Bazı şeyler geçmeyecek kadar derindedir. Derine işlemiştir onlar, ukte ukte... Bazı yaralar kapansa da iz bırakır,
öylesine derindir onlar.En büyük acılarını,en derinine gömer insan kalbinin.O acılar ölmez hiç bir zaman, sadece
uyur.Ne zaman sahibine dair birşey görse, duysa hemen uyanır o yara çığlık çığlığa.O çığlık büyürde çığ olur
insanın içinde. Hatta o kadar büyür ki o çığ,o insanı bile içine alır. Gündüzünü-gecesini yutar. Yutar da bir türlü
gitmez bilmez. Derin oflara sebep olur o çığlıklar, içinde bas bas bağıran bir yara beslerde insan, kendisi
sus pus durur. Durdukça da erir zaten. için de o derin yaraları besleyen insanlar belki de tek birşey öğrenmiştir bu hayattan;
BAZI SESLER UNUTULMAYACAK KADAR DEĞERLiDiR...