bazı ateistlerdeki garip mantık

@148 şimdi ilk olarak hem agnostisizm ile ateizm arasındaki gri bölge hem de "zayıf" (veya negatif) ateizm ile "güçlü" (veya pozitif) ateizm arasındaki gri bölgeyi tamamen keskin iki noktaya indirgiyorsun. ikincisi, "herhangi bir tanrının varlığı iddiasını kabul etmeyen" herkesin, bu işi aynı sebepten dayanak alarak yaptığını varsayıyorsun.

öncelikle ateizm, tek bir nokta olarak var olan, tek bir tanımı olan bir duruş değil. bir ucunda zayıf ateizm, diğer ucunda güçlü ateizm olarak adlandırılan bir çizgi olarak tanımlayabiliriz. zayıf ateizmi kabaca, "herhangi bir tanrının varlığı iddiasını" kabul etmeme, geçerli görmeme olarak tanımlayabiliriz. yani basitçe, "sen şöyle şöyle bir tanrının var olduğunu iddia ediyorsun. ancak bunu kanıtlamaya yönelik gösterdiğin 'kanıtların', bu iddianın doğruluğunu göstermek için yeterli olduğu fikrinde değilim". dikkat edersen kendini "zayıf ateist" olarak tanımlayan birinin burada herhangi bir "iddiası" yok, sadece ortaya konan bir iddianın doğruluğuna yönelik yeterli ve geçerli kanıtların olmadığı fikrinde.

bu açıdan bunu agnostisizm ile karıştırmamak gerekiyor. ateizm ile agnostisizm farklı kavramlar. a-teizm bir duruş, bir karar veya kararsızlık durumunu gösteren bir kavram; yani herhangi bir tanrının varlığına inanıyor musun, inanmıyor musun? agnostisizm ise, tanrı özelinde, herhangi bir tanrının varlığının veya yokluğunun "bilinip bilinememesi" ile ilgili bir kavram. örneğin yehova'nın varlığına inanmıyor, fakat yehova'nın var olmadığının bilinebileceğini düşünüyor olabilirsin. veya allah'ın varlığına inanıyor, ancak varlığının kesin olarak bilinemeyeceğini düşünüyor da olabilirsin. (iman vs. bilmek) yani yaygın kanının aksine, bir insan hem mümin hem agnostik veya hem ateist hem agnostik olabilir. çünkü ikisi birbirinden farklı şeyleri tarif ediyor. ama genel olarak, öne sürülen bir tanrının var olup olmadığına karar veremeyenler olarak tanımlandığı için agnostisizm, bu kafa karışıklığı yaşanıyor.

güçlü ateizm ise, zayıf ateizmden farklı olarak iddiaya sahip olan bir duruştur. güçlü ateizmi, varlığı öne sürülen tanrıların hiçbir koşulda var olamayacağı, kesin olarak yok olduğu iddiası olarak tanımlayabiliriz. yani güçlü ateist, zayıf ateistten farklı olarak, herhangi bir tanrının kesin olarak var olmadığı iddiasında. hatırlayacak olursan, zayıf ateistin böyle bir iddiası yok, o sadece varlığa yönelik kanıtların yeterli veya geçerli olmadığı görüşünde.

şimdi ateizmin iki ayrı ucunu kabaca tarif etmeye çalıştım. fakat elbette, her ateist kendini bu iki uç nokta arasında bir yere yerleştirir. çünkü insanların "duruşları", hemen hemen her konuda olduğu gibi bu konuda da, çok nadiren bu denli keskindir.

yani sen her ne kadar başlığı "bazı ateistler" şeklinde açmış olsan da, yaptığın kavramsallaştırma ve genelleme, ve buradan yola çıkarak ortaya koymaya çalıştığın tespit görüşümce çok sığ kalıyor. insanların ateist olmalarının çok farklı sebepleri var. kimisi sadece çocukken kuran kursunda dayak yediği için büyüyünce ateist olur, kimisi dincilere ayar oluyodur ateist olur, kimisi birkaç kitap okur düşünür ateist olur, kimisi derinlemesine okur araştırır ateist olur, kimisi felsefeye ilgilidir ateist olur, kimisi ergenliğinden itibaren oluşturduğu dünya görüşü dinin tarif ettiği dünyayla çelişir ateist olur, kimisi kuran okur içindekiler kafasına yatmaz ateist olur, kimisi dünyanın ne kadar pislik dolu bir yer olduğuna bakar ateist olur...

dolayısıyla bir adamın ateist olmasının en temel sebebi kuran'da veya islami disiplinde var olduğunu düşündüğü çelişkiler, ekgiblikler, yanlışlıklar ise; elbette bu adam kalkıp "islam'da bu neden böyle?" diye soracak. aldığı cevaplardan belki tatmin olacak, belki olmayacak. yani bu adamın kendisini şu anda ateist olarak tanımlıyor olması, "zaten var oluşun bir var edeni olmadığını bildiğini ve bunun mutlak bir gerçek olduğunu" söylemesini gerektirmiyor. bu adam, pek tabii bir zayıf ateist olabilir. ve sorduğu sorulara aldığı cevaplar, "yeterli ve geçerli kanıtların var olmadığı" düşüncesini veya "öne sürülen iddiada çelişkiler bulunduğu" düşüncesini değiştirebilir.

