Bazen benim de hayatım da böyle iğrenç ikilemler oluyor

Özlüyorsun çare bulamıyorsun
Kaçıyorsun beyninde kovalıyor seni kafanın taa içinde
Birine yakın olmak istiyorsun olmuyor, olamıyorsun.
Sonra da canın sıkılıyor kendine küsüyorsun ama nafile :/
ne kadar kızarsan kız, sorgularsan sorgula ikilemler daha da artıyor :/

Ne yaparsa yapsın pişman ölüceksin yaptıklarından yada yapamadıklarından -Dostoyevski

aslında her yolculuğun o yolun bi yerinde o yolculuğu simgeleyen bi anı vardır bi mekanı bi molası. insanlar hep bunları aslında ziyaret etmek ister çünkü anılardan başka mutlu edebilecek çok az şeyi var insanın hayat içerisinde. aslında bi tür ibadet gibidir bunlar. sırf o yolu tekrar hissedebilmek için o yolu simgeleyen o noktayı görmek istersin. gittiğinde onu orda bulamazsın ama onu hep orda bulursun bi tarafta da yani. bırakmadığın gibi bulursun ama bulursun. galiba yani hayatın acayip kısmı yani zamanın bi anında bıraktığın biseyi gidip bıraktığın gibi bulmamak o şeyi güçlendiren aslında o duyguyu seyahati acıyı güçlendiren şeyler. çünkü mutlu olan biseyle ilgili hiç bi zaman bi hac ziyareti yapman gerekmez yani o ne kadar mutlu olursa olsun onu tekrar ziyaret etmek istiyorsan o zaten hacıya dönüşmüştür. o seni terk etmiştir ya da sen onu terk etmişsindir.

kadınlardan bahsetmiyorum ama aslında kadınlardan bahsediyorum