vay haline; (1)
Ki o, mal yığıp biriktiren ve onu saydıkça sayandır. (2)
Gerçekten malının kendisini ebedi kılacağını sanıyor. (3)
Hayır; andolsun o, 'hutame'ye atılacaktır. (4)
"Hutame"nin ne olduğunu sana bildiren nedir? (5)
Allah'ın tutuşturulmuş ateşidir. (6)
Ki o, yüreklerin üstüne tırmanıp çıkar. (7)
O, onların üzerine kilitlenecektir; (8)
(Kendileri de) Dikilip-yükseltilmiş sütunlarda (bağlanacaklardır). (9)

genelde bu hayatta çok iyi yerlere gelen insanların hikayelerini dinlersen kötü bir geçmiş, belki de berbat bir baba ya da anne figürü görürsün.

genelde sürekli desteklenen, arkadan itilen, her şeyi önüne konan evlattan bir şey olmuyor mesela benden :d

Bazıları o kadar şanslıki bir babası var