ilahi bir güç insanların okuması ders alması için bir kitap yazsa nasıl yazardı? nelerden bahsederdi? hangi üslupla yazardı? kitabın edebi özellikleri nasıl olurdu? bu soruların kesin bir cevabı olmamakla birlikte tahmin yürütebiliriz. mesela benim tahminlerim şöyle:
-tüm insanlar eşittir, kölelik geçerli değildir.
-diğer insanlara iyi davranınız, size yapılmasını istemediğiniz bir şeyi başkasına yapmayınız.
-güzel ahlaklı olun, hayvanlara iyi davranın, çevreyi koruyun.
-çalışkan olun, çalışkanı severim.
-insanları öldürmeyin, hayvanları sebepsiz yere öldürmeyin, onlara işkence etmeyin, hırsızlık, tecavüz, gasp kötü şeylerdir aklınızdan bile geçirmeyin.
-her ne kadar tanrı olarak sizin ibadetinize ihtiyacım olmasa da beni tanrı bilin saygısızlık yapmayın.
-yönetim şekliniz hususunda herkesin katılımcı olduğu bir sistem öneriyorum.
-(tarihten yukarıdaki konular hakkında güzel örnekler verilir)
-kitabın inandırıcı olması için bilim ve teknoloji konusunda daha sonra keşfedilecek bariz birkaç örnek verilir.
(biz suyu iki tane birden ve bir tane sekizden yarattık, bilin ders alın diye.
ey inananlar! denizlerin ötesinde ikisi birbirine ince bir boğazla bağlamış büyük bir kıta vardır, onu gidin yerleşin diye yarattık.
insanlarım, bilin ki gökteki yıldızlar da birer güneştir, yalnız daha uzaktadırlar.)

kuranın muhafazid bin abdullah ve arkadaşları tarafından yazıldığının (bence) delilleri:
-peygamberin kiminle evlenip kimi boşayacağı gibi gereksiz konulardan bahsetmesi.
-kuranın bir yerinde "ak" denilen bir konuya daha sonra "kara" denmesi.
-konularda çok sayıda gereksiz tekrar olması.
-evlat edinmenin yasaklanması (niye?)
-nahl 101 (biz bir âyeti değiştirip yerine başka bir âyet getirdiğimiz zaman -ki allah neyi indireceğini gayet iyi bilir- onlar peygamber'e, "sen ancak uyduruyorsun" derler. hayır, onların çoğu bilmezler.)
-tebbet suresinde ebu leheb'e lanet edilmesi.
-kitabın edebi bir değerinin olmaması. konudan konuya atlaması. başının sonunun belli olmaması. bu kitap bir yayıncıya basılması için gönerilmiş olsa edebi yetersizlikten dolayı hemen reddedilirdi.
-ilk ayetin "oku" olmasına rağmen muhafazid bin abdullahın okuma öğrenmemesi veya okuma bilmediğinin iddia edilmesi.
-kadınların ikinci sınıf insan olması.
-ibrahimin çocuklarının sayısının ve isimlerinin bir türlü doğru düzgün verilememesi.
-ibrahimin çocuğunu kesmeye çalışmasının takdir edilmesi.
-inanmayanların öldürülmesinin teşvik edilmesi.
-çok fazla sayıda ve olmayacak şeyler üzerine yemin edilmesi.
-her şey için bir, bilemedin iki şahit yeterli olurken, zina için penisin vajinaya girdiğini, aradan ip geçmediğini gören 4 şahit gerekmesi. bu şahadetin olabilmesi pratikte mümkün mü?
-tanrının varlığı için hiç bir müsbet delil gösterilmemesi. bu yüzden kafası iyi çalışan, gerçeklere her zaman şüpheyle bakan, bilimsel akla sahip olan insanlar tanrının varlığını görememesi. sanki tanrı "müsbet bir delil göstermeyeyim, herşeyi müphem bırakayım, bu pekekentler (kafası çalışan şüpheciler -skeptikler) inanmasın, ben de onları cehenneme atayım. her lafa inanan tipler de cennete gidiversin." diye düşünüyor.
-dinin önce bir kasabaya gönderilmiş olması, daha sonra işler büyüyünce evrensel olduğunun iddia edilmesi.
-kitaptaki ifadelerin farklı yorumlanmaya çok müsait olması.
-geldiği zamana göre devrimsel değişiklik getirecek ahlaki ve sosyolojik değişiklikler içermemesi. (demokrasi, insan hakları, köleliğin kaldırılması vb... )
-cennetteki ödüllerin çok kısıtlı olması (yiyecek-içecek, ciks. başka?)
-insanların yaptıkları sonlu sayıda hata yüzünden cehennemde sonsuz işkenceye maruz kalması.
-islam dışı kişilerden erkek olanlarının öldürülmesinin, mallarının gasp edilmesinin, karısına tecavüz edilmesinin, karısının ve çocuklarının köle yapılmasının normal karşılanması.